Dé Marathon
Alle keren dat ik het woord marathon de afgelopen op mijn blog heb getypt, tikte ik bijna standaard het woord met een hoofdletter. Steeds verbeterde ik dat in een kleine letter, nu niet meer de Marathon verdient een hoofdletter het is namelijk een groots woord wat respect verdient. Dé Marathon vanaf nu dus.
Ga er maar aan staan, iets waar je maandenlang naar toe hebt gewerkt kort en bondig samenvatten in een blog. Daarom ga ik het in 3 delen doen in pre, tijdens en na de Marathon. Vandaag dé Marathon.
Zondagochtend 18 oktober de dag waar ik naar uit heb gekeken, de dag van mijn Marathon. Een beetje aan de late kant (waarom lees je snel in Pre Marathon) kom ik aan bij het Olympisch stadion maar ik ben er, het is al 9:15 geweest en nog staan er honderden mensen buiten. Er rest ons niks dan te wachten tot we naar binnen kunnen. Als dat dan zover is, is het haasten naar het startvak en krijg ik maar weinig mee van de sfeer, naast me staat opeens Manon. Normaal gesproken zou ik Manon genoeg te vertellen hebben maar er komt geen woord uit me, ik ben gespannen. Positief gespannen maar toch. Doordat we zo laat zijn is er vrijwel direct de start en voor ik het weet is de boel in beweging, daar ga ik dan op weg naar mijn Marathon. Het duurt nog 200 meter en dan gaan we onder de startboog door. Het weer is niet ideaal het is fris en nat, niet dat ik het op dit moment koud heb maar uiteindelijk gaat dit wel meespelen.
Ik had in mijn hoofd dat ik op 5:40 zou gaan lopen maar zie dat ik toch steeds uit kom op 5:35, blijkbaar is dit mijn tempo voor vandaag en ik blijf zo met mijn hartslag in de juiste zone om het lang vol te kunnen houden. Na een kilometer of twee zijn mijn spieren opgewarmd en loop ik heerlijk, ik heb geen muziek aan en hoor zo alles wat er onderweg gebeurd. Veel Fransen langs de kant die constant alez, alez, alez roepen. Door het vondelpark waar maar weinig publiek staat maar wel Meisje Sanne, we zien elkaar en ik vind het tof om iemand te zien die ik ken. Nog veel bekende zullen volgen, bekenden van instagram, twitter, blogbekenden enzovoorts. Op 4 kilometer het rijksmuseum en de beste harlloopcrew ever staat daar hun longen uit het lijf te schreeuwen. De Running Junkies, zij zijn de reden dat ik voor de Amsterdam Marathon heb gekozen, zij hebben mijn hardlopen gemaakt tot wat het nu is. Ik geniet ervan en moet opletten dat ik niet ineens veel te hard ga lopen door de adrenaline.
Ik loop lekker en vind het fantastisch onderweg steeds weer mensen die er voor mij staan, Sanne van de Junkies in Den Bosch met haar vriend Jelle. Sanne liep deze Marathon vorig jaar en weet wat ik meemaak. Sanne en Jelle staan een paar keer langs de route, zo fijn. Dan gaan we richting de Amstel en dat is een lang stuk, ik ben daar niet bang voor. Wel zet ik een muziekje aan omdat er langs de kant weinig gebeurd. Wat een belachelijk grootte huizen staan hier trouwens. Tot nu toe heb ik gedronken van mijn eigen voorraad en heb ik bij de 15 km een gelletje op. Bij 20 moet ik mijn tweede gaan nemen, maar er zit iets niet lekker in mijn maag. Net voor het 20 kilometer punt moet ik dan toch echt plassen en heb dit opgehouden tot een plasbak waarbij ik niet met mijn schoenen in het natte gras hoefde, weinig zin in natte sokken. Mijn maag gaat niet echt tof en ik word echt misselijk, dat gelletje van het 20 km punt durf ik niet te pakken want ook het drinken valt echt verkeerd. Mijn maag draait zich 6 keer in de rondte en het is niet fijn, toch laat ik me niet van de wijs brengen en loop door. Weer terug langs de Amstel en daar staan onder het viaduct weer bekenden, Susanne en Anton. Suus is mijn beste vriendin en is stond vanmorgen vroeg al bij het stadion en staat op verschillende punten langs de route, ze heeft speciaal vrij genomen. Anton roept iedere keer als ik langs kom hard mijn naam en zo mis ik ze niet een keer. Ik kijk Suus aan en wijs naar mijn buik om aan te geven dat het niet zo fijn gaat.
