Let it got, let it go….

Als ik kijk naar het begin en het einde van dit jaar dan zou je bijna denken dat het een jaar vol ziekenhuis was. Zo lag ik op 4 januari op de ongevallen post omdat ik was gevallen tijdens het hardlopen en dat hele verhaal kreeg een heel naar staartje. En het einde van het jaar hebben jullie allemaal kunnen lezen dat het even niet lekker ging met een kleine operatie die iets grotere gevolgen had.

Maar toch kijk ik terug op een fantastisch jaar wat hardlopen betreft. Ik liep mijn eerste Marathon en vond het geweldig, zeker door alle mensen die meeleefden en langs de kant stonden. Ik liep voor de eerste keer de Halve van Egmond, tijdens de vestingloop in Den Bosch hadden we een geweldig feest met de Running Junkies. De Dam tot Dam loop was ook zo een geweldig feest, wat hebben we toch mooie evenementen in ons land. Ik maakte veel fijne kilometers en leerde los te laten hoe snel ik deze kilometers maakte. Ik leerde los te laten dat ik niet iedere kilometer hoefde te registreren. In alle overzichtjes zie ik hoeveel kilometers iedereen heeft gemaakt, ik weet het niet en vind het eigenlijk ook niet zo spannend. Ik heb enorm veel plezier gehad met hardlopen en dan doet het aantal kilometers er niet zo toe. Ook helpt het niet dat , ik van Nike, Polar, Garmin, TomTom en Strava apps wisselde dus geen idee waar al mijn kilometers staan. Ik leerde zonder muziek te lopen tijdens evenementen, dan krijg je nog meer sfeer mee. Ik leerde ontzettend veel lieve mensen kennen door hardlopen.

Mij blog werd steeds meer gelezen en gevolgd, dat vind ik nog steeds oprecht heel erg bijzonder. Voor mijn gevoel loop ik gewoon hard en schrijf daar over. Blijkbaar herkennen zich veel mensen in mijn verhalen en waarderen dit door mijn blog te bezoeken en reacties achter te laten. Hoewel het nooit de bedoeling is geweest om een grote blogger te worden groeit het maar door en eerlijk is eerlijk dat vind ik echt heel speciaal en fijn. Door het bloggen heb ik weer andere hardlooploggers ontmoet en dat zijn echt allemaal stuk voor stuk mensen die de liefde voor het rennen ademen en in hun bloed hebben. Een van de meest bijzondere blog ervaringen dit jaar was wel de nominatie als hardloopboog van het jaar, dat ik sowieso genomineerd was vond ik al een eer. Maar het meest bijzondere was de kennismaking met alle mensen van Runner’s World Magazine, als er ergens mensen zijn die van hardlopen houden dan is het daar wel.

In het kort kijk ik dus terug op een heel fijn jaar en wat betreft de ziekenhuis toestanden. Let it go, let it go.

Ik wens iedereen een heel fijn jaar toe. Of je nu begint met je eerste kilometers als goed voornemen of je begint aan een Marathon training alles begint met de eerste stap en die maak jezelf.

Verder wil ik iedereen bedanken voor het lezen van mijn blog en de reacties, in het bijzonder alle lieve berichtjes van de afgelopen weken voor het ziek zijn.

Keep on Running Free World, ook in het nieuwe jaar