Ren door het leven, ren het leven

Oké met zo”n kop kan er niks goed uitkomen natuurlijk. Enkele trouwe lezers van mijn blog hadden het al door en zagen berichten die somberder waren dan anders. Het was de afgelopen week een achtbaan van emoties, leuke dingen en heel vervelende dingen die zich afspeelden in een korte tijd.

De eerste schoolweek in groep 3 van onze jongste, zijn eerste zwemles en leuke hardloop evenementen met andere mensen. Aan de andere kant een zwarte dag, het overlijden van een goede maar ook zeer zieke vriend ( W ) hakte er stevig in. W, was ziek, heel ziek en zou niet meer beter worden. Er waren al veel behandelingen geweest maar geen van hen sloeg aan, toch bleef W positief en vechten. Tot het moment er was dat er geen behandeling meer was die hem beter kon maken, alleen maar een behandeling die hem zou helpen slapen.
Vorige week vrijdag besloot ik buiten mijn schema (training voor de Amsterdam Marathon) om een stukje te gaan rennen omdat ik het nodig had. Nodig omdat als ik ga rennen ik een ben met mijn gedachten en dat wilde ik. Ik had bijpassende muziek op mijn telefoon gezet, het werd donker en het miezerde. Perfecte omstandigheden voor een run zoals ik nodig had. U2 zong me toe “Is all that you can’t leave behind”. Glimlachend en denkend aan W rende ik door de Bossche Broek waar het weinige licht op de slootjes reflecterende, mooie momenten kwamen naar boven en ik voelde me even heel gelukkig. Door de muziek heen hoorde ik het geluid van binnenkomende mail, normaal kijk ik daar nooit na als ik aan het rennen ben maar nu wel. Het was de rouwkaart van W en zo gelukkig als ik me voelde zo snel kwamen ook andere gevoelens naar boven en huilend rende ik verder door het donker. Alle emoties kwamen in die korte run van 7,5 kilometer naar boven, van blij naar boos, vrolijk en verdrietig.

En toch kan ik zeggen dat rennen op dit soort momenten helpt, helpt met gevoelens op een rijtje zetten. Ik heb hele fijne mensen om me heen waar ik goed mee kan praten maar soms is alleen ook goed. Rennen lost het niet op maar het helpt wel.

Gisteren heeft W een heel mooi afscheid gehad wat bij hem paste.
Het was zoals die 7,5 kilometer, veel emoties in een korte tijd.

Keep on running in a Free World, het ga je goed ouwe hippie!