Als liefdes samenkomen, hardlopen, Disney en mensen

Of ik wilde vertellen wat het voor mij betekend om in Disneyland Parijs te gaan hardlopen, waarom dat het zo bijzonder is voor mij. Dat was de vraag die ik afgelopen week kreeg. Ik weet dat heel goed maar om het te typen met de woorden die in mijn hoofd zitten is nog best lastig.

Dat ik van hardlopen houd weten jullie inmiddels wel, dat steek ik niet onder stoelen of banken. Hardlopen heeft mij al zoveel mooie positieve momenten bezorgd dat ik het bijna gek vind dat ik 5 jaar geleden nog nooit hardloopschoenen aan mijn voeten had gehad. Hardlopen ging van de ene op de andere dag, niet vanzelf sprekend maar het was wel een bewuste keuze.

De liefde voor Disney was er altijd al wel maar de liefde is enorm gegroeid sinds ik met Charlotte samen ben. Charlotte en ik zijn al een hele tijd samen maar in het begin was ons eerste weekendje weg in Disney Land Parijs. Daar liepen we met zijn tweetjes door het park (het Disney Studio’s Park was er nog niet) verliefd als lady en de vagebond genoten we intens van de Disney Magie. Huppelend door het park en we kwamen met zoveel Disney spullen thuis dat we bijna werden uitgelachen door onze ouders. Een van mijn aankopen was een grote Buzz Lightyear pop, de originele. Dit was het begin van een kompleet uit de hand lopende verzameling. Een paar jaar later had ik waarschijnlijk de grootste Toy Story verzameling van Nederland. In de tijd dat Markplaats nog niet bestond was dit best een uitdaging. Via Ibazar en eBay, vonden de Woody’s en Buzzen hun nieuwe thuis en kregen ze gezelschap van honderden collectors items van over de hele wereld. Op mijn arm staat de quote van Buzz niet voor niets getatoeëerd. Niet alles is van deze verzameling sinds onze verhuizing nog aanwezig, maar een deel is er en daar tussenin hangen nu mijn hardloopmedailles.

Maar buiten de verzamelingen (onze kerstboom hangt ieder jaar vol met Disney kerstballen). Hadden we nog meer plannen, we besloten met de hele familie van Charlotte naar Disney World in Orlando te gaan voor 10 dagen. Niets zien van Amerika maar alleen naar Disney World. Ik leefde er naar toe en wist me te herinneren dat toen ik klein was had gehoord dat er een wereld was die Disney World heette, toen kon ik het niet geloven en nu ging ik er echt naar toe. Het was de eerste keer vliegen voor mij en de bestemming was een onbeschrijfelijke plaats. 10 dagen lang waren we in Disney World (wat net zo groot is als de stad Utrecht) in die 10 dagen hebben we flink door moeten lopen om alles te zien en te doen. Eenmaal thuis aangekomen zaten Charlotte en ik op de bank en de tranen liepen over onze wangen, we hadden het zo enorm fijn gehad en zoveel indrukken gekregen.

We besloten zeker nog eens terug te gaan met de hele familie en dat zou twee jaar later zijn.

Ondertussen waren er trouwplannen gekomen, dat wil zeggen Charlotte vroeg mij ten huwelijk en uiteraard zei ik ja. We hadden een groot feest in gedachten en dan zouden we een week later weer naar Disney World vertrekken als huwelijksreis, wederom met een flink gezelschap bestaande uit de familie van Charlotte. Het feest in Nederland had al een flink Disney tintje, de uitnodiging was een poster van een Fairy Tale wedding die ik zelf had ontworpen (uiteraard met het kasteel uit Parijs). De taart daar stonden Mickey en Minnie op en in het stadhuis werden de mooiste Disney liedjes gedraaid. Als bedankje kreeg iedereen Disney Happy Meal poppetjes die we op alle rommelmarkten hadden verzameld de maanden ervoor. Omdat we wisten dat we naar Disney zouden gaan en dat je daar óók kan trouwen hadden we daar naar geïnformeerd al maanden van te voren. Wat bleek, dat koste een godsvermogen. Maar toch er kwam familie beraad en er werd ons gezegd, als jullie het niet doen krijgen jullie er spijt van. We besloten dus om precies een week na ons trouwen in Nederland nog een keer te trouwen in Disney World. Al weken van te voren kregen we telefoontjes van onze eigen weddingplanner uit de USA, al deze voorbereidingen zorgden ervoor dat we nog dichter bij elkaar kwamen. Op de dag zelf werden we buiten in een klein prieeltje getrouwd in het bijzijn van Mickey en Minnie, degene die als eerste haar tranen liet vloeien was de moeder van Charlotte. Er werd gedanst op Disney muziek die werd gemaakt door de violist die het geheel opluisterde, foto’s met Mickey en Minnie en weer was er taart met een caketopper van deze helden. Dit waren dagen die we nooit zullen vergeten Disney was zo met ons verbonden op dit moment.

We werden samen met de ouders van Charlotte lid van de Disney Vacation Club en besloten iedere twee jaar terug te keren naar Disney World. Een keer hebben we zelfs een Disney Cruise gedaan naar de Bahama’s op één van de cruise schepen, de Disney Magic. Varen en aankomen bij Castaway Key een eigen Disney Eiland. Deze vakantie staat nog steeds hoog bovenaan onze favorieten. Op een van onze vakanties was een deel van Epcot (een van de Disney Parken in Orlando) afgezet en daar waren mensen aan het hardlopen, waarschijnlijk zag ik het toen ik stond te roken. Ik dacht wat is dit dan toch, jaren later toen ik eenmaal zelf aan het hardlopen ging hoorde ik van RunDisney die dus al die hardloopevenementen organiseert in de Disney Parken en nu dus voor het eerste in Europa.

De laatste keer dat ik in Disneyland Prijs ben geweest is al weer even geleden, de reden dat we daar waren was een belangrijke. Mijn schoonmoeder die zo enorm van Disney World hield met alle shows kon door ziekte niet meer vliegen. Ze wilde zo graag met alle mensen waar ze van hield nog een keer naar Disney. Dat werd dus Disneyland Parijs, in het Disney Hotel. Ze zat al in een rolstoel maar genoot nog zo ontzettend van alles en iedereen, we hadden een Disney ballon aan de stoel gebonden zo zagen we haar altijd meteen weer staan als er iemand even koffie ging halen. Dit was de laatste keer dat ze in Disney was met iedereen waar ze om gaf om haar heen. Met haar overlijden was daar ook weer Disney in verschillende vormen, in tekeningen en liedjes. Tegen Milo vertelden we dat het crematorium een sterretjes fabriek was en later die avond stond er ook echt een nieuwe ster aan de hemel die harder schitterde dan de andere.

Star light, star bright, first star I see tonight. 
I wish I may, I wish I might, have the wish, I wish tonight.

Nog steeds als we in Disney komen, kopen we een helium ballon en laten we deze los. Die ballon is voor haar, iedere keer weer. Komend weekend ben ik in Disneyland Parijs voor het eerst sinds die laatste keer met haar. Als Charlotte en ik daar door Mainstreet gaan rennen weten we zeker dat ze bij ons is, dat ze naar ons kijkt en geniet.

Dit weekend komen vele liefdes samen, de liefde voor Disney, de liefde voor hardlopen maar vooral de liefde voor mensen.

P.s. ik loop niet verkleed, Disney zit in mij.