Alweer veel hardloopplannen!

Het kan raar “lopen” begin januari had ik nog niet heel veel zicht op wat ik allemaal zou gaan doen op hardloop gebied. Toch zijn er een aantal dingen nu al duidelijk geworden. Het hardlopen met andere mensen blijft voor mij iets bijzonders. Gelukkig zijn er ook mensen die met mij mee willen renen dus dat maakt het handiger. Februari heeft alweer een paar leuke vinkjes op de kalender staan, op die dagen ga ik op privé Running Tour door Den Bosch met super leuke mensen.

Dat Running Tour idee krijgt overigens steeds meer vorm. Gisteren ben ik al bezig geweest om hier een promo filmpje voor te maken, het staat allemaal nog in de kinderschoenen maar het wordt echt leuk. Mooie routes door mijn stad, van 5 tot 15 kilometer, langs de mooiste straatjes, de verborgen parels en de prachtige natuurgebieden. Ik kan dan combineren wat ik leuk vind, hardlopen, praten over mijn stad en ook nog eens mensen in beweging krijgen. Gaat zeker vervolgd worden!

Ik schreef ook al dat een van mijn doelen misschien een pr op de halve marathon zou kunnen zijn. Dat plan is inmiddels ook in een vergevorderd stadium en op 8 april ga ik proberen om onder de 1:45 te lopen tijdens de halve Marathon van Den Helder. We gaan hier een heerlijk familie weekendje van maken, op zaterdag reizen we af naar dé Marine stad van Nederland. Op zondag is het dan aan mij om dat pr te laten sneuvelen. Inmiddels ben ik al bewust aan het trainen om duurlopen en snelheid goed en verantwoord in de benen te krijgen.

Op de zondagen zijn we met de Running Junkies Den Bosch weer begonnen met de Brunch Run. Gewoon een lekker stuk lopen op laag tempo en maar kletsen. Afgelopen zondag was de eerste en het waren 15 te gekke kilometers. Dit zijn de dagen dat ik hardlopen echt niet als sporten zie maar gewoon lekker sociaal met vrienden naar buiten, heerlijk.

Januari was ook een pittige maand in de privé sfeer. Het volgende was er aan de hand, mijn moeder werd deze maand geopereerd. Alle details zal ik achterweg laten maar geloof me dat het spannend was. Ik schreef er niets over maar uiteraard heeft het mij echt bezig gehouden. Hoe fijn hardlopen dan ook weer kan zijn. Nee, het lost niets op, zeker niet, maar op de momenten dat je gedachten aan het spelen zijn met je, kan het je helpen. Ik bedoel, die hele operatie, ik had voor 97 procent vertrouwen dat het goed zou gaan maar soms waren die andere 3 procent de baas in mijn hoofd. Hardlopen kan dan net voor de rust in je hoofd zorgen, gedachtes vallen beter op hun plaats, relativeren gaat makkelijker. De operatie is geslaagd en het herstel gaat met horten en stoten maar het komt zeker goed.

Dan mijn was er met mijn eigen gezondheid nog een klein dingetje. Al vanaf vorig jaar oktober had ik weer heel vaak bloed in mijn urine na het hardlopen. Eerst alleen bij lange afstanden in december zelfs al bij 5 kilometer. Ik sta al jaren onder controle bij een uroloog dus ik schrik er niet heel hard van maar het gaf echt wel ongemak. Je blaas is namelijk een best dom lichaamsdeel wat maar een ding denkt als er wat mis is, plassen. De oorzaak was uiteindelijk een flinke niersteen en die is deze maand met behulp van nieuwe medicijnen er “gewoon” uit gekomen. Geen bloed meer en niet 6 keer per nacht of per hardloopwedstrijd plassen. Dus als je mij nu tegen een boom aan ziet leunen ben ik gewoon moe.

Dat was januari, nu al zin in februari. Zeker omdat de lente steeds dichterbij komt en het iedere dag langer licht is. Nog net te vroeg om te zingen maar langzaam begin ik al te neuriën “ik heb de zomer in mijn bol”, ssssst nog niet te hard hoor, het kan nog gaan vriezen.

Keep on running i a free world