New York Marathon twijfels, waarom dan?

Daar zit ik dan op de bank dit te typen. Na maanden voorbereiding komt het echt dichterbij en ik, ik heb twijfels over alles. Vandaag voel ik mezelf niet fit en voel een kleine verkoudheid opkomen, hoezo nu?!

Uiteraard is het niet gek dat de vermoeidheid in je lijf gaat zitten van de vele kilometers, dat die vermoeidheid er niet zo goed uitgaat als je net geen twintig meer bent is ook logisch. Ik bedoel, in de vorige eeuw kon ik nog wel eens een nacht doorhalen en er totaal geen last van hebben. Nu moet ik uiterlijk elf uur in bed liggen anders ben ik de volgende dag al brak, time changes. Die vermoeidheid hoort er ook een beetje bij, dat weet ik van mijn vorige marathon trainingen, maar toch heb ik twijfels.

Twijfels of ik het ga halen, het blijft een enorme opgave. Afgelopen weekend zag ik tijdens de Marathon van Amsterdam weer wat een lijdensweg het kan zijn. Ik stond in het finish vak en zag honderden mensen binnenkomen genoeg mensen daarvan die  kompleet waren ingestort, begonnen te kosten, hadden een rolstoel nodig. Het is me nogal wat die Marathon.

Ik heb goed getraind dat is iets wat ik zeker weet, ja ik geef meteen toe niet iedere training was exact volgens het schema. Maar het grootste gedeelte heb ik keurig gedaan volgens de opgave van de trainer.

Waar komen die twijfels dan vandaan? Ik weet het niet echt misschien omdat ook mensen die goed getraind zijn het soms niet halen. Afgelopen zondag was het ook zo, iemand die ik een heel warm hart toedraag en volg was gestart aan de Marathon van Amsterdam. Ze was supergoed getraind en ik keek ernaar uit om haar te zien finishen. Helaas kreeg ik na een bepaalde tijd een berichtje, ik ben uitgestapt! Ze was niet fit en juist die fitheid moet in de laatste weken voor de Marathon komen. Die laatste weken voor de wedstrijd zelf zijn zó belangrijk, daar moet alles samen komen en daar is timing voor nodig. Je lijf moet goed getraind zijn maar ook op tijd uitgerust, daar is het nu tijd voor.

Respect voor de afstand dat moet je hebben, niet onderschatten maar ook niet overschatten. New York wordt gezien als een zware Marathon en als ik eraan denk dat mijn dertig kilometer trainingen al zwaar waren dan weet ik dat er iets pittigs op mij staat te wachten in Amerika.

Aan de andere kant, de vibe van New York, de wedstrijdsfeer en het publiek kunnen het verschil maken. Een paar weken geleden liep ik in Breda een halve Marathon op een hoog tempo zonder al teveel problemen, afgelopen zaterdag had ik problemen met hetzelfde tempo op een saai rondje van elf kilometer. De sfeer en het gezelschap in Breda zorgden ervoor dat het makkelijker ging. Ik hoop echt dat het in New York ook zal helpen.

Anyway, die twijfels zijn er en dat is niet zo heel erg. Dat zal de komende weken nog wel heen en weer slingeren in mijn koppie. Ik ga met frisse moed de laatste weken in. Nog een keer een twintig kilometer lopen en daarna is het heel erg hard afbouwen en heel veel rust nemen. Dat verkoudheidje, ja dat is er beter nu dan over twee weken denk ik dan maar. Het heeft me wel doen besluiten om mijn rondje van vanavond over te slaan, beter nu één overslaan dan één teveel.

Keep on Running in a free world.