De samenloop, mijn Valentijnsrun met Manon Schutter

Het zat er natuurlijk een keer aan te komen en welke dag kon nu beter geschikt zijn dan Valentijnsdag. De dag dat Manon en ik samen zouden gaan hardlopen in het teken van liefde. Niet de liefde voor elkaar maar de liefde voor het hardlopen.

Manon heeft die liefde uitvoerig beschreven op de website Eat Run Love daar ga ik hier ook niet over uitweiden, jullie weten inmiddels wel hoe erg ik van hardlopen houd. Dit jaar nodig ik mensen uit om in Den Bosch te komen rennen waar we dan een running tour doen en ondertussen kletsen over van alles en nog wat. Vandaag dus de eerste gast en dat is Manon Schutter. Bij veel mensen beter bekend als een van de gezichten van Run2Day en op Instagram en Facebook bekend onder de naam Manon Runs.

Op de afgesproken tijd haal ik Manon op van het station en samen bij mij op de fiets rijden we naar mijn huis. Na een kopje koffie vertrekken we voor een route van 14 kilometer door en om Den Bosch. Het weer is niet het weer waar we op hadden gehoopt, het is koud en natte sneeuw valt constant uit de lucht. Daar gaat onze kans op mooie foto’s in de natuur, toch vertrekken we. Onderweg stoppen we op plaatsen waarover iets bijzonder valt te vertellen, Den Bosch is een middeleeuwse vestingstad met genoeg bijzonders onderweg.

Als je Manon kent uit de Run2Day magazines, kun je niet ontkennen dat het een goed uitziende jongedame is (haar leeftijd houden we lekker in het midden). Toch is Manon niet zomaar een fotomodel maar ze is een hardloopster die door het toeval steeds vaker wordt gevraagd voor fotoshoots. Dus ruim voor ze het bekende gezicht werd was ze al aan het hardlopen en eind vorig jaar liep ze haar derde Marathon in Valencia, net niet onder de door haar gewenste 3:30 uur. Dus Manon loopt ook nog echt goede tijden ook. Als mensen op social media een opmerking maakten over het wel of niet kunnen hardlopen met zo’n mooi kopie had ze in het begin moeite mee om daar niet op te reageren, nu weet ze inmiddels beter.

Manon is een fanatieke sporter en naast hardlopen is ze ook met krachttraining bezig. In haar hoofd denkt ze wel eens een topsporter te zijn met haar trainingsplannen en uitgebalanceerde voeding, maar met een drukke baan en ook een sociaal leven is dat natuurlijk helemaal niet te doen. Uiteindelijk is dat ook geen doel dat topsporter zijn, al vind ze het wel leuk om haar sportgrenzen te verleggen. Die uitgebalanceerde voeding is overigens geen hot topic maar een normale levensstijl van haar. Manon reist voor haar werk naar veel plekken over de hele wereld en haar hardloopschoenen gaan altijd mee in de koffer, niets zo leuk als hardlopend een nieuwe stad te ontdekken natuurlijk. Als je dat dan ook nog met de plaatselijke (Nike) Run club kan doen is het helemaal een feest. Toch schiet dat rennen in een wereldstad er door het drukke werkschema helaas wel eens bij in.

Waar ze echt van geniet zijn de lange duurlopen, onder de 10 kilometer is het niet echt leuk. Gek hoe je dus je grenzen verlegt ook Manon is natuurlijk met kortere afstanden begonnen. Die lange duurlopen dat zijn haar grootste trainingen, interval staat niet echt op het favorieten lijstje. Op haar favorietenlijstje staat wel de New York Marathon maar wel op het moment dat ze daar klaar voor is en niet zoals nu nog tijdens de vorige Marathons deed alleen maar vol gas gaan. New York wil ze meer mee maken en dat lukt nu eenmaal beter op een lagere snelheid. dat komt nog wel een keer maar nu eerst nog eens onder de 3:30 uur

Onderweg hebben we het nog uitgebreid gehad over hoe snel je een Marathon kunt lopen of juist hoe snel je ook niet kunt zijn. Manon praat vol bewondering over de mensen die ze persoonlijk kent en die een marathon juist niet onder de 4 uur kunnen lopen en sommige zelfs niet onder de 5 uur. Die mensen leveren misschien nog wel een grotere prestatie dan de topsporters omdat ze met dezelfde hartslag intensiteit lopen alleen dan twee keer zo lang. Onze snelheid was trouwens tijdens onze run geen issue, als vanzelf lopen we in dezelfde pace en niet een keer kijk ik op mijn horloge hoe hard we eigenlijk gingen, we lopen door de sneeuw en wind in een heerlijk tempo.

Ik zag op haar Facebook pagina al wat posts voorbij komen over trailen en vroeg of dat de toekomst is. Als buitenmens (ja Manon houd van kamperen) en liefhebber van bergen is trailen eigenlijk de meest logische stap die er naar verhard rennen komt. De interesse is in ieder geval gewekt een een trail weekend in de Ardennen staat al gepland.

Waar ik in de 14 kilometer durende run op Valentijsdag echt achter kwam is de liefde die Manon voor hardlopen heeft en daar graag over praat. Ik bedoel ik kan best wat kletsen maar als Manon begint te praten over hardlopen dan zijn 14 kilometer eigenlijk te kort. Ik heb vandaag genoten om al hardlopend deze goedlachse hardloopster iets beter te leren kennen en te zien hoe diep die liefde zit.

Manon was de eerste van een reeks mensen waar ik dit jaar mee ga hardlopen door Den Bosch.
Van welke hardloper/ster zou jij meer willen weten?

Keep on Running in a Free World