Daarom dus al dat gezeik
Ik schreef al eerder over bloed tijdens het plassen en veelvuldig moeten plassen in mijn looptrainingen richting de Marathon die ik afgelopen oktober liep. Eigenlijk wist ik wel wat er aan de hand was en vorige week bevestigde de uroloog inderdaad mijn vermoeden.
Ik heb al jaren last van nierstenen, niet zo maar 1 keer per jaar maar gewoon bijna iedere maand een niersteen. Waarschijnlijk heb ik een wereldrecord nierstenen uitplassen op mijn naam staan maar ik ben er niet zo trots op dus het het niet gemeld bij de Guinness book of records organisatie. Erfelijk belast en verder niet echt iets aan te doen. Ik heb medicijnen die er voor zorgen dat de stenen niet zo “kei”hard worden als in de tijd van voor de medicijnen. Nu is het een soort zand wat aan elkaar geklonterd zit en onder druk wat makkelijker naar buiten komt. Het is dan nog steeds geen pretje kan ik jullie verzekeren maar ze komen er uit. Het probleem is overigens niet het uitplassen, oké daar wordt je ook niet heel blij van. Het grote probleem als de steentjes uit je nieren willen, dat is echt een drama. Maar goed heb ik al jaren en ben er een soort van aan gewend.
Ik was dus in het ziekenhuis en daar ging ik de “steenstraat” in. Gesprekken met uroloog, bloed prikken, urine inleveren en fotos’s van nieren en blaas. Wat denk je alles in orde, op een steentje in mijn linker nier na. Dat steentje zit er al een jaar of 8 dus die laten we lekker zitten. Niets te zien en dan is er nog een optie zegt de uroloog, we gaan even in u blaas kijken. Die opmerking was nieuw voor me en ik vraag “hoe dan”. Details ga ik jullie besparen maar schaamte kun je maar beter niet hebben als je daar met je benen in de beugels ligt.
Op het scherm waar de beelden van de mini go pro die in mijn blaas aanwezig was te zien waren zagen we de boosdoener. Een flinke steen in mijn blaas in het formaat “te groot”. Dat was dus de reden van de laatste tijd veel bloed in mijn urine en het soms wel 20 keer op een dag plassen. Die steen zit niet vast en beweegt wat op en neer, dus ligt ook vaak voor de uitgang en fungeert als een soort stop. Anyway, dat ding moet er dus uit en dat gaat niet vanzelf.
Een operatie volgt binnen twee weken en waar ik nu tegen op zie is de verdoving. Het wordt of een ruggenprik of algehele narcose. Op het moment dat ik deze twee opties hoorde dacht ik meteen, owh please doe een ruggenprik. Van een algehele narcose is je conditie weer richting nulpunt en het schema voor de Rotterdam Marathon begint toch echt alweer serieus te worden. Het zou er niet echt inpassen om nog even mijn conditie op te bouwen.
Dat is dus eigenlijk het eerste wat ik dacht, allemaal prima wat jullie gaan doen maar er moet wel gelopen worden hoor. Komende week heb ik een gesprek met de anesthesist en dan weet ik meer. Het is natuurlijk gewoon zoals het is en ik kan niet zelf kiezen, maar als het aan mij ligt.
Binnenkort ben ik in ieder geval weer van al dat gezeik af en kan ik hopelijk Rotterdam uitlopen zonder die extra pauzes.
Keep on running in a free world.
Mari Durieux // Alles over hardlopen 
Daar wordt je niet echt blij van. Sterkte.
oeps…. sterkte Mari! Maar wel fijn dat je straks dan van dit gedoe af bent en vrij kan rennen.
je verhaal doet me denken aan mij vorig jaar. ik was in november uitgerekend van mijn zoon en wilde in januari de 10.5 lopen van egmond. als ik een keizersnee zou krijgen zou ik maar drie weken hebben om te trainen dus ik wilde perse het eerst natuurlijk proberen. dat lukte ondanks dat ik minder dan 50% kans had. Na drie weken mocht ik weer opbouwen. ik liep als een krant maar ik liep daar met een zoon va 9 weken die me aan kwam moedigen! komt goed waar ee super sterke wil is, Is een weg! en succes met de operatie
Ja dat is balen. Niet kunnen plassen heb ik helaas zelf 5 jaar geleden ondervonden. De druk werd als maar minder, en na een niersteenaanval dacht de arts ook dat dit het probleem was. Tot ik op een dag bijna helemaal niet meer kon plassen. Dus naar het ziekenhuis en een paar uur later met een buikkatheter weer naar buiten. Dus dat was het dan dacht ik, 43 en al een ouwe man. Onderzoek later wees uit dat ik een erge vernauwing aan de plasbuis had. Ik heb daarna eerste een lichte ingreep gehad, maar helaas binnen een paar maand weer het zelfde. Dus toen maar een forse ingreep. Complete plasbuis reconstructie (operatie 4,5 uur) . En daar is het wel beter van geworden, maar wel ieder jaar weer terug voor een lichter ingreep.
En ja ieder keer weer het vervelende onderzoek, even in de plasbuis kijken. Het went nooit.
Maar een advies en wees niet bange voor je goede conditie, volledige narcose bevalt mij uitermate goed, even lekker slapen en helemaal niets vernemen, heerlijk. En doordat ik na een lichte ingreep toch 14 dagen rust moet houden is de conditie die er voor is opgebouwd zo weer op peil.
Ik wens je veel sterkte de komende tijd, en hopelijk ben je daarna voorgoed van je probleem af.
Heftig verhaal Eric, bij mij is het minder erg maar het komt wel iedere keer terug.
He bah, ik weet hoe het voelt. Gelukkig zelf al een paar jaar geen last meer van gehad, hoewel ik vorige week wel weer iets verdachts voelde. Hopelijk was dat vals alarm… Sterkte ermee!
Oeps vals alarm hoop ik dan inderdaad! Dankjewel voor je beticht
Oei, dat is balen. Maar als je er nu wat aan laat doen, kun je inderdaad vrijer lopen in Rotterdam.
Een kennis van mij heeft het ook en die moest zijn zoutinname drastisch inperken. Zou dat voor jou ook werken?
Rotterdam moet dan net wat plasvrijer zijn 🙂 Dat geen zout werkt niet bij mij, eet al zo goed als zoutloos. Nierstenen zijn er in verschillende soorten en die van mij zijn gewoon lastige dingen.
Blaasonderzoeken en blaas problemen zijn niet fijn, dat weet ik uit eigen ervaring. Ik heb al jaren last van een overactieve blaas. Veel sterkte bij de operatie en ik hoop van harte dat Rotterdam voor jou niet in gevaar komt en dat jij daar met net zoveel plezier kunt lopen als in Amsterdam.
Ik denk positief dus ga er van uit dat Rotterdam gewoon lukt. Dankjewel voor je berichtje, fijn
Wat een ellende iedere keer die nierstenen. Ik heb ze ook iedere maand.
Waar ik nieuwsgierig naar ben, welke medicijnen zijn dat waarvan de steentjes minder hard worden ?
Hi Lianne, ik gebruik Natriumbicarbonaat capsules op advies van de uroloog. In het verleden werden deze nog vergoed door de zorgverzekeraar nu helaas niet meer.
Dank je wel voor je snelle antwoord Mari