Je tweede Marathon voelt zo anders
Wow… zit ik even niet op te letten en dan zie ik dat het nog maar 80 dagen is tot aan de Rotterdam Marathon. Mijn tweede Marathon dus, de eerste liep ik vorig jaar in Amsterdam.
Dat ik opeens besef dat het over 80 dagen alweer zover is geeft iets aan over de beleving van je tweede Marathon. Een tijdje terug had ik het er met Nydia over en zei beaamt het alleen maar. Voor je eerste Marathon denk je heel lang na voor dat je überhaupt inschrijft, vanaf het moment van inschrijving beheersen verschillende emoties vaak je hoofd en lichaam. Kan ik het wel, hou ik het wel vol, ben ik goed genoeg getraind en 1001 meer hersenspinsels gaan soms dagen en ja ook nachten door je hoofd. D-Day nadert en de twijfels stapelen zich op, je leeft ernaar toe en wordt voorzichtiger in alles wat je doet. Geen blessures wil je nu nog hebben, vroeger naar bed en iets minder of zelfs helemaal geen drank. Gezonder eten en je schema strikt volgen.
Iedereen en alles om je heen weet je doel, het lopen van je eerste Marathon. Er volgen dagen dat je zenuwachtig bent en duurlopen die zwaar zijn maar je gaat door want dit is wat je wil, dit ga je doen en daar zet je veel voor aan de kant.
Op 20 november vorig schreef ik in voor mijn tweede Marathon, Rotterdam dus. Ik kan jullie vertellen dat ik totaal nog geen spanning in mijn lijf en/of hoofd heb gevoelt. Je weet in middels dat je het kunt. Natuurlijk moet er dik voor getraind worden en zal het het weer zwaar zijn vanaf 30 kilometer. Maar je hebt jezelf al laten zien dat het kan, je lichaam kan het en dat is een wetenschap die je veel relaxter naar de Marathon toe doet leven.
Ik heb er zeker zin in want het gevoel van een Marathon uitlopen is waanzinnig, alleen de voorbereiding voelt echt anders. Is dat leuker, dat weet ik nog niet. Het wordt nooit meer zoals de eerste keer.
Mari Durieux // Alles over hardlopen 
Nee, niet als de eerste keer, maar voor mij blijft het spannend. Toen ik vandaag tien dagen geleden besloot om Rotterdam te lopen als pr poging, was ik ineens heel stil en serieus. Ik train nu dagelijks, waarvan 6 dagen per week hardlopend, 1 dag per week met krachttraining. De kilo’s vliegen eraf en ik ga weken maken van boven de 100 km hardlopen. Het doel is nog bescheiden, 3.15 uur. Dat is vergelijkbaar met 42 min. op de 10 km, zo’n 1.30 min. boven mijn pr op die afstand, meer dan 10 jaar geleden gelopen. Dus ja, het voelt nog opwindender dan in 2004, bij mijn eerste marathon, ook in Rotterdam. Ik weet immers hoe het voelt en hoe snoeihard je moet trainen en dan toch nog heel blijven, ondanks de leeftijd en verhoogde kans op blessures door die leeftijd.
Dat is een mooi doel Ren, ik hoop dat het je lukt. Aan je instelling zal het zeker niet liggen
hmmm…. ik zit in hetzelfde schuitje: ook 2e marathon en ook Rotterdam. De gevoelend ten aanzien van de eerste marathon deel ik, al was ik niet zenuwachtig: ik had goed getraind dus een eventuele ‘mislukking’ zou overmacht zijn. Nu, bij de tweede moet ik toch zeggen dat ik al weer vol erin zit: ik vind namelijk juist die trainingsperiode zo gaaf. Ik geniet er nu al van terwijl ik pas 3 dagen in mijn nieuwe schema zit. En de marathon wil ik straks sneller lopen dan no. 1 dus dat wordt (leuk) spannend !
Je 2e marathon Mari!! Alleen maar nog meer vreugde zou ik zeggen, omdat je weet dat je het kan en het hele gedoe wat minder druk geeft. Maarja je leest het al hierboven… het rennen van een 2e (of 3e of 4e) zal elke keer weer anders zijn want stiekem stel je jezelf iets andere doelen. Sneller dan de eerste, minder stuk gaan of juist rustiger, meer van de omgeving meekrijgen en genieten. Voor iedereen anders maar anders dan je 1 Altijd! En die voorbereiding waar je zo naar uitkijkt, die is dan stiekem ook anders….maar minstens zo leuk! Ik ga je volgen!
Het gaat mij al bijna net zo hier. Ik ben net begonnen met mijn schema, waar ik de eerste keer voor Berlijn veel eerder begonnen was. Vanaf volgende week ga ik weer over op 4 keer per week trainen en dat zal wel helpen om de focus op mijn doel te houden. Ook ik wil een tijd verbeteren, dus het gaat sowieso weer spannend worden.
En verder moeten we elkaar maar een beetje gefocust houden hè?
dat gaan we doen, elkaar gefocust houden!
Haha, die beslissingsperiode herken ik. Heb wel 4 maand nagedacht, maar kort voor kerst de knoop doorgehakt voor mijn 1ste marathon in Enschede. Ben normaliter een nuchtere tukker, maar heb m’n lange duurlopen nog voor de boeg. Als die niet gaan als gewenst wordt ik waarschijnlijk wel minder nuchter. Volgende week eerste ijkmoment met een 27km loop. Ben benieuwd hoe mijn gedachten me de komende 87 dagen gaan beheersen.
Het wordt alleen maar leuker en…. spannender. Succes
Toch nog een tip, Christian. Doe niet meer dan wat in het schema staat. Het is erg verleidelijk om je lange duurlopen langer te maken, maar dat levert niks extra’s op, behalve mogelijk blessures. Het doel voor de eerste marathon moet zijn: uitlopen. Daarvoor zijn twee zaken belangrijk, voldoende kilometers gemaakt hebben en uitgerust aan de start verschijnen. De tijd moet ondergeschikt zijn aan ervaring opdoen. Je kunt werkelijk niet weten hoe het is om een marathon als wedstrijd te lopen voordat je er een gelopen hebt.
Dus: train met discipline en blijf heel.
Dank je Rene, dat heb ik de afgelopen 2,5 jaar wel door schade en schande geleerd. Is wel lastig moet ik zeggen, want ook bij de kortere tempolopen moet ik nu de snelheid lager houden dan ik gewend ben. Maar ik heb m’n doel goed voor ogen.