De liefde komt niet altijd van twee kanten

Op de dagen dat het niet goed gaat tussen ons zet ik muziek aan. Soms helpt zelfs “Empire state of mind” van Alicia Keys niet eens en baal ik er zo van dat het niks is tussen ons. Ik voel dan die afstand twee keer zo hard en weet dat het ook echt even klaar is.

Wat me op de been houd zijn de gedachten van de dagen dat het wel dikke liefde was, op die dagen scheen de zon en waren we dolgelukkig samen. Eindeloos leken we voor elkaar voorbestemd en tijd vloog voorbij, zo fijn hadden we het samen. Alles maar dan ook alles ging vanzelf en niets kostte moeite. De lange weg voor ons leek een luchtkussen waarop we zweefden, de vogels floten hun mooiste lied voor ons. Omstanders begonnen spontaan te glimlachen, ze zagen vast hoe gelukkig we samen waren.

Het maakt niet uit op wat voor tijdstip we samen zijn, het is altijd goed. Ja, soms moeten we er wel even tijd voor maken maar dat is nooit erg, blijft een kwestie van prioriteiten stellen. Voor jou doe ik ook mijn best om er beter uit te zien, ik doe soms zelfs buikspieroefeningen, echt waar! Jij brengt mij ruimte, inzichten en door jou voel ik me fijn.

Je bent er ook altijd voor mij. Juist op de momenten dat ik het echt even niet zie zitten, zorg jij ervoor dat ik weer positief verder kan. Een paar uur samen met jou en het glas is weer halfvol in plaats van half leeg. Dat is wat jij met mijn doet, iedere keer weer.

De liefde, amour, love, houden van, het is en blijft ingewikkeld. Ik weet, na diepe dalen komen ook weer pieken tot op grote hoogte.

Dat het vorige week dus even niet lekker liep tussen ons en ondanks ik je zondag zelfs links liet liggen weet ik dat het vandaag weer goed komt.

Waar het dan mis ging? Ik weet het niet precies, was het de afstand, het tijdstip of lag het gewoon aan mij. Ik voelde het al snel van binnen dat het niet klopte, het rommelde en het ging niet goed komen. Ik zocht op spotify Alicia Keys op met het idee dat zij het wel goed zou maken, helaas. Mijn telefoon dacht er anders over en viel uit, geen muziek dus. Geen pocket full of dreams.

Ik vertrok van huis, en voelde het al aan mijn voeten, een pijntje na een paar kilometer. Mijn buik begon te rommelen na drie kilometer en ook dat zakte niet echt. Geen muziek en  de wind was ijzig koud, het was helemaal niks. Ja de 10 kilometer maakt ik wel vol maar vond het echt niet leuk tussen ons. Zodoende was ik even klaar met je. Maar als je van iets houd moet je er voor vechten soms, je weet dat het de moeite waard is.

En zo, lief hardlopen, ga ik vanavond weer weg met je. Juist op deze 14 februari de dag van de liefde, weer met verhoogde hartslag genieten van je. Wij zijn samen nog lang niet klaar, dat beloof ik je. Ik hou ervan, hardlopen.

Keep on running in a free world

P.s. al snel naar plaatsing kreeg ik een onderonsje op twitter hoe je de (hardloop)liefde kunt op spicen. Geef je liefde cadeautjes, zoals schoenen, kleiding of nog beter net haar mee naar het buitenland. Wat doe jij om je liefde naar een hoger niveau te tillen?