Twee weken kamperen, twee weken marathon training

Twee weken lang heb ik mijn tent opgeslagen in de Noord-Hollandse Duinen. Zonder stroom en alleen maar een solar pack om de iPad en iPhone op te laden, er moet natuurlijk wel geblogd worden. Kamperen is compromissen sluiten met je zelf. Je bent heerlijk buiten en geniet als het weer een beetje mee zit enorm van de omgeving. Geloof me de omgeving waar ik ben is buitengewoon. Ik woon in een middelgrote stad met groen en bossen in de buurt maar het Noord-Hollands Duinreservaat is echt een paar stappen verder. Wat je hier tegenkomt aan “wild” is super bijzonder. Op de camping waar ik verblijf lopen elke avond de vossen rond als je goed oplet en de Schotse hoogland runderen grazen op 30 meter afstand gelukkig gescheiden door een afrastering anders zouden ze zou door de tent heenlopen. Een paar kilometer verder zit een kolonie aalscholvers in de kaalgevreten bomen. Op mijn eerste rondje hardlopen liepen er een stuk of twintig paarden los over de weg, ik zou bijna gaan galloperen in plaats van intervallen. Tot zover de beeldvorming van de beestenboel want alle muggen, wespen en teken die bij het kamperen horen noem ik maar niet. 

Goed compromissen dus, kamperen is leuk alleen ik ken werkelijk niemand die echt heel goed slaapt op een luchtbed, ik heb een best goed camping bed maar ideaal is het niet. Je rust dus niet zo goed uit als je eigenlijk nodig hebt, geen punt je hebt tenslotte vakantie en alles gaat op een lekker laag tempo overdag. Nu zit ik wel in een marathon schema en moet er gelopen worden. Deze week twee keer gerend en dat was de eerste keer een easy peasy 5 kilometer op jog tempo. De tweede keer 13,5 kilometer op een hoger tempo en dat viel best tegen, ik ging natuurlijk ook weer op het heetst van de dag. 

Wat ook meespeelde, spierpijn in mijn scheenbeen. Het stukje strand waar we bijna elke dag naar toe gaan, daar kan je alleen met de fiets komen. Strandpaaal 46 is de locatie en dat is een flinke klim met de fiets, meestal met wind tegen. Daarna nog tegen de duin in het losse zand omhoog klauteren, dat voelde ik dus in mijn schenen tijdens het lopen. 

Deze ochtend had ik 22,5 kilometer willen rennen, maar iets vroeg doen is er gewoon niet bij. Voordat je koffie en wat te eten binnen hebt ben je al een uur verder, als je pech hebt twee. Dan is net je gastankje leeg bijvoorbeeld. De ochtend werd middag en de zon deed zijn best, ik ook maar de zon won. Het was zwaar heel zwaar, ik zit dit nu te typen en ben leeg. De 22,5 werden er uiteindelijk 24,3 door het verkeerd lezen van een paddenstoel. Ik geloof niet dat ik het al ooit zwaarder heb gehad maar kan het verklaren en zie niet tegen de nog langere afstanden op. 

  
Happy running Campers. Nu even WiFi zoeken om dit te posten.