New York Marathon training #zoveel

Het komt dichterbij, de New York Marathon. Ik voel het aan alles, ik zie het aan alles. Onze groeps app van #teamrobert loopt op sommige dagen vol. Het delen van schema ervaringen, wie loopt welk tempo, hoe het met iedereen gaat, alles is er terug te lezen. Voelen doe ik het ook, lange trainingen blijven langer mijn lijf en zorgen ervoor dat ik vaak lekker op tijd in bed lig. Rust is ook training was nog nooit zo waar.

Marathon training nummer zoveel, ik tel ze niet, ik zie ze wel komen. Gisteren liep ik mijn laatste echte lange duurloop. Op het schema stond 30 kilometer en ik had een route uitgezet met best wel wat hoogtemeters erin. Hij ging goed maar ik vond het best wel zwaar, het blijft natuurlijk een kolere eind en dan te bedenken dat er nog 12 bij moeten op 5 november. Waarom was het zwaar? Het tempo waarop ik mijn meeste trainingen doe ligt lager dan het tempo wat ik normaal loop en dat voel je. Overigens werkt het wel echt goed, de laatste keren dat ik harder mocht in het schema ging dat bijna als vanzelf.

Afgelopen zondag kreeg ik het schema voor de laatste 4 weken binnen en het is nu alweer wat afbouwen. Nog een keer een afstand tussen de 20 en 30 (op gevoel kijken wat fijn is), dan nog een keer 20 en dan zijn de lange afstanden echt voorbij.

Het voelt nu al onwennig dat afbouwen maar het is ook welkom kan ik eerlijk zeggen. Trainen voor een marathon is gewoon iets wat je niet half kunt doen. Het kost gewoon veel tijd. Mijn voorgaande Marathons (2 in totaal) was ik zeker niet zo goed voorbereid als nu. Ik bedoel, ik heb nu een schema op maat van een hele goede trainer. Ik ga een keer in de week naar de sportschool (en doe nog oefeningen thuis), de laatste weken een keer in de week naar de fysio en dan heb ik het hele traject extra op mijn voeding gelet. Alcohol dronk ik al steeds minder maar nu gewoon helemaal niet.

Eten bij ons thuis was al prima in orde hoor, iedere dag vers en behoorlijk wat variatie. Dat ik deze Marathon kan lopen met Vifit Sport heeft er ook voor gezorgd dat ik voor het eerst iets met herstel voeding ben gaan doen. Uiteraard van Vifit Sport en het werkt bij mij echt. Natuurlijk zijn mijn spieren vermoeid na een loopje van 30 kilometer maar van spierpijn is gewoon geen sprake, het hele traject eigenlijk al niet of nauwelijks.

Het is aftellen nu, de laatste weken zijn aangebroken en ik voel dat het spannend wordt. Sinds vorige week voel ik het soms tot in mijn vingertoppen, de kriebels die door mijn lijf gaan als ik weer een foto van de New York Marathon op social media zie verschijnen. Gaat het een eitje worden, zeker niet, het wordt een zware kluif. Die afstand komt bij mij niet vanzelf, ik moet er keihard voor werken en het is zwaar, maar dat is het waard. Op het moment dat ik hopelijk straks over de finish kom weet ik dat dit het allemaal waard was.

Zelf als ik dit typ, voel ik dat ik er klaar voor ben en komt er een gezonde spanning naar boven, die spanning mag op 5 november veranderen in een bom van adrenaline. Man wat heb ik er zin in!

Keep on running i a free world.