Kerst (hardloop) traditie, deze keer als haas

Kerst 2017 zit er weer op en als ik social media mag geloven (en waarom zou ik dat niet doen) heeft iedereen weer heerlijk gegeten. Overheerlijke gerechten zag ik voorbij komen en zag heel veel mensen met familie en vrienden genieten van deze dagen. Hardlopen stond er ook bij een mensen op het menu zag ik. Tweede kerstdag begon bij veel mensen vaak met een lekker stukje rennen, bij mij was het niet anders.

De Kangoeroeloop in Vught staat bij mij alweer een paar jaar op het kerstprogramma. Inmiddels werd dit voor de 46ste keer georganiseerd en met 2450 deelnemers kun je het een succesvol event noemen. De organiserende partij is Atletiek vereniging Prins Hendrik uit Vught. De atletiek baan van deze mooie club is de start locatie en onderweg kun je zelf besluiten hoever je gaat lopen. Keuze kun je maken uit 5, 7,5, 12, 15, 21 en 27 kilometer. Je kunt dus onderweg bekijken hoe de kerstkalkoen en die fles rode wijn van de vorige dag valt en dan besluiten toch maar niet die geplande 27 te lopen maar bij 7,5 al afhaken.

Ik had eerste kerstdag heerlijk gekookt voor onze gasten en een paar  wijntjes en biertjes genuttigd, normaal zou ik het ook wel zien hoe ver ik zou rennen in Vught. Wat logisch voor mij zou zijn is een 15 kilometer en wellicht een halve marathon op rustig tempo. Dit jaar was echter anders, dit jaar was er een plan. Traditie getrouw lopen we tweede kerstdag altijd met een aantal lokale Running Junkies en zien we wel hoeveel kilometers we samen lopen. Deze kerst had Esther bedacht dat ze voor het eerst wel eens de 5 kilometer onder de 25 minuten wilde lopen en ik, ik zou haar hierbij helpen. De afstand was dus van te voren bepaald en het tempo ongeveer ook.

Een uurtje van tevoren fietsen we met een aantal junkies richting Vught en kwamen onderweg al behoorlijk wat hardlopers tegen die tegen de wind in dezelfde kant op fietsten. Eenmaal in Vught was het al een drukte van belang met parkerende auto’s en mensen die nog wilde inschrijven. Wij hadden al ingeschreven en konden binnen twee minuten ons “start” nummer ophalen. Van tijdwaarneming is geen sprake maar dat je een papier met de naam van de sponsor opspeld geeft toch net een wat “echter” hardloopevent gevoel. Het was niet heel warm maar voor mijn gevoel zeker korte broeken weer (al werd ik voor ik thuis weg ging redelijk voor gek verklaard). Alle lopers druppelden binnen, leuk ook altijd  om mensen te zien die je van Instagram kent! Ook Esther kwam binnen en ik zag dat ze toch best een gespannen koppie had.

Onder deze omstandigheden (druk startvak, omdat iedereen tegelijk start en een parcours met hoogte verschil en een stuk door de bossen) is een PR lopen zeker niet vanzelfsprekend. Daar moest dus wel rekening mee gehouden worden. Na een paar rondjes op de baan te hebben warm gelopen zorgen we dat we vooraan in het startvak staan. Op deze manier willen we in ieder geval goed kunnen starten. Zo gezegd en zo gedaan, daar staan we dan tussen de lokale hardloophelden en recreanten die hun kerst calorieën er af willen lopen. Niemand staat hier echt voor een wedstrijd maar meer om lekker te sporten op deze dag (en misschien wel een goed excuus om er even uit te zijn).

