Nog twee weken te gaan, tijd voor een feestje
Met nog twee weken te gaan en kilometers af bouwen was er dan ineens een feest.
Ik woon in het meest geweldige wooncomplex wat je jezelf kunt voorstellen, een fantastische gemeenschappelijke binnenplaats waar mooie zomeravonden worden beleefd met de verschillende buren. Nu waren een paar van deze buren 30 jaar geworden en dat moest groot gevierd worden. Er was een locatie gehuurd en een 120 gasten uitgenodigd. Waar ik de laatste weken steeds vaker een watertje drink in plaats van bier dacht ik nu “ach ik hoef morgen maar 18 kilometer” en zou dit weekeinde voor de laatste keer alcohol drinken tot aan de marathon.
Om zaterdag avond negen uur stonden we op de feest locatie en er waren uiteraard nog meer buurmannen en buurvrouwen aanwezig, na binnenkomst kregen we een heus festival bandje en het feest kon los. De DJ deed zijn best op de hele slechte installatie en ook al snapte ik zijn muziekkeuze niet helemaal (of ik wordt echt te oud) er werd toch gedanst door iedereen. Het bier kwam in flinke glazen op een rap tempo langs en voor je het weet heb je een behoorlijk aantal glazen op. Het was een hele leuke avond en we waren niet eens zo heel laat thuis en kon de volgende dag enigszins uitslapen. Helemaal fit was ik echt niet maar het trok behoorlijk bij in de loop van de dag. Nadat er nog van alles gedaan moest worden ging ik om 16:00 uur weg voor die 18 kilometer.
Na twee kilometer zat mijn hartslag echt zo belachelijk hoog en had ik het zo zwaar dat ik dacht dat ik 3 minuten per kilometer rende. Ik kwam eerder in de buurt van 6 minuten de kilometer. Dat tempo kan ik normaal op gemak lopen met mijn hartslag heel laag. Het gevoel wat ik gister had van dit doe ik wel even was kompleet weg. Ik heb nog even doorgezet maar na 6 kilometer was het echt helemaal op en ben ik naar huis gewandeld.
Als ik bedenk dat ik vroeger 3 avonden achter elkaar de kroeg indook en soms hele nachten doorhaalde kon ik echt niet meer bevatten. Nu was ik één avond aan het feesten en ik was helemaal leeg. Achteraf was het misschien niet zo’n goed plan aan de andere kant denk ik dat het moet kunnen. Nu alleen niet meer doen met nog twee weken te gaan. Ik drink mijn kopje thee op en ga op de bank liggen met mijn benen omhoog.
Keep on Running in a (alcohol)free world.
Categorieën
Mari Durieux // Alles over hardlopen 
Dit mag ook best een keertje Mari! 😉 Rust lekker uit komende weken en we duimen voor je, en op de 18e natuurlijk extra! X
Thanks Lieve Lot
Klinkt erg bekend Mari. Je lichaam geeft vaak goed aan of je gezond bezig bent of niet. Ik heb dat zelf ook meegemaakt. Maar een keertje zondigen mag wel toch 🙂
voor een keer moet kunnen toch. maar ik begrijp je helemaal. Al keken ze me gisteren op een verjaardag wel raar aan dat ik geen bier wilde… en toen ik zei wat de reden was… was het antwoord, doe eens normaal… dat is volgende week pas (non runners antwoord). succes met de laatste loodjes en het zwaarste van de training is… is niet lopen, maar rust nemen… pfff, ik weet ff niet waar ik met m’n energie heen moet….