Het doel voor de New York Marathon?

Die vraag heb ik de laatste weken heel vaak gehad. Weet je, als ik in Eindhoven mijn Marathon zou lopen had ik een heel duidelijk onderbouwd antwoord. Dik onder de 4 uur zou dan het antwoord zijn. Omdat ik dat kan (denk ik) en omdat ik dat wil. Is mijn doel nog  hetzelfde?

Volgens alle statistieken moet ik ruim onder de 4 uur kunnen lopen. Mijn eerste Marathon in 2015 in Amsterdam liep ik in 4:08 en daar waren de omstandigheden verre van optimaal. Heel erg misselijk onderweg, niet kunnen eten en daardoor geen energie, bovendien was het mijn eerste en was ik niet met tijd bezig. Rotterdam in 2016 was een drama, de finish niet gehaald en er een behoorlijke kater aan over gehouden. Op het moment dat ik wist dat ik dit najaar een Marathon zou gaan lopen in Eindhoven, zou het plan zijn om echt op tijd te gaan trainen. Nu heeft, met dank aan Vifit Sport, Eindhoven plaats gemaakt voor New York. Hoe vet is dat (denk ik iedere dag), ik ben er nog nooit geweest en waarschijnlijk ga ik er nooit meer komen. Mijn doel, tja dat is net wat anders opeens.

Ik hoor zoveel verhalen van mensen die er zijn geweest hoe fantastisch het daar is ook van niet hardlopers. De hardlopers die er hebben gelopen doen er nog een paar schepjes boven op en superlatieven schieten te kort. De oehhss en aaahhss klinken in hun verhalen door en ogen gaan twinkelen op het moment dat de verhalen verteld worden. Het publiek is een van de grootste pluspunten in New York, die helpen je echt en ik geloof dat meteen. Amerikanen zijn helden in het aanmoedigen, ik kan er dus wat dat betreft ook niet op wachten.

Verder merk ik in de trainingen waar ik al aan ben begonnen, dat New York nu al in mijn hoofd zit. Ik luister onderweg graag een stukje muziek, meestal 3fm maar soms kies ik iets anders. Simon and Garfunkel het life concert in Central park, ja echt waar dat vind ik ook leuk. Die concert registratie gaat al heel lang mee en komt regelmatig voorbij in mijn leven. Waar ik het de laatste jaren voor luisterde was hoofdzakelijk de drummer, Steve Gadd (in mijn ogen een van de meest muzikale drummers ooit). Steve Gadd speelt op dat concert wat al in 1981 werd uitgevoerd in Central Park. Ik genoot altijd al van dat concert maar nu luister ik en denk… Ik ga daar lopen, daar door dat park. In dat park klonk het ritme van Fifty ways to leave your lover, beter dat dat het ooit heeft geklonken en zong Art Garfunkel solo zijn nummer “A Heart in New York”.

Niet alleen dat concert is daar opgenomen maar nog veel meer en dat gaat allemaal mee in mijn hoofd, nu al. Ook het liedje That’s how you know uit de Disney Film Enchanted (de meesten mensen weten dat ik groot Disney fan ben) is daar opgenomen in het park, een over de top musical clip. Ik hou ervan en ook dat liedje gaat mee inclusief de glimlach van oor tot oor die daar bij hoort.

Kom ik terug op de vraag die erg wordt gesteld, “wat is je doel voor de New York Marathon”. Mijn doel is van iedere stap genieten, ik ben in NEW YORK. Als ik onderweg een selfie wil maken met de toeschouwers, als ik een dansje wil doen, als ik wil huppelen door Central Park ga ik het allemaal doen. Wat mijn tijd ook wordt, mijn doel is genieten met een hele grote (en beetje zachte) G.

Uiteraard ga ik niet alleen maar met beide teams van Vifit Sport, met die mensen erbij wordt genieten nog makkelijker vermoed ik.

Het lijkt nu nog heel erg lang te duren en kan ik nog rustig aan doen met trainen, maar ik weet dat het straks ineens heel snel gaat en dan sta ik daar in New York.

Keep on running in a free world