Niets drinken of eten want het overgeven staat op het punt te gebeuren, ook laat ik het tempo iets zakken. Ik moet wel er zit niets anders op, ik loop zeker nog 10 km misselijk door en besluit de eerst volgende Dixie te gebruiken. Ik verwacht dat er een op het 30 km punt staat, helaas ik moet nog twee kilometer verder en daar is de verlossende Dixie. Daar staat helaas wel een rij maar ik wacht en als ik aan de beurt ben volgt er een grote en kleine boodschap, als ik er dan toch ben. Het lucht enorm op en ik kan weer verder. We gaan weer richting het centrum en dat voelt fijn. Wel krijg ik het zwaarder, ik durf nog steeds niets te drinken of een gelletje te nemen, ik voel me wel beter en wil dat ook graag zo houden. Ik loop door en mijn lichaam moet steeds meer energie leveren om ongeveer dezelfde snelheid te behouden. Niet dat ik heel erg bezig ben met de snelheid dat is vandaag van ondergeschikt belang. Op het 35 km punt neem ik bij de post toch echt drinken en twee stukken banaan, ik heb echt honger en dorst namelijk. Dit valt goed en ik had het echt nodig, en door. Ik weet dat de Half Crazy Runners hier ergens moeten staan en wacht af. In de verte zie ik een viaduct en denk wat the hell, dat naar beneden vind ik prima maar ik moet ook weer omhoog. Voor het viaduct zie ik een bord van de Crazy’s en het blijkt dat ze in het viaduct staan, ik hoor in de verte mijn naam al door de megafoon en het geeft me een boost. High fives van alle kanten en ik ga weer naar boven de tunnel uit. Dit is zwaar, iedereen heeft het zwaar maar gaat verder. Steeds meer deelnemers gaan lopen en ik zeg tegen mezelf dat ga ik dus niet doen. De Junkies staan nog steeds bij het Rijksmuseum maar waar blijft dat ding toch, elke kilometer lijkt langer te worden. Naast me hoor ik ineens een hardloopster naar haar fans langs de kant roepen “doe dit nooit, doe dit nooit” ik moet er om lachen en snap wat ze bedoelt. Ja, Rijksmuseum in zicht ik ga links lopen om alles van de cheeringzone mee te krijgen. Luide aanmoedigen, confetti en crewlove komen als een warme deken over me heen. Running Junkies, ik hou van Jullie.
Nu is het doorgaan het vondelpark nog en dan ben ik er bijna, bij de verzorgingspost drink ik wat want ik heb het echt nodig.
Hoe voel ik me, ik heb het zwaar heel erg zwaar. Al het gebrek aan aanvullende energie heeft zijn uitwerking. Elke stap is zwaar maar toch geniet ik van elke stap. Het stadion komt dichterbij en ik ga het halen, ik ga het HALEN. Bij binnenkomst in het stadion worden mijn ogen vochtig van emotie, het is prachtig. Na 200 meter is daar de finish. Helemaal stuk zet ik mijn Garmin op stop, die geeft niet de juiste tijd aan omdat ik zo slim was om hem niet van auto pauze af te zetten. Eva van de Junkies staat te wachten en we zorgen voor medaille foto’s.
Via de Amsterdam Marathon App zie ik mijn netto tijd, 4:08:16. Ik vind het prima, kan ik sneller en de vraag of dat belangrijk is kan ik zeggen. Ja ik kan sneller en is dat belangrijk, nee. Ik heb van ieder stap genoten ook iedere stap die pijn deed, op het einde leek een verkeersdrempel wel een berg zo zwaar werd het.
Een Marathon is heftig in mijn geval vandag een aanslag op mijn lichaam maar het was ook zo mooi. Mijn doel was met plezier te lopen en alles mee te krijgen, dat is volkomen gelukt. Metaal heb ik geen problemen gehad en de fysieke problemen naast me neergelegd. Was het mijn laatste, ik durf daar geen weddenschap over af te sluiten.
Iedereen bedankt voor alle support de dagen ervoor en tijdens de dag zelf, online en in real life. Mensen langs de kant, Anton-Jan bijvoorbeeld die er met veel gevoel op het einde stond en zijn high five meer dan welkom was. De mensen van Runner’s World die nog berichten stuurden en verder echt iedereen, jullie hebben mijn Marathon bijzonder gemaakt. Dank jullie wel!
Marathon schrijf je met een Hoofdletter, onthoud dat!
Mari Durieux // Alles over hardlopen 
Nogmaals gefeliciteetd met deze gewéldige prestatie! Ik doe het je niet na..
