De Dam tot Damloop met de voordelen van een Marathonschema

Weer een blog over de Dam tot Damloop dacht ik bij mezelf, het hele internet staat er al vol van inmiddels. Tot ik een aantal berichtjes kreeg van lezers, “hoe ging de Damloop Mari?”. Nou dan kan ik er ook niet omheen, mijn Dam tot Damloop 2017.

De Damloop voor sommige een hel, te druk, te massaal teveel van alles. Ik hou ervan, vind het gezellig en zie altijd een enorme hoeveelheid bekenden, buiten dat is het zo goed georganiseerd dat alles vanzelf lijkt te gaan.

Al weken geleden melde ik aan mijn Marathon trainer Rob Veer dat ik de Dam tot Damloop weer wilde lopen, of hij het in het schema op kon nemen. Geen probleem, Rob zou het er in schrijven en zo ontving ik op 10 september weer het schema voor enkele weken met daarin de Dam tot Damloop. Mijn Marathonshema bevat hoofdzakelijk langzame (voor mijn doen) duurloopjes. Mijn lange afstanden loop ik bijna allemaal op 10 km per uur en dan heb ik nog kortere loopjes in hartslag zone 1. Geloof me soms voel ik me in hartslag zone 1 schijndood zo langzaam gaat dat. Toch probeer ik me daar echt aan te houden. Langzaam lopen maakt sneller hoor je vaak, maar hoe werkt dit in de praktijk, als je al een hele tijd niet echt heel snel hebt gelopen op een langere afstand.

De mail met mijn nieuwe schema kwam binnen en meteen ging ik kijken hoe hard ik zou mogen lopen van Amsterdam naar Zaandam. Het volgende stond er vermeld, De Damloop kun je wat mij betreft lekker gas geven. Maar let erop dat je niet al te diep in de reserves gaat. Lekker duidelijk dus en met deze informatie ging ik op 17 september naar Amsterdam.

Bijna traditie getrouw had ik met een aantal bekenden afgesproken op Centraal Station in Amsterdam. De groep waar we mee verzamelen wordt ieder jaar groter en dit jaar waren er ontzettende veel Asics Frontrunners, nee ik zit niet bij de Frontrunners (hoe vaak ik die vraag wel niet krijg), maar ken wel heel veel mensen uit het team. Hardloop enthousiastelingen dat zijn het, en niet zo’n beetje ook niet. Dit keer waren er ook nog heel veel Frontrunners uit het buitenland bij, super leuk. Na al het handen geschud en geknuffel de tassen wegbrengen en naar het startvak met zijn allen. Ik had ondertussen al gehoord dat Petra Kerkhove op ongeveer 5 minuten per kilometer wilde gaan lopen onder begeleiding van Ron Mostert (daar liep ik vorig jaar de DtD mee). Ik besloot om met ze mee te gaan en kijken hoe dit tempo voor mijn benen zou voelen. In het startvak werden nog even 642 selfies gemaakt door de groep en toen konden we eindelijk vetrekken.

Het weer was natuurlijk geweldig, de route inmiddels bekend en het gezelschap erg prettig, ideale loopomstandigheden wat mij betreft. Daar was de IJtunnel die ging lekker hoor maar ook zag ik al mensen wandelen, die hadden zichzelf naar beneden laten storten en moesten nu met een hartslag die skyhigh was weer naar boven. De kilometers vlogen voorbij en het tempo wat rond de 5:13 lag voelde prima, sterker nog het voelde alsof ik me in moest houden. Uiteraard hield ik de woorden van mijn trainer in mijn hoofd, gas geven maar niet teveel reserves. Na 11 kilometer kreeg Petra het zwaarder maar kon met begeleiding van Ron lekker verder rennen. Ik besloot om te gaan versnellen samen met Natalie Sinke, Natalie en ik hebben elkaar vorig jaar in Disneyland Parijs voor het eerst ontmoet en daarna hebben we elkaar vaker gezien. Heerlijk kletsend over van alles en nog wat gingen we samen de laatste 5 kilometer in. Steeds een klein beetje sneller maar niet té hard. Uiteindelijk in Zaandam aangekomen zat er 100 meter voor de finish nog een stevige eindsprint in. In een tijd van 1:22.14 kwam ik over de finish, ik voelde mezelf echt nog fris en dus was de missie geslaagd. Ik had echt harder kunnen lopen maar heb dit bewust niet gedaan.

Eerlijk gezegd was ik verbaasd, ik train momenteel niet op dit tempo en toch voelde het zo makkelijk. Die Rob Veer (mijn schema maker) weet verdomd goed waar hij mee bezig is, mij gaf het weer wat extra vertrouwen voor New York.

Na de race zijn we met de hele groep nog naar het Dampark gegaan waar we werden opgewacht in de Asics tent. Lang nakletsen en na genieten van een fantastische dag met fijne mensen. Volgend jaar loop ik graag weer mee.

Hoe was jou Damloop?

Keep on running in a free world

Asics weer bedankt voor de geweldig goede zorgen voor, tijdens en na de Dam tot Damloop.