Hardlopen en behaarde kuitenbijtertjes

Maandag ochtend en ik sleep mezelf redelijk ongemotiveerd naar buiten voor een lange duurloop. Eigenlijk had ik die op zondag willen doen, toen was het heerlijk weer met een zonnetje. Dat kwam er niet van door omstandigheden dus vandaag moest het gebeuren. Volgende maand sta ik tenslotte aan de start van de Halve van Egmond samen met Japke Janneke. Daar moet wel voor getraind worden, gemotiveerd of niet, hub naar buiten dus.

Het weer is niet slecht, droog en een graad of 5, ik heb een lange dikke tight aan en daarover uiteraard een short, twee laagjes en een heel dunne bodywarmer houden mijn core warm. De eerste kilometers voelen zwaar en ik bedenk me dat alle supercompensatie van de Marathon in november echt weg is. De route die ik ga lopen is er een die al vaak heb gedaan dat is mooi dan hoef ik dat onderweg niet te bedenken. De wind is de eerste 5 kilometer tegen en daarna in de zij, na 5 kilometer is de route ook echt mooi, een lange dijk langs de Maas zonder al te veel verkeer. Hier ga ik pas lekker lopen en vallen mijn gedachten op de plaats, de drukte in mijn hoofd maakt plaats voor rust en dat loopt lekker. Ik loop langs de dijk en luister 3fm via mijn headset. Op de radio is al aandacht voor Serious Request en in mijn hoofd bedenk ik allerlei acties met alle running crews van Nederland.

Langzaam kom ik in de buurt van het hele lange fietspad dat langs het kanaal loopt, een heerlijke rechte weg van bijna 5 kilometer. Ik vind dat heerlijk, blik op oneindig en niet nadenken hoe je moet lopen, gewoon lopen en genieten. Dit zijn de stukken dat ik echt kan verdwalen op een rechte weg, verdwalen in gedachten en dat vind ik fijn.

Toch gaat het vandaag net wat anders. Als ik 12 kilometer heb gelopen moet ik echt even plassen en maak gebruik van de beschutting van een viaduct en de pilaren die er onder staan (ja als man is dat net wat handiger). Als ik weer verder loop komt er aan de andere kant van het viaduct een jongeman aan lopen met twee hondjes, model vuilnisbakken ras ter grote van een flinke schoenendoos (maar dan met pootjes). Het fietspad is twee richtingsverkeer dus ik loop helemaal links en de man rechts. De hondjes aan de lijn en ik voorzie geen problemen. Ik lach vriendelijk en er is een flinke afstand tussen de viervoeters en mij. Op het moment dat ik ze bijna passeer bedenkt een van de mormels toch maar eens even een sprint te trekken en zijn kaken in mijn been te zetten. What the fuck denk ik en voel zijn tanden mijn been raken, ik ben vooral verbaasd, wat is dit nu. Het baasje wil eigenlijk doorlopen maar ik stop en spreek hem aan, “wat is dit nu”? Ja ehh, “dat doet hij anders nooit”. Ja denk ik dan dat zal wel, maar je loopt gewoon niet op te letten. Ik kon niet verder naar links en jij laat de riem dus zo los dat die hond iemand kan gaan bijten. Ik was boos, best heel boos maar bleef redelijk rustig. Mijn nieuwe Falke tight kapot (die heeft wel voor wat bescherming gezorgd), mijn been kapot en mijn hoofd verre van rustig.

Ik zie dat de jongeman ook echt geschrokken is. Ik vraag zijn gegevens en zeg dat ik van me laat horen. Ik vervolg mijn weg en stop toch regelmatig om te kijken hoe erg het is, ik voel het wel maar kan gewoon verder rennen. Bel ook even mijn meisje omdat ik mijn verhaal kwijt wil. Al snel wordt ik ook gebeld door de moeder van de jongeman. Sorry, sorry, ja het is een fel hondje, we laten hem ook nooit in de buurt van kinderen. Ja denk ik dan, stel je voor dat ik daar ook met mijn eigen kind loop en de hond doet hetzelfde, pfff. Ik stel het op prijs dat deze mevrouw me belt, ik zeg haar dat ik eerst naar huis ga en dan iets laat weten hoe het verder af te handelen.

Mijn laatste kilometers zijn mijn snelste omdat ik naar huis wil. De geplande 20 km maak ik niet vol omdat ik een kortere weg neem. Eenmaal thuis maak ik de boel goed schoon en zie dat het niet heel diep is en bel de huisarts voor advies. Twee jaar geleden heb ik nog een tetanus spuit gehad (ook iets met hardlopen en vallen) dus die hoef ik niet te halen. Gewoon de komende dagen het in de gaten houden of het niet gaat ontsteken, als dat niet gebeurd zal het allemaal wel mee vallen.

Ik heb echt geen hekel aan honden, sterker nog ik ben opgegroeid met honden. Ik keek Lassie op tv, Scooby Doo is te gek en Samson (van Gert) vond ik voor een Belgische hond ook best aardig. Het is dat we ons huis te klein vinden anders was er hier ook een hond. Ik vind wel dat een hond buiten strak aan de lijn moet. De baas moet altijd zorgen dat een hond niet kan bijten. Het moet niet zo zijn dat andere mensen (hardlopers of niet) op de openbare weg gevaar lopen door het niet juist handelen van een eigenaar. Deze hond had blijkbaar ook nog een cursus gehad, vraag mezelf echt af wat voor cursus, of was het alleen theorie?

Nou, keep on running i a free world

Ps. Deze week heb ik ook nog een blog gepland met tips voor leuke kerstcadeaus, daar kun je ook gewoon een muilkorf bij zetten.

Pps. Als je door een hond gebeten wordt is een tetanus spuit bijna altijd nodig, neem voor de zekerheid contact op met je huisarts.