Thanks Dray, wie weet doe je het ooit toch nog?
Knap hoor! Hier kan en mag je nog lang van nagenieten!
Dankjewel Tanja, ga ik ook zeker doen!
Van harte gefeliciteerd met deze geweldige Prestatie!
Dankjewel
Keep on running in a free world Mari! Gefeliciteerd
Thanks Pim Meister
Eerst en vooral dikke proficiat en een diepe buiging vol respect.
Verder: Je maakt mij bang… En tegelijk kan ik door jouw post ook niet wachten tot het mijn beurt is!
Bedankt voor je eerlijke relaas, mijn beide hardloopvoeten staan weer op de grond. Het wordt nog veel trainen, het wordt zeker een zware wedstrijd, maar het worden ongetwijfeld een onvergetelijke paar maanden tot april.
Blijf je zeker wel schrijven? Marathon of niet, hou ons op de hoogte over je runningverhalen! Volgende uitdaging misschien een (ultra)trail?
Dankjewel Annelies! Ik blijf schrijven (vind ik veel te leuk). Je hoeft niet bang te zijn voor een Marathon, maar je moet het zeker niet onderschatten het is alles behalve een walk in the park. Maar het is ook zo iets prachtigs om te doen, jij moet het doen en niemand anders dat maakt het zo bijzonder.
Knap hoor, respect! Mooie prestatie
Thanks Chef
Yeah!!! Het is gelukt en op zo’n mooie manier! Ik heb er tranen van in mijn ogen (echt waar, maar die krijg de laatste dagen wel erg snel… heeft denk ik iets te maken met emoties/sport/1 november 😉 G-E-F-E-L-I-C-IT-E-E-R-D !!! H-E-R-O !!!! Ik hoop dat je heel lang gaat teren op deze topprestatie!
Jij komt nog in het pre marathon blog wat deze week online komt en dat huilen wordt alleen maar erger 🙂 Dankjewel lieve Hedwig
neeee! Alleen bij het idee al word ik emo! Vind t zoooo knap van je.echt! En you know: be my guest wanneer je het maar nodig hebt. Het was me een groot plezier. Zou wel eens graag samen rennen!
Wat gaaaaaaf ! Echt leuk om zo mee te lezen/ leven Mari! Gefeliciteerd en vooral dankjewel voor een kijkje in jouw beleving. Erg van genoten! X
Geniet van de ‘days after’ een hele knappe prestatie!
Wat superlief van je Joan!!
Ben ongeveer in dezelfde tijd als jou gefinisht maar het ziet er bij jou in ieder geval een heel stuk minder druk uit dan toen ik daar langs kwam, vermoedelijk ben je dus iets eerder gestart. 🙂
Gelletjes innemen train je best al eens op voorhand en in combinatie met het drinken van energiedrank kan het zijn dat je teveel koolhydraten ineens binnenkrijgt, dus mixen van energiedrank met gelletjes train je ook best op voorhand.
Dit terzijde iedereen die een marathon uitloopt is een winnaar. Proficiat met je knappe prestatie en geniet er van. 😉
Hey Peter, jij ook gefeliciteerd! Ik had getraind met gelletjes en drinken en dan echt heel vaak. Dus ergens zat er toch iets niet goed, anyway ik heb me er niet door laten afglijden in iets negatiefs.
het verschil zit hem ook dat je net iets sneller loopt dan op training, de vertering werkt dan zo goed niet meer (minder bloed dat naar je maag gaat of zoiets…). Persoonlijk loop ik meestal zonder gels (probeer het wel eens maar m’n maag protesteert er altijd tegen), maar je moet uitzoeken wat er wel werkt voor je. Elke wedstrijd is een leerles en in je volgende marathon zal je de problemen die je nu gehad vast kunnen vermijden. 🙂
Ik liep de marathon als training als begeleider voor de 4u15 groep, dus voor mij was het niet echt een prestatie, maar ik heb me wel geamuseerd hoor. Een verslagje kan je hier lezen indien interesse: http://peterdedecker.com/19-10-2015/marathon-amsterdam-tempomaker-4u15
Ik had juist met deze gels getraind en mijn marathon tempo lag gisteren echt bijna een minuut lager dan mijn halve Marathon tempo, wie weet waar het aan lag. Ik ga het merken met eventueel ooit nog een Marathon 🙂
Mooi verhaal een gefeliciteerd!!
Dank, dank dank!!
Gefeliciteerd Mari. Geweldig gedaan met een mooie tijd, je bent een topper!!!
