Het doel, een “snelle” halve Marathon!

Met spierpijn in mijn kuiten van de halve Marathon in Egmond zit ik dit te schrijven en heb het idee dat ik weet wat mijn doel is dit jaar. Het is een doel wat ik al vaker heb geprobeerd te halen maar wat nooit eerder lukte. Waarom zou ik het dan nog eens proberen? Omdat ik denk dat ik sterker ben geworden, lichamelijk maar ook in mijn hoofd. Het doel, Een persoonlijk record halen op de halve marathon.

Het jaar is net begonnen maar toch zijn er al een paar dingen gebeurd die mij onbewust aan een pr hebben laten denken. Laat ik eerst eens zeggen dat mijn pr op de halve marathon alweer uit 2015 stamt en staat op 1:45:36. Voor mij was dit destijds het hoogst haalbare, compleet stuk kwam ik over de finish. Het jaar daarvoor deed ik al een poging om onder de 1:45 te komen en dat ging totaal mis. Te onervaren starte ik veel te snel en op kilometer 13 waren mijn benen totaal verzuurd. De tijd die ik liep, kwam niet eens in de buurt van de 1:45. In dat pr jaar liep ik uiteindelijk ook de Amsterdam Marathon en heb me niet meer gefocust op een halve. Begin 2016 begon mijn lichaam wat kwaaltjes te krijgen (niet hardloop gerelateerd) en dat heeft uiteindelijk ervoor gezorgd dat ik dat hele jaar niet in topvorm was. Wat ik ook probeerde echt heel snel werd het allemaal niet. Begin 2017 had ik nog wat opstart problemen maar naarmate het jaar vorderde ging het beter. De echte kentering kwam in mei 2017, toen ik met een schema van Rob Veer aan de voorbereiding voor de New York marathon begon.

Dat schema was hoofdzakelijk langzaam, nou laat ik daarbij zeggen, langzaam voor mijn doen. Ik loop iets harder dan de gemiddelde recreant en voor mijn doen zijn duurlopen op 6:00 per kilometer niet snel. Toch had ik het volste vertrouwen in het schema en bleef op de voorgeschreven tempo’s lopen.

Niet één wedstrijd ging ik voor een hele snelle tijd. Overal waar ik rende, koos ik voor gezelligheid en vaak met liep ik dan met iemand samen. Die insteek bevalt me altijd goed, kwaliteit van hardlopen zit wat mij betreft niet in het tempo maar in de beleving.

Maar goed ondertussen was ik ook echt bezig met dat “rustige” schema. In oktober stond de Singelloop in Breda op het programma en daar mocht ik voor het eerst wat harder lopen van coach Rob. Die wedstrijd werd een hele bijzondere omdat ik 21 kilometer samen heb lopen kletsen met Monique. Het meest bijzondere daaraan was dat ik ondanks ik niet vol gas liep (dan kun je niet kletsen) niet zo heel veel van mijn pr afzat. Die dag liep ik 1:46:52, een keurige tijd. Ik had het best zwaar maar bedacht toen ook, als ik mijn mond had gehouden en echt vol gas had mogen lopen dan was dat pr misschien wel haalbaar geweest.

Ik trainde door op laag tempo voor de Marathon en die pakte goed uit. Die marathon liep ik niet heel hard maar dat was ook niet de insteek. Weer koos ik voor beleving en niet voor snelheid. De weken na de marathon had ik het gevoel dat mijn benen alleen maar heel snel wilden en dat zag ik terug in mijn tijden op strava. Heerlijk liep ik, alleen lange afstanden liet ik wel een beetje versloffen.

De laatste maand van het jaar was een spannende. Door wat onverwachte wendingen met gezondheid in de familie was mijn focus niet op hoe hard te lopen maar wel op het leeg lopen van mijn hoofd. Ik rende als een ongeleid projectiel op tempo’s die je hoofd heel leeg maken maar verder niets toevoegen aan gedegen training. De rust was in ieder geval weder gekeerd en met Egmond in het vizier ging ik weer wat langere afstanden lopen op een rustig tempo.

Misschien dat je het verslag van Egmond hebt gelezen, misschien ook niet. Ik liep op dat niet snelle zware parcours met slechte voorbereiding 1:46:29. Een pr zat er dag zeker niet in en daar was ik ook niet op uit, wel liep ik sneller dan dat ik eigenlijk had gepland.

De laatste dagen komen er steeds vaker vragen aan van waar ga je allemaal lopen dit jaar. Dat is allemaal nog niet gepland maar een aantal evenementen worden duidelijker en er zitten nu al best wel wat halve Marathons bij. Waarschijnlijk wil ik in Drunen een Halve lopen, wellicht in Zandvoort en op de planning staat de halve Marathon van Den Helder in april. Den Helder zou wat voorbereidingstijd betreft een mooie gelegenheid zijn om voor een pr te gaan, wat ik hoor is het een snel parcours.

Wat ik vorige week ook weer leerde is dat als je een doel hebt je eigenlijk pas goed kunt trainen. Dat is dus een punt waar ik me nooit mee bezig hield. Ik zei gewoon, onwetend als ik was, ik wil een Marathon lopen én sneller worden op de 10 kilometer. Dat zijn twee verschillende doelen die ook echt een andere benadering vragen. Nu mijn doel dan eigenlijk min of meer duidelijk is rest de vraag, hoe dan. Ik heb het idee dat ik er zelf wel uit kom maar het kan ook zijn dat ik toch even advies vraag aan bijvoorbeeld Rob Veer. Die halve minuut er af lopen is haalbaar als je het mij vraagt maar het zal niet vanzelf gaan. Goede voorbereiding, goede training, goed herstel en er lichamelijk en mentaal helemaal klaar voor zijn, dat is er voor nodig.

Harder lopen dat is wat ik moet doen, maar daar is nog wel wat voor nodig. Wat ik vaak hoor van andere “snellere” lopers, “maar Mari jij gaat nooit echt diep”. Dat klopt ook wel en dat stukje mentale strijd is wel belangrijk om dat pr te halen. Ik denk dat ik er klaar voor ben, klaar om die strijd lichamelijk en mentaal aan te gaan.

Keep on running in a free world

Tips en trics zijn overigens meer dan welkom! Laat ze hier achter of stuur me een mail.

Ps. bovenstaande foto is gemaakt door Andy Astfalck