Hoe snel zweef jij eigenlijk?!
Hoe ging het..
Dat is de vraag die je meestal meteen krijgt als je net over de finish bent. Wat ze eigenlijk willen weten is hoe lang je er over hebt gedaan. Misschien dat dit bij mannen meer is dan bij vrouwen, dat weet ik niet eerlijk gezegd. Maar bij de mannen is het toch een beetje kijken wie de langste heeft zeg maar.
Als je dan een tijd zegt die sneller is dan die van de vraagsteller, hoor je meteen “goed gelopen man” en hun eigen tijd willen ze dan liever niet zeggen. Is de tijd gelijk dan hoor je “ja ik ongeveer ook die tijd”. Heb je nou langzamer gelopen krijg je “mooi toch en lekker ervan genoten neem ik aan”.
Wat is dat toch dat vergelijken van tijden met elkaar, en ja ik doe er zelf ook aan mee. Voor mezelf vind ik het vaak leuk om een wedstrijd te lopen tegen mezelf. Als mijn eindtijd dan ver boven de gemiddelde snelheid is vind ik dat uiteraard cool. Toch kan ik het steeds vaker loslaten en ga ik lopen op een evenement omdat het zo enorm leuk is en maak ik de tijd ondergeschikt.
Veel echt “snelle” mannen hoor ik toch vaak zeggen, als ik 3 uur over een halve marathon moest doen bleef ik thuis. Als of ze zeggen dat mensen die er twee keer zo lang over doen er niet mogen lopen. Als je ze daar mee confronteerd dan zeggen nee zo bedoel ik het niet hoor. Wat bedoelen ze dan, geen idee.
Ik snap het ook wel dat er een tempo aan hardlopen moet zitten, maar dat tempo is nu eenmaal bij iedereen anders. Sterker nog misschien levert degene die 3 uur over een halve marathon doet wel een knappere prestatie dan die snelle gast met zijn 1:26. Ik weet het niet.
Volgens een fysiotherapeut is het hardlopen als er een zweefmoment ontstaat tussen twee passen.
Ik zweef dus ik loop hard.
Bij iedereen zal de tijd wel iets doen met het gevoel achteraf, maar laten we het nou niet zo belangrijk maken.
Keep on running in a free world
Categorieën
Mari Durieux // Alles over hardlopen 
Net als jij loop ik vooral voor mezelf, maar in de aanloop naar een loop heb ik altijd wel een doel ( lees tijd ) voor ogen om te lopen. Haal ik mijn streeftijd ben ik happy, haal ik die niet pech hebben er komt vast een herkansing ik heb uiteindelijk gelopen en genoten daar gaat het tenslotte toch om? Het vergelijken van tijden doe ik niet echt, ben altijd wel nieuwsgierig naar hoe iemand gelopen heeft en zeker als het een snellere loper is ben ik benieuwd hoe hij ( of zij ) dan traint want daar kan ik waarschijnlijk alleen maar van leren..Maar het belangrijkste blijft wel om er van te genieten!
Goed artikel. Ik ben het wel met je eens. Waarom moet je altijd de snelste zijn? Ik ken die prestatiedrang zelf ook wel. Hardlopen is voor mij een manier om te ontspannen, anders wordt alles in het leven een wedstrijd. Is toch ook niet goed?
Het hangt er natuurlijk van af wat voor persoonlijkheid je hebt. Sommigen gaan helemaal op in het aspect van heldenverering, lof krijgen voor een prestatie. Persoonlijk vind ik dat een tamelijk oppervlakkige benadering van de sport (als je de jouwe toont, toon ik de mijne—hardlooptijd, uiteraard).
Atleten die dieper graven, zullen vast herkennen dat het beter is om uit te gaan van wat je volledig kunt beïnvloeden, met name je emoties. Je kunt vriendschappelijk omgaan met collega-lopers en niet overal een wedstrijd van maken. Het enige wat telt is wie eerder over de finishlijn gaat bij een wedstrijd. De eventuele roem die daarvan uitgaat is niet aan jou om te bepalen; die komt van anderen. Het is nogal onvolwassen om iets op te eisen dat niet van jou was, noch ooit van jou zal zijn. Eerbetoog voor geleverde prestaties komt van anderen. Ermee pochen komt mij over als oneervol en ongepast.