Dankjewel Veronique, wat lief!!
wat een fantastische prestatie! Diep respect dat je die 42 en een beetje gelopen hebt!
Dankjewel Sonja
Nu lekker nagenieten, Mari. De volgende zal heel anders zijn, want dan loop je met ervaring. Herstel ze en wees trots op je medaille; je hebt hem verdiend!
Dankjewel Rene, trots ben ik absoluut
Een Marathon schrijf je zeker met een hoofdletter! Heb enorm veel respect voor iedereen die dat avontuur aan durft te gaan. Dikke proficiat met deze prestatie!
Dankjewel Linda, het is me echt een hele afstand
Prachtig stuk Mari! Het is niet voor niets een mythische afstand hé. Herkenbaar hoe de laatste kilometers zo lang kunnen duren en drempels bergen lijken. Je hebt het maar mooi geflikt en er hangt een pracht van een glimmende medaille thuis! Proficiat… Ik ben benieuwd naar de pre en post-verhalen!
Dankjewel Jelle ik zit ook nog steeds te glunderen
Wauw!!! Dikke proficiat!!! Ik weet hoe emotioneel ik was bij het uitlopen van mijn eerste halve marathon, kan mij dus heel goed voorstellen wat je voelde bij het voltooien van je Marathon (uiteraard met hoofdletter!)!
Dankjewel Margot!!
MARI DURIEUX!! Met allemaal hoofdletters! HELD! Echt heel knap dat je De Marathon hebt gelopen, en dan nog ook met al die vervelende tegenslagen! Mentaal zit het echt helemaal OK bij jou!
Van harte gefeliciteerd! Lekker van genieten, medaille de hele dag, hele week, maand om, op je pyjama spelden, onder je kussen leggen.
Ahh dankjewel, wat een toffe reactie!!
Gefeliciteerd Mari! Prachtige prestatie.
Dankjewel Miriam
Super verhaal. En van harte gefeliciteerd!
Al plannen voor je volgende? 😉
Dankjewel, ik zit nog op jou verhaal te wachten. Dat heb ik toch niet gemist??
Nog niet gemist… hij is heeel lang… ben er mee bezig… maar ik denk dat ik het maar in 3x post 😉
Het duurt nu wel heel lang hè =)
haha, ik wacht gewoon af
Gefeliciteerd Mari. Top gedaan. Jammer van die misselijkheid. Lijkt me heel vervelend. Ik heb er gelukkig tijdens een wedstrijd nooit last van gehad. Wel tijdens training. Ook niet leuk maar dan is er altijd wel een bosje te vinden.
Bij mij kwam een dag of 2 na mijn eerste marathon het besef dat ik het niet bij die ene wilde laten. Veel te leuk. Hoe is dat bij jou? Al plannen?
Geniet lekker na en neem de tijd voor je herstel.
Groet,
Rob
Dankjewel Rob, ik heb me niet van de wijs laten brengen door de misselijkheid en een echt geweldige ervaring gehad. Die tweede, wie weet.
Leuk stuk weer Mari! Je loopt en schrijft steeds beter! Ik ben benieuwd of je nu ook zo verslaafd aan de Marathon raakt? Ik zat zelf ook redelijk in de bubble zaterdag en zondag, dus ik hoop dat we snel weer persoonlijk praten. Sportieve groet!
We zien elkaar snel Tommie! En thanks!
Heel gaaf om te lezen, Mari! Ik had je tijd en tussentijden zondag al opgezocht en gezien dat je er een dip in had zitten. Nu snap ik ook waarom. Echt knap dat je je zo hersteld hebt!
Dankjewel Elsa, dank voor je steun en je gevolg 🙂
Proficiat Mari! Jouw verhaal staat voor wat velen mee maken tijdens een marathon. Het fysieke en mentale spel is zwaar, maar de overwinning maakt zoveel goed. En al die supporters, wat fijn dat er zoveel mensen voor jou langs de kant stonden, dat helpt zo enorm 🙂
Dankjewel, het was echt heel tof dat er mensen stonden maar ook de online aanmoedigen en gelukwensen waren te gek!
Een prachtige tijd gezien de omstandigheden en hoe je je voelde! Ik doe het je niet na. Geniet van deze overwinnining!
Dankjewel Jessica, fijn om te horen!
Wat gaaf om mee te lopen met JOUW marathon!! Super mooi omschreven Mari!
Die ervaring is binnen en daar kan je eens lekker lang op teren en van genieten haha!
Dankjewel Ilse, leuk om te lezen (jou verhaal trouwens ook)