Almere City Run, lopen voor de fun

Het gaat lekker dat rennen, en ik dacht nog even een evenement meepikken in juni. Almere daar daar is de Almere City Run en dat lijkt me wel wat. Niet te groot niet te klein, dat vind ik leuk. Almere heb ik nog nooit gezien dus dan kun je net zo goed 21 kilometer de toerist uithangen.

Ik wist dat er een groot aantal bekenden mee zouden lopen anders was ik er waarschijnlijk niet heen gegaan. Ook had ik afgesproken met Eva (Running Junkie Amsterdam) dat we samen zouden lopen voor de gezelligheid, Eva loopt op een iets lager tempo dan ik dus dat was prima. Ik was hier niet voor een pr maar om te rennen omdat ik dat zo leuk vind.

Zo goed als ik voorbereid was in maart voor mijn eerste halve marathon zo slecht was ik nu voorbereid. Het mocht de pret niet drukken. Maar goed naar terug naar het begin.

Vroeg in de ochtend naar het station om de trein van 8:53 te halen. De dag ervoor mijn spullen gepakt wat steeds minder stress oplevert. Ik weet dat ik het liefste in een singlet loop, de enige juiste keus is dan mijn Running Junkie singlet. Shorts zijn allemaal hetzelfde type (Nike Phenom 2 in 1) dus die keus ik ook snel gemaakt. Lange afstanden loop ik het liefste op mijn Brooks Glycerin 11. Wat muziek op mijn telefoon en klaar was ik. Hoe anders was dat in maart, toen was ik redelijk gestrest van te voren (lees bijna in paniek van de stress).

De treinreis verliep voorspoedig en ondanks de vertraging kon ik mijn overstap in Duivendrecht toch halen. Hoe grappig was dat, ik sta daar hoofdzakelijk op te letten waar ik heen moet. Station Duivendrecht met zijn sporen haaks op elkaar kan verwarrend zijn. Maar goed perron gevonden en wachten op de trein. Stopt de trein met de deur voor mijn neus en daar zie ik een bekend gezicht denk ik (helemaal in de treinen focus dus kan het gezicht niet plaatsen). En ja ze stapt uit, Marleen heeft mij ook herkend. Ze zit bij de Halfcrazy runners en stapt op dat moment uit de trein. Marleen was de enige die ik nog nooit live had gezien maar alleen op instagram. Snel wisselen we wat woorden en ik vervolg mijn reis naar Almere, in de trein kletsen we nog even door via Facebook.

Eenmaal In Almere aankomen wordt ik opgewacht door Eva. Die woont in Almere en kent de Weg, het bruisende Almere ligt er doodstil bij. Niemand op straat terwijl het ruim 10 uur is geweest ik ben benieuwd hoe dat straks is. We lopen naar het parcours waar het al wel gezellig druk is en de Kids run al begonnen is. Op zoek naar bekenden zie ik eigenlijk niet echt veel mensen, even zitten dan maar. Wat later zie ik dan Anouk en Miertje het startvak inlopen voor de 7 km, even een kort praatje maken en afspreken voor straks na afloop. Op naar de omkleed locatie, daar aangekomen zien we nog wat bekenden (Marlous en Erik). Bijkletsen en weer mee lopen naar het startvak voor de start van de 14 km. Even naar de start van de 14 km gekeken en daarna dan eindelijk gaan omkleden, uiteindelijk gaan we met zijn vieren (Eva, Nikki, Udjen en ik) naar het startvak waar we te lang kletsen nog moeten plassen en laat, heel laat in het startvak staan.

Toch totaal niet gestrest wacht ik op het startschot. Daar gaan we.. een stukje door het centrum wat inmiddels wel wat drukker is, door het stadhuis en door de winkelstraten gaan we op weg naar de buitengebieden. De eerste kilometers lopen we met zijn vieren bij elkaar in de buurt opzoek naar de juist snelheid. Nikki haakt af en ook Udjen laat los, Eva en ik lopen op een fijn tempo verder, mijn muziek heb ik maar uitgezet en klets af en toe wat. De eerste kilometers schommelt het tempo best wel maar uiteindelijk komt het goed. Er staan drankposten om de 5 kilometer en daar (voor het eerst dat ik dit doe) stop ik om te drinken. Door het rustige tempo loop ik heerlijk krijg alleen na 10 kilometer honger, twee gelletjes en doorlopen maar. Op 15 kilometer houd mijn hoofd me dan voor de gek. Ik zie de drankpost in de verte en denk echt dat ze bananen uit staan te delen, door mijn honger gevoel denk ik zelfs iemand te horen roepen “bananen”. Dichterbij zijn de bananen toch echt gele sponzen… nou dat wordt doorbijten zeg maar.. Het is een leuke route best wel wat natuurgebied en op sommige plaatsen staan mensen flink te klappen. De laatste drankpost slaan we over en we gaan weer richting centrum langs het “weerwater“. Het laatste stukje en we willen gaan sprinten, op het laatste stuk staan de Halfcrazys flink te schreeuwen en dit lijkt het startschot. De pas erin en gaan, hard harder en nog een stukje erboven op. Wat is dit leuk, wat een leuke 21 kilometer waren dit, weer een bewijs dat samen lopen zoveel leuker is dan alleen. Uiteindelijk is de tijd 1:52;46 en dat is een PR voor eva. Ik weet nu wel dat Pr’s niks zeggen als je er geen lol in hebt.

Na de start even wachten op Nikki en Udjen en wat foto’s maken, nog even afscheid van Udjen en dan omkleden. Inmiddels heeft Cristiaen ons ook gevonden en we gaan met de halfcrazy’s nog wat drinken. Ik neem de trein terug en reis tot duivendrecht samen met Cristiaen, wat een passie heeft hij toch voor het rennen. Lichtjes in zijn ogen, mooi om te zien!

Ik kijk met veel plezier op een dagje rennend de toerist uithangen in Almere!