Wij niet, wij hebben een doel, 5 kilometer binnen 25 minuten. We zien een kerstman een trap opklimmen met een pistool, geen alledaags gezicht maar mijnheer kerstman gaat het startschot af vuren. BAM, daar gaan we, een heel klein stukje over de baan en dan met een paar scherpe bochten over smalle paadjes richting een wat bredere weg. Nu is het zaak om niet te hard te gaan en je hartslag de tijd te gunnen om te wennen aan de inspanning. Ik voel duidelijk dat ik niet in de best vorm ben maar dit tempo mag geen probleem zijn. Tegen Esther melde ik in het startvak dat we op 4:50 minuut per kilometer zouden gaan lopen. Wat Esther niet weet is dat ik net wat harder loop zodat we wat meer ruimte voor verval hebben, ik weet inmiddels dat Esther het vanaf 3 kilometer altijd  zwaarder krijgt. We lopen dus zonder dat ik het zeg tussen de 4:40 en 4:45. Na een tijdje merk ik dat Gert Jan (Running Junkie) ook bij ons loopt op het zelfde tempo. Eigenlijk wilde hij een langzame 7,5 lopen maar heeft dus anders besloten onderweg. Daar is de afslag het bos in voor de 5 kilometer en die weg gaan we dus in. Het bos pad is onverhard en bestaat uit redelijk los zand, damn dat voel je meteen in je benen. Gert Jan haakt ook aan en ik zeg “hee, je wilde toch 7,5 kilometer”, ik krijg te horen dat hij ook voor een PR mee gaat op de 5. Verder spaart Gertjan zijn adem en blijft stil maar wel bij ons lopen.

Het bospad is een stuk verder gelukkig wat minder los en voelt naar mijn idee wat beter. We zijn op de helft en ik merk dat Esther wel wat verder achter me gaat lopen, het gat van twee meter is iedere keer net wat groter aan het worden. Dit is het moment dat ik ze wat aan ga sporen “we zijn op de helft, kom op”. Bij 3 kilometer is er een klein klimmetje en dat merk ik aan de ademhaling die ik achter me hoor. Tot overmaat van ramp struikelt Esther een paar honderd meter verder over een boomstronk of iets dergelijks. Ohh nee denk ik, hier houd het op, maar nee, Esther kruipt overeind en rent verder, gelukkig. Zojuist hadden we een klein groepje ingehaald maar die halen ons nu weer in. Ik zie aan het verbeten gezicht van Esther dat ze het echt zwaar heeft, steeds vaker spreek ik haar toe en hoop dat het helpt. Kom op Es! Nog maar 1,5 kilometer, je kan het. Dan is er een bocht naar rechts, een trapje af, een trapje op en het einde komt in zicht. “Focus op je techniek, denk aan je houding, let op je armen, je kan het”. Esther heeft het zwaar en daar achter loopt Gert Jan inmiddels bijna schuimbekkend, die heeft het ook niet makkelijk dat is duidelijk. De atletiek baan komt in zicht en eenmaal daar beland hebben we nog een kleine 300 meter te gaan. Ik geef Esther de ruimte, laat haar de binnen bocht lopen en spoor haar nog voor de laatste keer aan. Ik ga net wat harder lopen schuin achter haar, het heeft effect, ook Esther verhoogd het tempo en een soort van eindsprint komt er uit. Uiteraard finish ik na Esther, we klokken af op 24:24 minuten, missie gelaagd. Esther zit op de grond compleet uitgeput, ze heeft het gehaald en zo ook Gert Jan. Super trots ben ik op ze en ik geniet van het feit dat dit echt heel leuk was om te doen.

Ik twijfelde of ik wel een 5 kilometer wilde lopen maar op deze manier was het echt te gek. Twee mensen die een dik PR hebben gelopen en ik heb ze daar aan kunnen helpen. Onderweg heb ik hun mindset van deze kanjers kunnen sturen en die positief kunnen beïnvloeden, dat zag ik gebeuren en dat is echt tof. Ik zag dat ze er behoorlijk doorheen zaten maar ze gaven niet op! Elkaar helpen op tweede kerstdag, meer kerstgedachte krijg je niet op een hardloop evenementje hoor. Het was overigens weer top georganiseerd door Prins Hendrik, op tweede kerstdag zoveel vrijwilligers vinden is niet altijd makkelijk denk ik. Volgend jaar ben ik er zeker weer bij, hoeveel ik dan ga lopen, geen idee!

Keep on running i a free world!

Jij nog gelopen met de kerst, hoe was het?