De wedstrijd is gedurende de wedstrijd, niet vooraf en zeker niet achteraf. Vandaar het gezegde, “je bent zo goed als je meest recente (laatste) wedstrijd”. Roem is vergankelijk en je doet er goed aan om er niet op te teren. Als je net voor de finish voorbij gelopen wordt heb je er niks aan die “goede tijd” uit het verleden.
Dit staat natuurlijk los van het delen van hardloopervaringen en het bereiken van voorafgestelde doelen. Dat zegt mij meer dan een kaal cijfer. Dit is met de persoon verbonden en vertelt een verhaal waarmee eenieder zich mee kan identificeren. De een zijn 43 minuten op de 10 km kan heel anders zijn dan de ander zijn 43 minuten op de 10 km. Was dat het doel en heb je het gehaald, of was het een slechte dag? Zelfde tijd, heel ander verhaal.
Het maakt ook geen ene reet uit hoe snel je bent. Persoonlijk vind ik iedereen die hardloopt al een held. Uiteraard neemt dat niet weg dat ik mezelf wil pushen om sneller te worden en dus een persoonlijk voldoening daaruit wil halen. Hardlopen doe je immers niet voor een ander maar voor jezelf.. vind ik!
ben het geheel met je eens Henk Jan
Zo mee eens 🙂 Sneller worden vind ik natuurlijk ook leuk, vooral omdat ik mezelf kan blijven uitdagen en steeds weer versteld sta van de opbrengsten. Maar goed, dat is de aard van dít beestje. Hopelijk heeft iedere ander er, om welke reden dan ook, evenveel plezier in het lopen.
Eens.
Ik ben begonnen met lopen om geen enorme ‘sociale prestatie druk’ – mooi woord – te hoeven ervaren. Daar was ik wel even klaar mee!
Maar er zijn dus ook lopers die je keuren omwille van je snelheid. Ik kan daar niet bij met mijn pet!
Veel mensen hebben de drang om zichzelf te vergelijken met een ander en krijgen een kick wanneer ze denken beter bezig te zijn.
Van mij mogen ze, ik loop er niet sneller om.
De tijd die je loopt schijnt vaak nog belangrijker te zijn dan hoe je daadwerkelijk ook gelopen hebt. Soms gaat het echt niet lekker en heb ik een toptijd of juist andersom. Het is maar net wat je belangrijk vindt! Ik ga toch liever voor het op gevoel lopen, dan een eventuele snellere tijd. Die snellere kilometers komen vanzelf!
Mijn passie voor hardlopen zit ‘m in de tijd die ik ermee door breng. Per definitie is een snellere tijd dus minder beleving… Daar komt bij dat sneller een heel relatief begrip wordt naarmate je ouder wordt of langer loopt (zowel per run als de periode dat je de sport bedrijft). Iemand die alleen voor de ‘beste’ tijd loopt verliest op termijn de lol in het lopen, de (leef)tijd haalt hem figuurlijk in (hoe ironisch eigenlijk 😉 ). Rene: mooie reflectie. Top!
Fijn geschreven! T is zo’n dingetje altijd ja, die tijd die je loopt bij wedstrijden. Ik doe er net zo hard aan me en word er rete competitief van. Als ik morgen niet zo loop als ik wil (want ja, ook ik heb een streeftijd voor de Hilversum city run) dan voelt t toch anders daarna. En dat terwijl t inderdaad om het lopen gaat en het lekker lopen. Lekker blijven lopen is t belangrijkste denk ik zo
Het competitieve heb ik zelf ook, en ik ben een vrouw in hart en nieren! Maar… Wanneer ik aan iemand vraag hoe die persoon gelopen heeft ben ik stiekem altijd benieuwd naar het fysieke aspect, en bovenal het mentale: wat ging er in ze om? Waar ging het lekker en waarom? Waarom ging het eventueel niet lekker?
En als ze een snellere tijd hebben gelopen dan ik ooit op die afstand ( wat niet moeilijk is gezien ik niet de snelste ben ) dan heb ik weer een mooi doel om naartoe te werken!