Het loopt niet altijd lekker

Ik loop het liefst 3 keer in de week, het liefst loop ik 3 keer in de week heel lekker. Dat heb je dus niet in de hand, er zijn dagen dat het niet lekker loopt. Wat moet je daarmee?

Afgelopen week had ik zo’n avond, ik wilde zo graag lekker rennen. Sterker nog ik was er echt aan toe. Zo’n avond dat je denkt een run van een kilometer of 10 en alles is weer goed. Je hoofd leeg, je lichaam voelt weer fijn en je kan de hele wereld aan. Zo wilde ik rennen, zo wilde ik thuiskomen. Ik had twee intensieve dagen gehad op mijn werk en wilde vooral mijn hoofd leeglopen en ik wilde alleen lopen met mijn muziek.

Hoe anders ging het die dag, op het menu stond Chili con Carne met een gepofte aardappel en zure room. Lekker hoor, alles vers, gehakt van de versvleesboerderij smullen maar. Nou het was ook lekker toen ik ging eten, toevallig ging Nederland die dag ook nog eens voetballen tegen Australië en zat ik met mijn bordje op het plein tussen alle lieve buren. Eten, biertje erbij en voetballen kijken. Nederland won van Australië maar in mijn buik was het inmiddels 4-0 voor de chili, sjeemig die was niet rustig. Maar goed ik had rennen in mijn kop en dan moet dat gebeuren. Om 21 uur ging ik dan toch op mijn Nike Free’s. Nu schreef ik pas al dat het lijkt of je daar sneller op wil gaan. Dat klopt, zonder opwarming (doe ik niet aan) ging ik vol de eerste kilometer in. Nou dat vond mijn buik dan weer niet fijn en kilometer twee werd noodgedwongen al wat langzamer.

Hey dit moet een goede run worden IK WIL HET, dan ga ik wel intervallen dacht ik nog. Ik verander mijn route om naar een in de buurt gelegen 450 meter baantje op te zoeken. Daar aangekomen heb ik 400 meter heel hard gelopen en toen ben ik maar gaan zitten, wat een ramp. Mijn Nike frees waren ook niet de juiste keuze, de 21 kilometer van afgelopen zondag zaten nog in mijn benen en wilde gewoon ondersteuning. Geen Nike Frees die je spieren heel anders belasten. Dan maar een stukje rustig gaan lopen met muziek, ook dat viel gewoon niet fijn. John Mayer was het niet eens met mijn loop tempo en besloot zijn ritme in mijn hoofd vast te zetten op zo’n manier dat mijn benen in de war raakte (ja de drummer in mijn hoofd nam het over van de runner). Niets kon deze run nog in orde maken.

Uiteindelijk heb ik 6,3 kilometer gelopen en het was echt een drama. Les één, Chili en hardlopen gaan niet samen. Les twee pas je run aan, ga niet geforceerd lopen om het leuk te maken maar loop wat langzamer en neem het zoals het komt.

Keep fun in your run!