Hardlopen, ja de groeten
Ken je die motorrijders die elkaar altijd begroeten onderweg? Hondenbezitters die hun trouwe viervoeter uitlaten en mede uitlaters gedag zeggen? Wielrenners doen het ook, ik vind het jaloersmakend de hele volksstammen groeten als ze elkaar tegen komen wij…. Wij hardlopers zijn toch een volk apart.
Wij zijn enorm sociaal op social media, heel erg aardig op evenementen maar als we alleen op pad gaan zien we een andere hardloper. Ik probeer het te veranderen en steek mijn hand omhoog maar voordat gebeurde ging er heel wat aan vooraf. Je kent het wel je gaat op een mooie zondag een stukje rennen door een mooi natuurgebied, fietsers en wandelende mensen volop aanwezig op de autovrije paden. Je rent het gebied in en gaat rechts of links rennen. je weet best wel dat links het beste is maar je ziet al tegenliggende wandelaars inclusief kinderwagen je kant op komen juist aan die kant van de weg. Je gaat dus rechts rennen, in een heerlijk tempo ren je daar, de wielrenners vliegen je om de oren maar jij bent op weg naar je runners high en stoort je er niet aan. Owh in de verte komt een renner aan die wel links loopt, alleen is dat voor jou nu de verkeerde kant. Hij loopt aan jou kant en hij komt dichterbij. Hier begint de chicken run. Wie gaat eraan de kant op het laatste moment, alsof je een een roadmovie bent beland. Als je tegenligger op het laatste moment uitwijkt is er van een begroeting meestal geen sprake meer maar zijn boze blikken je deel.
Dan heb je nog dat jij netjes links loopt en je tegenligger keurig ook aan de andere zijde van de weg, je ziet hem of haar aan komen en je gaat scannen. Je tegenligger doet dat ook gegarandeerd. Scannen, dus kijken hoe hard gaat deze renner dat zie je al van ver. Zelf ga je ondertussen ook even op je houding letten en rent stevig verder. De renner komt dichterbij en je kijkt naar de outfit en spullen, is dit een jogger of een renner. Nieuwe schoenen, wat voor schoenen, horloge, kleding. Alles wordt gecheckt en zo wil je een inschatting maken wat voor vlees je in de kuip hebt tijdens de eventuele begroeting.
Het klinkt banaal maar het gebeurd echt waar, vaak steek ik mijn hand op en mompel een “hoi”. De tegenligger heeft vaak een koptelefoon op dus hoi met geluid is niet echt nodig. Als de tegenligger nog niet zo lang rent zie je dat vaak aan de “telefoon in hand” manier, deze renners zeggen niet zo vaak iets terug. Die zijn vooral bezig met luisteren naar Evy of Renate, je kunt ze niets kwalijk nemen. De “gelijkwaardige” loper groet meestal terug, gelijkwaardig wil in deze zeggen, ongeveer zelfde leeftijd, kleding en loopstijl. Waar het op neer komt dat lopers elkaar vaker niet dan wel groeten.
Ik wil het begroeten met lopers naar een hoger niveau brengen maar vermoed dat high fives onderweg nog teveel gevraagd zijn. Zullen we beginnen met zwaaien?
Categorieën
Mari Durieux // Alles over hardlopen 
Ik groet altijd iedere hardloper!
ik groet gewoon de hardlopers met of zonder oortjes
Ik groet de mensen meestal die ik tegenkom. Kleine moeite toch!
Kleine moeite groot plezier
Wat een leuke blog!
Ik kom nauwelijks mede-hardlopers tegen als ik mijn rondje hardloop, maar wanneer ik een hardloper tegenkom zeg ik toch wel ‘hoi’ en krijg dan een ‘hoi’ of hoofdknikje terug.
Een high five gaat misschien wat ver, maar hier in de buurt wordt in ieder geval wel gegroet!
