Het voelt als rokjesdag

Nee ik heb er geen hekel aan om in de winter te lopen of in de herfst. De herfst vind ik best wel fijn eigenlijk, het is dan nog niet echt koud maar al wel vroeg donker. Graag loop ik dan door de binnenstad van Den Bosch, liefst met wat regen en met muziek op mijn oren. De lantaarnpalen weerspiegelen dan hun licht door de meer dan 8 eeuwen oude straten van het door mij geliefde centrum. De mensen met paraplu’s zie je denken, die is gek nu hardlopen door de regen. Die mensen weten niet dat Bono “City of blinding lights” aan het zingen is en ik mezelf geweldig voel om hier te kunnen en mogen rennen.

Dan komt de winter, de Running Wednesday’s van de Running Junkies worden drukker bezocht door leuke mensen die ons vinden omdat ze echt niet alleen willen lopen in dit seizoen (weer een voordeel van social running). De winter vind ik ook niet erg, het is dan met lopers veel minder druk op zondag ook wel eens fijn. De kou, ach daar kan je jezelf goed voor inpakken en warm krijg je het wel.

Maar na een paar maanden begin ik te verlangen naar in het licht lopen ‘s-avonds. Als de avonden langer worden, worden de Running Wednesdays nog mooier. De avonden worden ook warmer en dat betekend dat de bankjes naar buiten gaan bij het RunHouse 073 en dan zitten er elke woensdag heel veel Junkies buiten te genieten van biertjes en andere drankjes en vaak ook taart. Ja de zomer maakt de Running Wednesdays nog mooier, maakt de Running Junkies nog fijner.

Het klok verzetten vind ik eigenlijk zo niet bij deze tijd horen maar deze keer heb ik er naar uit gekeken. Door het verzetten van de klok lopen we vanavond weer in het licht.

Ik heb me er op verheugd, als de koeien die na de lange winter de wei in mogen, als een man op rokjesdag.