Wat nou een bucketlist Marathon?

“Hee hoi, dus jij loopt ook hard, wat leuk en hoe gaat het dan? Ja ik ben een maand geleden begonnen met hardlopen, super tof en chill hoor al dat sportief bezig zijn. Ik heb een kek outfitje gescoord met hele mooie schoenen. In het najaar ga ik een marathon lopen in New York, zooo gaaf, echt een droom die uitkomt. Mijn mond valt open en verbaasd kijk ik deze loper aan.

Nee ik moet je teleurstellen dit gesprek vond niet echt plaats maar deze situatie zie en hoor ik wel regelmatig voorbij komen. Ik zie mezelf na 5 jaar hardlopen echt niet meer als een beginner maar in de ogen van de doorgewinterde, van jongs af aan hardlopers ben ik natuurlijk een Uber recreant. Mijn tijden zijn oké maar ik ga niet altijd voor de snelste tijd, vaak is het plezier van hardlopen belangrijker dan de netto tijd bij de finish.

Hardloopfanaten die 5 keer in de week lopen en voor dag en douw opstaan en dat al een jaar of 20 a 30 doen hebben er misschien wat moeite mee. De nieuwe lichting hardlopers waar ik denk ik ook onder val. Natuurlijk vinden ze het allemaal prima dat gezellig gedoe maar als het puntje bij paaltje komt zijn die recreanten zoals ik geen echte doorbijters in hun ogen. Ik loop het snot niet voor mijn ogen en ik ga niet zo diep dat ik op het randje van instorten sta bij iedere wedstrijd.

Maar ik loop wel drie keer in de week en maak echt wel kilometers. Mijn keuze om mijn eerste marathon in het najaar van 2015 te doen was een weloverwogen beslissing. Ik had al een handvol halve marathons op mijn naam staan en wist dat ik die Marathon zou kunnen lopen als ik daar goed voor trainde. Inmiddels ken ik mijn lichaam goed en weet dat die hele Marathon voor mij echt een opgave is. Een opgave die ik overigens graag aanga omdat  een Marathon nu eenmaal echt geweldig is.

Maar goed, ik loop die marathon nog steeds niet onder de 4 uur wat voor de die-hard hardlopers toch een beetje “langzaam” is. Ik zie dat net wat anders maar goed, iedereen mag daar het zijne van denken.

Terug naar het bovenstaande waar ik dit verhaal mee begon. Er zijn echt mensen die willen een Marathon lopen omdat die op hun bucketlist staat. Waarom dan denk ik, je liep nog niet hard en nu wil je een Marathon lopen. Denk je dan echt dat het heel leuk is net als parachute springen, raften in de Grand Canyon of bij wijze van spreken met je blote kont de Amsterdamse gracht inspringen. Bucketlist Marathons zijn prima als je al hardloopt lijkt mij. Als je nog niet hardloopt ga het dan niet doen omdat je perse daar wil lopen maar ga eerst eens lopen en kijk of je het leuk vind. Van al die mensen die opeens roepen “ik ga dit jaar een Marathon lopen”, zie je meeste ook na een paar maanden dik geblesseerd. Omdat de tickets al geboekt zijn gaan ze toch. Die marathon wordt een lijdensweg van meer dan 6 uur met ingetapete voeten, knieën en weet ik wat nog meer voor ledematen die bijna afsterven.

Pas hoorde ik dat je na een jaar eigenlijk geen beginnende hardloper meer bent, je lijf heeft echt lang de tijd nodig aan hardlopen te wennen. Je pezen, gewrichten alles krijgt klappen die ze daarvoor niet kregen. Als beginnend hardloper moet je jezelf natuurlijk helemaal niet aan een Marathon wagen, dat is niet slim en wellicht zelfs onverstandig.

Heb ik er verstand van, welnee en iedereen moet ook lekker zelf doen waar ze zin in hebben. Maar, ik vind het alleen wel jammer dat een bucketlist droom van deze mensen vaak eindigt in een 42 kilometer lange nachtmerrie. Ga lekker een Netflix Marathon houden met je vrienden!

Ik ga nog eens nadenken waar ik zelf mijn volgende Marathon wil open, graag zelfs onder de 4 uur.

Keep on running i a free world