Race verslag, COP Run Amsterdam

Ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord, de COP Run. Ontstaan in Kopenhagen en opgezet door het urban sportkleding merk SaySky. Op 1 september organiseerden SaySky samen met de Amsterdam Running Junkies de eerste Nederlandse editie van COP Run en ik was erbij.

Wat is het idee van de COP Run
COP Run is een urban estafette wedstrijd gebaseerd op high intensive interval in team verband met je beste vrienden,  loop buddy’s of  wie dan ook. Een hommage aan de social running community en een ideaal evenement om met al je vrienden ontzettend veel lol te beleven. COP Run is ook totaal uit je comfortzone gaan wat hardlopen betreft, diep gaan, bijkomen en dan weer diep gaan.

COP Run is begonnen (waar anders ook) in Kopenhagen en heeft via Duitsland zijn weg gevonden naar Nederland en werd in Amsterdam op een bijzondere locatie vorm gegeven. We waren met twee teams van de Running Junkies Den Bosch afgereisd naar de hoofdstad en waren er klaar voor. De Roze Tanker was de locatie, een verlaten tankstation, helemaal perfect voor de gelegenheid.

Hoe gaat de wedstrijd?
De wedstrijd (want dat is het) gaat als volgt. Ieder team bestaat uit 3 personen en de totaal af te leggen afstand is 15 kilometer. Het parcours is 1 kilometer en na iedere kilometer word er een teamlid gewisseld. Ieder teamlid loopt dus 5 kilometer en de wissel gebeurd met een baton (stokje dus). Het team wat als eerste binnen is heeft uiteraard gewonnen.

Onze teams waren met de auto en trein gereisd en kwamen bij de Roze Tanker samen, uiteraard een warm welkom door de Amsterdam Running Junkies met high fives en big hugs.

In totaal zouden er 63 teams mee rennen en na een korte uitleg renden we met zijn allen een verkennings- rondje over het parcours. Het parcours was dus zoals gezegd 1 kilometer en ging twee keer over de snelweg via een brug en een stukje door het park, de kleine hoogte verschillen zouden later op de avond goed voelbaar zijn. Na het opwarm rondje werd het tijd om klaar te gaan staan voor de start voor de teams. Het team waar ik in mocht rennen bestond uit Esther, Tijn en ik zelf. Esther had net haar verstandskiezen laten trekken en was benieuwd of ze hier veel last van zou hebben. Ze zou het snel merken want Esther mocht als eerste van start.

De start en ook de wissel van de lopers was onder het tankstation, daar waar vroeger de auto’s een stop maakten daar zouden we nu proberen zou snel mogelijk de baton over te dragen. Esther ging van start en daarna was ik aan de beurt, ik stond al helemaal klaar en de adrenaline was van plan sneller te starten dan ik. Daar kwam Esther aan en nu was de vraag hoe we dat stokje over zouden nemen. Uiteraard hadden we dat wel eens op tv gezien maar nu waren we zelf aan de beurt, stukje mee lopen en proberen dat ding niet te laten vallen. Daar ging ik weg bij het tankstation om kort daarna een hele scherpe bocht naar rechts te maken, daarna over de eerste brug en door. Op mijn horloge zag ik mijn tempo in minuten, 3:29! Veel te hard dit ging ik zeker niet volhouden, het tempo ging er ook vanzelf door het stuk waar ik weer omhoog moest. Door het park, rechts over de brug en weer naar de wissel. Op het laatste stuk nog versnellen en de baton overdragen aan Tijn. Horloge stil zetten en de eerste kilometer tikte ik af op 4:02. Ik had nog spierpijn van de dag ervoor toen ik in de sportschool al mijn beenspieren zwaar had mishandeld, dit er extra bovenop zou ik zeker gaan voelen.

Ik mocht weer wachten tot mijn twee andere teamgenoten hadden gelopen, water drinken ondertussen en dan weer klaar gaan staan, aanmoedigen en wachten. Daar ging ik weer, het tempo iets meer verdelen want ik had nog 4 rondes te gaan en op 4:02 ging ik dat zeker niet volhouden. Ik liep voor mijn doen echt hard en nog werd ik constant ingehaald, het tempo lag echt bizar hoog. Op deze manier liep iedereen 5 rondes en bij de laatste ronde werd er verwacht dat het hele team tegelijkertijd over de finish zou lopen. Op het moment dat we dat deden was het winnende team al een tijdje binnen. Het snelste team was in 41 minuten over de finish gekomen, 15 kilometer in 41 minuten, niet bij te houden.

Na afloop uiteraard lang na kletsen, biertjes drinken en nagenieten. Redelijk op tijd zouden we wel weer terug reizen naar Den Bosch. Met de auto waren we in een uurtje weer in Den Bosch en op het moment dat ik uit de auto stapte voelde ik mijn bovenbenen al, tijdens het lopen voelde ik de verzuring en nu begon de spierpijn al lekker op te komen. Dat belooft wat voor de volgende dag bedacht ik me al.

De eerste editie van Cop Run in Nederland was zeer geslaagd en ik verwacht dat er meerdere edities zullen volgen. Zoek de facebookpagina op en hou in de gaten wanneer er weer een editie is, zorg dat je erbij bent. Social running in urban sfeer met een dik wedstrijd element. Toffer gaat een estafette niet worden!

Thanks Saysky en Amsterdam Running Junkies voor het te gekke event.

De foto’s zijn gemaakt door Willem, Running Junkie uit Den Bosch die op deze dag ook de foto’s maakte.

Keep on running in a free world.