Maas running Masters

Een nieuw hardloop evenement met zo’n naam schept verwachtingen natuurlijk. Op 17 augustus zou dit nieuwe evenement voor het eerst gehouden worden. Het evenement werd gehouden in Oud Empel wat grenst aan Den Bosch. Voor mij ongeveer om de hoek dus leuk om te kijken hoe het er zou zijn. Ik merk dat ik af en toe wat wedstrijd adrenaline nodig heb anders wordt ik lui en in aanloop naar de Halve Marathon in Eindhoven wil ik toch echt wat sneller worden. Dat doe ik al door intervallen en dit zijn mooie testloopjes.

Ik vergelijk het nog steeds met een optreden uit de tijd dat ik drumde, repetities zijn toch echt anders als voor een volle zaal spelen. Niet dat ieder optreden een volle zaal was, soms speelden we in een kroeg met een vijftig tal toeschouwers. Maar als er mensen staan te kijken, speel je net wat lekkerder door de energie die je terug krijgt, zo ervaar ik dat ook met lopen, je loopt net wat lekkerder met juichende mensen langs de kant. Zeker als daar bekende staan en je naam schreeuwen.

Goed, Maas Running Masters dus. Je kon kiezen voor 6 of 12 kilometer, ik ging voor de 12 wat inhield dat je twee keer hetzelfde rondje moest lopen. De organisatie had gekozen voor tijdsregistratie wat toch altijd net wat meer een wedstrijdelement toevoegt. Omdat het dus om de hoek is en niet zo’n massaal evenement was mijn voorbereiding daar ook naar. Geen playlist met muziek die de 12 een beetje opdeelden, gewoon er naar toe en gaan dat was het idee.

Eenmaal in Empel aankomen zag ik al snel diversen mensen van de Running Junkies en O.S.S. Volo en ook mijn Facebook/instagram/twitter/creweurope mattie Stefan Edwards. Dus genoeg te kletsen met iedereen. Even inschrijven en tag ophalen, leuk zo’n doe het zelf pakket met tiewraps. Al mijn ren kleren had ik al aan, hoefde alleen nog maar mijn trainingsbroek en jas uit te doen en klaar om te gaan. Het weer was wat raar, regen, geen regen, wind en veel ook. Daarom heb ik in de ochtend nog even getwijfeld of ik een t-shirt aan zou doen of een singlet. De singlet is voor wedstrijden toch echt wel fijn, je kan je warmte echt goed kwijt. Dus daar stond ik in de lichte regen en was er klaar voor. Ik had besloten om mijn Brooks Glycerine 11 aan te doen maar daar had ik dan misschien de laatste weken ook even op moeten rennen. Na ongeveer een kilometer voelde ik al dat ze echt te strak zaten, dan loop je nog wat door en denk je grrrr. Stoppen en de veters losser maken. Hèhè dat luchte op. Een stuk verder had ik het gevoel dat er een steentje onder mijn zool zat maar misschien was het ook wel gewoon weer wennen aan deze schoenen. Ik dacht ik sleep even met de zool over de grond en dat steentje (als het er zit) gaat er wel uit, nou dat was geen goed actie ik ging bijn vol op mijn plaat en kon nog maar net herstellen om niet voluit op het asvalt te belanden. De eerste 3 kilometer gingen zo beroerd dat ik echt heb gedacht “ik doe 6 kilometer en kap ermee”. Nou is de 6 kilometer grens net het stuk waar de mensen aan de kant staan te roepen en dan denk je toch anders…hop verder met ronde twee.

Omdat de 6 en 12 kilometer tegelijk waren gestart was het deelnemers veld nu echt een stuk kleiner. Om precies te zijn liepen er nog 61 deelnemers verspreid over 12 kilometer, de gaten waren dus groot. Voor mij zag ik twee mensen waar er één toch het gat groter maakte, niet in te halen. Maar daar tussen was er nog een waar ik langzaam maar zeker dichterbij kwam. Toen ik naast hem gin lopen ging hij even versnellen om me bij te houden, even aanzetten en los was hij. Maar ik keek achterom en zag daar mede Junkie F. dichterbij komen, die wilde mij gaan inhalen met nog 4 kilometer te gaan. Dat wilde ik niet laten gebeuren en er was een wedstrijdje ontstaan in de wedstrijd. Het versnellen om de vorige loper had wel wat energie gekost en mijn hartslag was echt te hoog. Omdat F. nog 100 meter verwijderd was besloot ik te stoppen bij de drankpost om even wandelend te drinken en mijn hartslag naar beneden te halen. Het risico dat F. dichterbij was nam ik voor lief. Drinken en de laatste 3 kilometer gaan dat was en plan. Het laatste stuk was langs de Maas, wind in de rug en de laatste kilometer was ook meteen de snelste, F. kwam niet veel na mij binnen en we hebben er nog even flink om gelachen. Uiteindelijk ondanks een niet soepele wedstrijd, binnen het uur binnen en veel lol de laatste ronde.

Daarna nog gezellig gekletst met zijn allen en nog wat gedronken (uiteraard)
Ik vond het een leuk evenement en zeker voor herhaling vatbaar. Op naar het Volgende evenement.
Owh en F. Gaat mij overigens de volgende keer weer inhalen (die had net zijn zomerstop gehad)