14 kilometer met… Barbara Kerkhof

Al bijna een jaar wilde ik afspreken om met haar te rennen maar nog nooit was het gelukt om een datum te plannen tot aan vandaag. Ik zocht Barbara Kerkhof op in Arnhem en we renden een stuk door haar omgeving.

FACT FILE
Naam: Barbara Kerkhof
Beroep:  freelancejournalist, fotograaf en hardloopster
Schreef onder andere het boek: Hardlopen voor vrouwen
Geboren: 1975
Loopt het liefst: Trails
Langste afstand ooit gelopen: 51 kilometer

Barbara en ik kennen elkaar eigenlijk alleen via (ja daar is hij weer) social media en zo zijn we met elkaar in contact gekomen. Vorig jaar was de lancering van een van haar boeken “hardlopen voor vrouwen” en ik was uitgenodigd om bij de presentatie aanwezig te zijn. Daar zag ik haar voor het eerst maar echt tijd om met elkaar te praten was er niet. Daar moest echt een datum voor worden geprikt. Barbara werkt, loopt hard en is moeder van 3 kinderen. Dus plannen dat viel nog niet mee, aan oma werd gevraagd of die op de jongste van Barbara wilde passen en ik nam een dag vrij. Op deze manier prikten we een doordeweekse vrijdag. Ik bracht mijn jongste naar school en fietste richting het station. De trein naar Arnhem voelde als een soort schoolreisje, ik ging ergens heen wat ik een soort van kende maar niet echt. De dagen ervoor hadden Barbara en ik al de grootste lol via WhatsApp en we hadden er beide zin in, zou het echt leuk worden of zou het tegen vallen. We zouden het snel meemaken, station Arnhem was bereikt.

Uitgang Sonsbeekzijde daar sta ik in de zilvergrijze polo te wachten, waren de laatste woorden die ik ontving op mijn mobiel. Het kon niet missen. De grijze Polo werd snel gevonden en Barbara, breed glimlachend stapte uit. We zouden een klein stukje met de auto gaan en dan gaan lopen. Arnhem was inmiddels bedekt onder een dun laagje sneeuw en de -2 graden zouden ervoor zorgen dat de sneeuw bleef liggen. Parkeerplaats gevonden,  rugzakje om en we gingen vertrekken. Barbara navigeert ons door het terrein, via het Sonsbeekse park richting de bossen. Onder het lopen komen de gesprekken op gang. Gespreken over in eerste instantie het raakvlak wat ons samen heeft gebracht, het hardlopen. Barbara loopt al lang én ver, in haar jeugd begonnen met hardlopen en in een latere fase werd het lopen onderbroken door een baan achter de bar met bijpassende levensstijl. Leven op tijden dat andere mensen slapen en als je dan wakker bent toch zelf ook weer in de kroeg staat. Op een of andere manier had ze er ineens genoeg van en haar levenstijl sloeg in een paar weken weer helemaal om naar de sporter die ze nu is. Hardlopen zit haar in het bloed en ook zo bij haar partner. In het gezin wordt dit er als vanzelf in gepast, als er in het weekend een 30 kilometer trainingsrondje gedaan moet worden is het gewoon om half 6 opstaan en zorgen dat je om half 10 gedoucht aan het ontbijt zit. We lopen inmiddels steeds verder de prachtige omgeving in, langs kleine slootjes en over lage heuvels. De bossen zijn prachtig en ik probeer mezelf voor te stellen hoe het hier in de zomer moet zijn.

Mijn hardlopende reisleidster schrijft dus als journalist en heeft ook haar eigen boeken op de markt gebracht. Als klein meisje wist ze al wel dat ze wilde schrijven maar pas na haar leven achter de bar vielen sommige dingen bij toeval weer op zijn plek. Barbara pakte haar studie weer op en ging steeds meer sport gerelateerde artikels schrijven. Later stapte ze op een uitgever af en haar eerst boek werd besproken. Hardlopen voor vrouwen heeft inmiddels een tweede uitgave en beschrijft onderwerpen die echt alleen betrekking hebben tot vrouwen. Hardlopen tijdens je zwangerschap bijvoorbeeld. Het hardlopen bij Barbara startte wat lastig op na haar derde zwangerschap, haar lichaam was wat ontwricht. Een halfjaar krachttrainig en fysio hebben haar kunnen terugbrengen bij wat ze het liefste doet, hardlopen.

Binnen een aantal kilometers gaan de gesprekken als vanzelf. Onze onderwerpen werden steeds mooier en persoonlijker, beide hebben we onze verliezen meegemaakt en daar over hebben we heel fijn gesproken. Ik vind het bijzonder dat twee mensen die elkaar niet bijzonder goed kennen dit soort gesprekken kunnen voeren. Doordat je al een passie deelt kom je snel dichter tot de kern van de mensen lijkt het soms wel. Dat zal zeker niet bij iedereen zo zijn maar vandaag was dit zeker wel het geval. Positief dat is wat Barbara uitstraalt, dat zie je als je naar haar kijk en dat bleek uit alle onderwerpen die we bespraken. Uit een vraag bleek dat heel erg, “Barbara, ben je niet bang dat als je ouder wordt dat je dit niet meer kan”. Bang, ik ben daar helemaal niet mee bezig. De toekomst komt vanzelf, daar kun je op wachten.

Uiteindelijk komen we aan het eind van de route en gaan nog heerlijk warme chocomel drinken. We blijven kletsen en de tijd vliegt, uiteindelijk is het tijd om naar het station te gaan. Een gezamenlijke foto en ik stap in de trein. In de trein kijk ik hoeveel kilometer we hebben gelopen, 14 kilometer geeft mijn horloge aan. Ik had het niet eens door dat we zoveel hadden gelopen. Ik was zo niet bezig met hardlopen, des te meer met delen van een mooie passie. Barbara Kerkhof, je bent een prachtig mens.

In de serie ‘Xx kilometer met…’ was Barbara Kerkhof de tweede van hopelijk een lange reeks.