Het hardloop orgasme

Je krijgt het wel of je krijgt het niet, langzaam brengt het je naar grote en ongekende hoogte. Ik weet dat er een heleboel mensen zijn die het nog nooit hebben meegemaakt, ook niet weten hoe het zou moeten. Er is niet fijners dan dit hardlooporgasme oftewel een echte Runner’s High.

Al een hele poos geleden zag ik op NPO3 een programma waar een jongedame van BNN op zoek ging naar een orgasme, ze had er namelijk nog nooit een gehad. Niets vulgairs hoor, het onderwerp werd op een goede manier besproken. Bij het zien dacht ik niet aan een echt orgasme maar aan de ultieme lopers kick, de Runner’s High. Ik weet van een hoop mensen dat ze niet weten hoe dit voelt, nog nooit gehad zeggen ze dan.

Ik ken het gevoel wel en het is echt fijn, dat ik overigens de term orgasme en runners high bij elkaar gebruik is niet vreemd. Beide wekken diversen scheikundige stoffen op die actief worden in je hersenen. Endorfine is het hoofdbestandseeel van deze lichaamsinspanning.

Maar terug naar het hardlopen, hoe krijg je een Runner’s High? Dat is een goede vraag en er is geen gegarandeerd antwoord. Bij mij gaat het niet gebeuren als ik met iemand anders ga hardlopen, ik klets dan een eind weg en kom niet in een flow met mijn eigen hoofd. Alleen gaan lopen dat is dus de basis. In de winter gebeurd het me ook maar zelden, of de zon moet echt flink schijnen.

Op een grijze grauwe dag blijft bij mij een Runner’s High echt uit, komt niet, kan niet. Dus, goed weer en alleen op pad dat is al meer kans op succes. Wat ook goed werkt is een hele lange weg zonder stoplichten, bruggetjes of druk verkeer. Je mag best een paar kilometer naar die lange weg toe rennen want je hebt een voorspel, ehh warming up nodig. Warming up voor je hoofd en lijf. Eenmaal op die lange weg moet het gaan gebeuren, ga niet op de top van je kunnen de longen uit je lijf rennen. Ga lopen op een voor jou relaxed tempo en laat je gedachten los, dat duurt even want al je gedachten moeten op zijn plaats vallen. Op het moment dat dit is gebeurd kom je in de fase dat je eigenlijk niet echt meer aan iets denkt, niets wat er toe doet in ieder geval. Je ziet de omgeving, een tegenligger, een konijntje en het komt allemaal wel binnen maar het is van ondergeschikt belang. Je tempo is fijn en het gaat als vanzelf, langzaam maar zeker kom je in de flow en je lichaam neemt het over als een automatische piloot. Je hebt het gevoel alsof je uren door kunt rennen en dat je op dit moment iedere afstand kunt belopen. Zo loop je door, de endorfine komt los en maakt zich langzaam meester van enkele delen in je hersenen. Ultiem gelukkig, zo voel je jezelf nu en je merkt dat je met een grote glimlach loopt die de komende uren nog niet weg zal gaan. Gefeliciteerd je hebt zojuist je eerste Runner’s High gehad.

Ps. ik had deze blog al een hele tijd in mijn hoofd, maar een Runner’s High was er al een tijd niet. Ik typ dit met een enorme glimlach, ik had er vanmorgen weer eens een.

Pps. Volg je mij al op Facebook, vind ik leuk als je dat doet.

Keep on running in a free world