Stemkwijt en een PR

Ja je zou denken dat het niets met elkaar te maken heeft, maar niets is minder waar. Hardlopen is zoveel meer dan alleen maar hardlopen. Zondag 17 mei was het zover de Vestingloop in Den Bosch, uiteraard zou ik hier lopen, maar ook zouden we voor het eerst een Cheering Zone in Den Bosch neerzetten. Laat ik bij het begin beginnen.

Half 10 in de ochtend krijg ik de melding dat de auto met Cheering zone spullen uit Amsterdam is aangekomen, deze waren de dag ervoor nog gebruikt tijdens de Nike Womens 10K. Het leeuwen pak van Ryan The Lion, was nog nat van de hitte in Amsterdam. Ik ben snel naar Run2Day gerend waar de Cheering Zone zou worden opgesteld. Deze Locatie is ideaal omdat elke afstand van de Vestingloop hier twee keer langs zou komen. Buiten dat verzamelen we met de Junkies hier elke week en staat Hans elke week weer belangenloos zijn ruimte (runhouse 073) beschikbaar. Om 10 uur kwamen er steeds meer mensen om de boel op te bouwen en te voorzien van beachvlaggen, powerborden en krijttekeningen op de weg. Ook de lopers voor de 15km afstand kwamen naar het Runhouse, onze “feestlocatie” voor de dag. De Amsterdamse Junkies melden zich ook ruim op tijd en namen de startnummers die ik al had opgehaald in ontvangst. Alles was in gereedheid en het was wachten op de start van de 15 km, ons punt zat op ongeveer 1 km na de start en dus ook weer 1 km voor de finish. De start zou om half twaalf zijn en de stad was duidelijk nog niet gewend aan de nieuwe route, er was nog niet veel te doen langs de kant van de route, wijzelf zouden het verschil moeten maken!

Bam… daar kwamen de eerste lopers aan, de wedstrijdlopers voorop dan de “snelle” recreanten en daar achter de rest. Je ziet dat iedereen hier op dit stuk nog het tempo aan het zoeken was en het zou een ander beeld worden als ze 13 kilometer later weer hier langs zouden komen. De Confetti vloog al mooi door de lucht, de muziek ging aan en Lotte had de megafoon taak op zich genomen. De lopers waren snel voorbij en het was wachten op hun terug komst. Dat duurde ongeveer 45 minuten, daar waren ze weer, de gezichten waren inmiddels verbeten en gefocust op de laatste kilometer. Voorin de wedstrijdlopers die als een speer gingen en daar achter de rest. Hier kwamen wij met de “Cheering” Junkies in actie. Mensen aanmoedigen en ze erdoor heen helpen, confetti ploppers en 7 kilo losse confetti als wapens. inmiddels had ik de megafoon en  schreeuwde het uit “Kom op, je kan het”, “Nog maar een klein stukje”, “Het is feest hier in de van Berckelstraat, “Kom op helden van de 15 kilometer”, “Geef die leeuw een high five” zomaar wat kreten die als een waterval naar buiten kwamen. Die leeuw waar Jordy in verstopt zat, stond de dansen en te springen en de high fives uit te lokken. Wat was dit mooi om te doen, wat was dit mooi om te zien. Het was zo enorm gaaf om dit te kunnen doen en zien wat het bij de lopers deed, mensen die het echt zwaar hadden konden weer lachen en kregen weer een boost Echt te gek, na ongeveer een half uur waren de lopers voorbij en kwamen de eerste junkies al weer terug voor een verdiend koud biertje. Runnerworld had ondertussen een stukje staan filmen en in het eindresultaat zie je wat een Cheering Zone precies inhoud. Ook de grote kleine man achter Runners High, Tim Baks kwam nog even een biertje drinken. Leuk!!

Voor mij was het nu tijd voor om te kleden om zelf de 10 kilometer te lopen, ik was tot nu toe zo Niet met het zelf rennen bezig geweest dat er ook geen spanning was. Ik ga de 10 Kilometer nu niet helemaal beschrijven, misschien later nog. Een van de mooiste punten was natuurlijk toen ik zelf door het Cheering Point kwam op de terug weg, mijn hartslag zat ook meteen sky high 184!! Moest echt even bij komen om kort daarna over de finish te sprinten in een mooie 46:12. De finish zag er echt te gek uit, een soort moderne versie van een steekspel tribune leek het wel. Dat heeft de organisatie mooi voor elkaar. Dik tevreden en lachend dribbelde ik snel door naar ons meeting point.

Daar wachtend op de start van de 5 kilometer hebben we ons hele circus weer herhaald, daarna zeven kilo confetti van de grond gepeuterd en de hele boel opgeruimd. Deze dag stond in het teken van hardlopen, maar dan niet zozeer het hardlopen zelf maar samen er een geweldig feest van maken. Volgens mij is dat gelukt en man o man, wat ben ik blij dat ik deel maak van die te gekke crew! Thanks Running Junkies

Een heerlijke dag en mijn stem is nog even aan het herstellen…

Keep on running in a free world, soms met confetti.