Dankjewel Miranda, en binnen nu en een jaar doen we allemaal high fives 😉
Hier ‘in het oost’n’ wordt vaak gegroet. Af en toe zelfs een lieve glimlach van een huppelend paardenstaartje of soms een duim omhoog. Vooral als je ‘bekenden’ tegen komt. Bekenden in de zin dat je ze vaker tegen bent gekomen met hardlopen. Op een gegeven moment ontstaat een herkenning. Mensen die je in loopkleren herkent maar als je ze in de stad tegen komt…..
Ik denk dat er zeker een verschil in zit waar je loopt Rein. Maar ik groet ook altijd inmiddels
Het is een kleine moeite en een groot plezier om even je hand op te tillen of je duim of een glimlach op je gezicht te toveren.. Heb trouwens jou blogje misbruikt voor een nieuwe van mij
Ik merk wel verschil in waar ik loop. In de stad word maar weinig terug gegroet, maar in de dorpen zijn de mensen word ik vaak wel gegroet door andere lopers.
*zit heel hard instemmend te knikken*
Al moet ik zeggen dat het niet altijd zo is. De vriendjes van de loopclub, die zwaaien altijd heel erg uitgebreid naar mij. De andere renners, die ik niet zo ken, niet. Af en toe mompelt er eentje ‘goedemorgen’ (of ‘goedenavond’, afhankelijk van het tijdstip natuurlijk). Ik doe mee. Vanaf nu groet ik elke renner die ik tegenkom. Ik start hier: zwaaaaaaai!
High five voor jou Sandra
Ik loop bijna iedere dag, waardoor ik ontzettend vaak dezelfde mensen tegen kom. Op gegeven moment ontkom je dan niet meer aan groeten, zeker op de stillere stukken bos, want mensen die een half uurtje gaan hardlopen kom je daar niet meer tegen. Automobilisten die me voor laten gaan krijgen op een kruising uiteraard altijd een vriendelijk gebaar.
Ik loop zelf met oortjes maar groet altijd, kleine moeite om je hand even op te steken toch??
In bos en duin groet ik iedereen, wandelaars, nordic walkers, hardlopers. In de stad wordt dat gereduceerd tot alleen de hardlopers en de auto’s en fietsers die je voor laten gaan.
Wel heel herkenbaar dat je even rechterop gaat lopen, misschien wel even wat harder en de ander scant; welke cadence, hoe is de looptechniek en natuurlijk hoe warm of koud is hij/zij gekleed….
Ik groet eigenlijk altijd, en ik krijg altijd wel een groetje of een knikje terug.
Wie goed groet, goed wordt teruggegroet? 😉
we gaan ervoor, heel Nederland groet
Tja, zelfse stad als Rein… Ik herken het hier niet, dat er niet gegroet wordt. Er gaat altijd minimaal wel een duim de lucht in bij het passeren. Gisteren niet alleen een groet, maar een heuse high five gehad van een mede-loper!
Ik groet alle hardlopers, wandelaars en fietsers hier. Krijg ook bijna van iedereen een reactie terug.
Gaan we er gewoon mee door 🙂
👍🏻
Ik groet ook bijna altijd behalve als ik al zie dat de persoon wegkijkt dan doe ik dat niet. En vaak als ik in het bos ben en er zijn wandelaars zeg ik die ook gedag en die groeten altijd. Met lopers is het lastig vaak zwaai ik en je krijgt geen reactie, het kost je toch niets denk ik dan.
Ja de “wegkijkers” die zijn er ook nog
Ik ben wel zo een die iedere hardloper, wielrenner, mtb’er, wandelaar groet… en helaas krijg ik ongeveer de helft van de tijd maar een reactie terug van de lopers en gek genoeg heel vaak van de andere sporters. Gewone fietsers kijken me veelal vies aan.
Dus mocht je mij ooit tegenkomen ik zal terug groeten.
Ik groet gegarandeerd terug
Ik groet ook altijd, zonder iets terug te verwachten.
