Rotterdam nadert en de zenuwen ook

Na een paar drukke trainingsweken mocht ik het nu wat rustiger aan doen en dat was fijn. Op tweede paasdag mocht ik een relatief kort stukje van 18 kilometer rennen en dat was de helft korter dan de week ervoor. Het was een afwisseling die meer dan welkom was, de vermoeidheid zat in mijn lichaam de laatste week. Benen waren zwaar en de avonden  op de bank waren fijn. De 18 kilometer deed ik op tweede paasdag en die gingen heerlijk ondanks de wind. Het begin had ik de wind vol tegen en op de terug weg heerlijk mee, het was echt lekker rennen.

Vanaf nu is het dus echt afbouwen naar 10 april en dat komt nu heel snel dichterbij. Inmiddels heb ik een plan voor de Marathondag zelf. Lang heb ik getwijfeld hoe de Marathon in te gaan, op tempo of maar zien hoe het gaat. Ik heb besloten om samen te gaan lopen met Roy een van de Running Junkies in Den Bosch. We hebben een tempo afgesproken en gaan kijken of we dit volhouden.

De Running Junkies uit Amsterdam en Den Bosch gaan samen de Cheeringcrew vormen langs de kant, dat wordt weer een punt om naar uit te kijken. Sowieso kijk ik naar de dag uit en hoop dat het droog is en een klein zonnetje zou me echt goed doen. En ja het gaat pittig worden en voorlopig is het de laatste Marathon voor mij. Ik zie mensen op social media langskomen die vaak hele lange afstanden lopen en heb daar echt bewondering voor. Het lijkt of sommige mensen daar genetisch meer aanleg voor hebben en een lichaam dat daar beter voor geschikt is. Ik kan het weet ik inmiddels maar het kost me echt veel inspanning en het komt zeker niet vanzelf.

Maar goed 10 april dat is nog minder dan 2 weken, dat is razendsnel. Ik merk aan mezelf dat de zenuwen die tot nu toe uitbleven er wel degelijk aankomen. De spanning stroomt langzaam mijn aderen in maar voel ook dat het gezonde spanning is.

Rotterdam geeft me nu al kippenvel en dan heb ik Lee Towers nog niet eens horen zingen.