3,34 kilometer met Joyce Bongers

Ineens was ze daar, Joyce Bongers één van de gezichten van het meer dan bekende Girls Love 2 Run. Als je Girls Love 2 Run al net zo lang volgt als ik (ik ben echt fan) dan weet je waarschijnlijk dat Fieke twee jaar geleden vertrokken is naar Engeland. Omdat Francien niet graag alleen is kwam daar opeens Joyce in beeld. Opeens, nou nee eigenlijk was het een logisch gevolg. Ik had vandaag een ontmoeting met deze Keira Knightley look-a-like.

Een afspraak maken met Joyce was nog niet zo eenvoudig, een drukke agenda zorgde ervoor dat de afspraak een paar keer verzet moest worden. Uiteindelijk werd er een definitieve datum geprikt en ik reisde af naar Utrecht, station Vaartsche Rijn. Al eerder had ik haar ontmoet maar een langer gesprek tussen ons twee was er nooit. Ik had best wel wat vragen en Joyce stond er voor open.

FACT FILE
Naam: Joyce Bongers
Beroep:  Fotograaf en Co-owner van Girls Love 2 Run
Geboren: 1989
Detail: heeft een grote bewondering voor Beyoncé
Langste afstand ooit gelopen: 3,34 kilometer (met mij)

Nou is het station waar ik aankwam niet het mooiste van Nederland maar als Joyce je dan breed glimlachend op zit te wachten maakt dat een hoop goed. Daar zat ze in haar loopkleren, ik stopte snel mijn jack en lange broek in mijn rugzak en we vertrokken op een route die Joyce gaande weg bepaalde. Van te voren hadden we ongeveer bepaald hoe ver we zouden lopen, “niet te ver” zei Joyce al. Als baanatleet maakt ze niet veel kilometers en vind ze een afstand van 200 meter veel interessanter dan 10 kilometer. Niet te ver dus en we slingerde op een rustig tempo verder door Utrecht. Turnen was eigenlijk altijd de grote passie van de in Boxmeer geboren sportvrouw, helaas maakte fikse schouder problemen daar een abrupt einde aan. Atletiek werd de nieuwe sport en inmiddels loopt Joyce al weer ruim 6 jaar, 3 per week op de baan. Een training kan bestaan uit bijvoorbeeld een warming-up, kernprogramma van 4x 250 of 3×200-100-200 en eindigen met een circuitje, van hamstrings tot een power circuit. De totale afstand komt dan ongeveer op 1,5 kilometer, wat we vandaag gingen lopen zou net wat verder worden.

Als hardloper lees je natuurlijk Runner’s World Magazine en dan kan het je niet ontgaan zijn dat er vaak foto’s in staan die Joyce gemaakt heeft. Hoe het zo gekomen is dat Joyce een veel gevraagd fotograaf is geworden begon lang geleden op haar verjaardag. Uit het niets vroeg ze aan haar ouders een camera voor haar verjaardag, dat net iets te dure cadeau werd uiteindelijk het gereedschap voor haar toekomst. Als eerste wilde de ze mode ontwerpster worden en volgde een opleiding van in Den Bosch. De opleiding was te praktijk gericht en Joyce zocht na één jaar al wat anders. Eerst volgde Joyce nog een jaar Communicatie in Nijmegen (dat bleek door de financiële propedeuse weer veel te veel theorie), dus volgde ze daarna haar derde keus en dat was Bedrijfscommunicatie in Utrecht. De juiste mix van theorie maar ook het uitvoeren van deze theorie in de praktijk. Omdat het op en neer reizen van Boxmeer naar Utrecht niet echt leuk meer was besloot Joyce ook maar te verhuizen. Utrecht is sindsdien haar stad geworden, de stad waar we nu samen door heen rennen.

Op zoek naar passie en geluk jaagt Joyce haar dromen na en na wat omzwervingen op de arbeidsmarkt is ze nu druk met alles wat ze leuk vind. Fotograferen én druk met Girls Love 2 Run Productions, want buiten het blog is er sinds twee jaar ook een heus bedrijf. Concepten bedenken, plannen uitwerken en dan naar de deadline toewerken. Dat is wat de twee meiden voor steeds meer grote namen doen én met succes. Kort geleden was er een fantastische campagne voor adidas en dat was wel een van de hoogte punten. Aan alles was gedacht, van kleding tot vervoer (een heuse helikopter) maar ook alle details. Dat alle meiden die op de foto moeten het haar hetzelfde hadden, dat was geen toeval hoor. Dit soort klussen daar geniet Joyce van, het is ook spannend maar het geeft wel veel voldoening omdat ze er ontzettend veel in kwijt kan, zowel creatief als zakelijk.

Inmiddels kletsen we verder maar is ook het punt gekomen dat we even moeten wandelen, wat is er zojuist gebeurd? Joyce heeft een heus PR gelopen, haar langste afstand ooit aan één stuk! 3,34 kilometer staat er op mijn horloge als ik deze stop zet. Normaal loopt de sprintster zelden een rondje door de stad, hoe leuk vind ik het nu dat juist haar langste afstand met mij is. We wandelen verder richting het huis van Joyce waar we worden opgewacht door haar kat Sennah, aan tafel gaan we verder met ons gesprek.

Een nieuwe spannende periode breekt weer aan voor het duo wat zo succesvol is, er wordt druk gebrainstormd over een nieuw te maken boek door Girls Love 2 Run. Hoe moet dat boek er dan uit gaan zien vraag ik aan Joyce. Wat er dan gebeurt is magisch, ik zie hoe dat Joyce nog meer gaat stralen dan dat ze al van zich zelf doet. Haar handgebaren worden groter en ze zoekt de woorden om haar gevoel goed uit te spreken over hoe dit boek moet gaan worden. Het wordt een boek vol inspiratie en is gemaakt uit passie, nee geen boek over hoe je zo snel mogelijk 200 meter kan rennen. Een boek wat je kan inspireren en raken. Al snel wordt de naam Beyonce genoemd en er komen verhalen over de de vele concerten die Joyce van haar bezocht, daar komt dus heel veel inspiratie vandaan hoor ik wel. We blijven kletsen over van alles en nog wat. De Joyce die ik ooit tegen kwam als een beetje stil meisje veranderd in iemand die zich kan verliezen in haar eigen woorden. Voor mij is het tijd om weer naar huis te gaan, Joyce brengt me weer netjes naar het station Als ik in de trein zit krijg ik meteen een linkje met een YouTube clip van Beyonce. De clip die zeker bij Joyce een gevoel losmaakt, eenmaal thuis zet ik mijn koptelefoon op en bekijk de beelden. This is real life gaat er door mijn hoofd en ik  denk dankbaar terug aan de afgelopen uren met Joyce.

Keep on running in a free world

P.s. Wil je meer werk van Joyce zien, kijk dan eens op haar fotografie website. Wil je Joyce volgen, check dan de site van Girls Love 2 Run.