We gaan ervoor, groeten aan iedereen Hans
Gelukkig wordt er in het Zuiden des Lands ook meestal een soort van groetgebaar gemaakt! Ik ben uiteraard ook voor!
VOOR!!! 🙂
Beetje jammer van de aanname dat ervaren lopers niet met een telefoon in de hand lopen. Ik doe dit bij lange duurlopen standaard (ook de marathon van Rotterdam afgelopen zondag). Mijn Garmin trekt het namelijk niet langer dan 3 uur. Bovendien groet ik iedereen, zowel beginnende als ervaren hardlopers. Ik vind het namelijk ook een manier om beginnende lopers te laten zien dat ongeacht hun niveau ze net zo goed hardlopers zijn!
Hi Indy, ik snap je punt. Ik ben geen wetenschapper natuurlijk, jij bent vast niet de enige “ervaren” hardloper met je telefoon in je hand. En iedereen groeten ik ben voor hoor!. Dankjewel voor je feedback
Ik woon in Belgie, in de stad, en er wordt eigenlijk bijna nooit gegroet.
Behalve als ik op zondagochtend vroeg naar buiten trek om mijn duurloop te doen (dan loop ik vanuit de stad naar het dichtsbijzijnde dorp en terug), dan juist weer wel… Zelfs de fietsers doen het dan en de wielertoeristen houden hun irritante opmerkingen dan ook binnen… Ik vind dat altijd zo gezellig die zondagochtends!
WE gaan het invoeren groeten altijd en overal 🙂
Ik groet altijd. Combi s van zeggen zwaaien knikken. Ala de ander niets doet is dat zojn strijd niet mijne
Herkenbaar! Ik twijfel de laatste tijd of ik moet groeten. Awkward als je genegeerd wordt haha. 😀
Gewoon zwaaien! 👋🏻
Ik groet me rot tijdens het lippen, maar krijg weinig reactie terug. Waar ik ook loop(stad, heide, bos), dat is overal hetzelfde verhaal. Maar ik houd stug vol. Je hand omhoog is immers een kleine moeite en elke groet terug is de moeite waard.
High five
Ik groet altijd en krijg meestal van hardlopers een groet terug, van wielrenners zelden!
Ik groet andere lopers ook altijd en soms ontstaan er spontane loopjes samen (tja, als je dan toch dezelfde richting uit loopt en op redelijk gelijk tempo, waarom niet?!). Ik merk inderdaad wel dat niet iedere ander loper ook teruggroet, zoals dat wel gebeurd bij motorrijders en vrachtwagenchauffeurs… Toch maar eens intensiever gaan zwaaien denk ik!
Hier in Tukkerland gaat het er vrij groeterig af. Er wordt vrolijk naar iedereen gegroet.Van beginner tot gevorderden. We groeten zelfs auto’s en fietsers! 😀
Misschien de niet-groeter-lopers maar een keer een training laten doen in Twente? 🙂
Voordat ik fanatiek ging hardlopen, fietste ik +300 kilometer per week. Ik weet niet of het per regio verschilt, maar hier in Groningen wordt weinig gegroet door racefietsers, iedereen kijkt strak vooruit en negeert je volkomen. Tegemoet komende hardlopers krijgen van mij wel een knikje of een opgestoken hand. Ik zit te ver in mijn “zone” om uitgebreid te gaan zitten zwaaien :p
Leuk stuk! Aan het begin van mijn ronde knik en groet ik er nog enthousiast op los, maar naarmate ik het moeilijker krijg, moet ik me meer concentreren en worden de begroetingen iets minder 🙂 Ook een lastige: ik loop vaak rond een (grote) vijver en dan kruis ik soms lopers die ik al begroet had! Wat dan? Negeren, een bemoedigende knik of nog eens hoi zeggen? Ik maak me geen zorgen om de outfits van de ‘tegenpartij’, maar ben soms beschaamd als ik ze opnieuw tegenkom en zij zijn al veel verder in de ronde zijn dan ik, haha 🙂
High five, voor je reactie 🙂