Aan het front van de Frontrunners

Tweede paasdag en mijn plannen voor vandaag zijn het behangen van een muurtje, nou niet echt dus. Een recap van een mooie dag met mooie hardlopers. Al weken terug ontving ik een berichtje op mijn telefoon. De Asics Frontrunners hadden teammeeting. De Frontrunners die al een jaar in het team zitten, zouden de nieuwe teamleden voor het eerst ontmoeten. Uiteraard ging dit gepaard met een presentatie en het uitreiken van de nieuwe teamkleding.

Omdat het team vanuit heel Nederland en België komt was de locatie ‘s-Hertogenbosch zo gevonden. Op het programma stond een run door de stad en “ze” hadden bedacht dat ik die wel zou kunnen begeleiden. Ik voelde me vereerd en zei meteen ja. Voor ik het wist zat ik in de groepsapp van de organisatie en ging mee op de zoektocht naar de ideale lokatie. 1632 appjes later was het tweede paasdag en alles was geregeld.

In het bestaande team zitten heel veel mensen die ik al langer ken, die zijn niet dom uiteraard. Ze hadden zelf ook al wel bedacht dat het programma onderdeel “hardlooptour door special guest” wel eens door mij zou kunnen worden begeleid. Om dat geheel tegen te spreken gooide ik in de ochtend een foto op insta stories dat ik aan het behangen was. Binnen een minuut had ik al een berichtje te pakken, “ben je de hele dag aan het behangen”. Ja hoezo, melde ik. De verwarring was kompleet en niemand wist zeker of ik daar wel of niet zou zijn. Op de afgesproken tijd was ik op de lokatie en het “zie je wel, ik wist het wel” klonk veelvuldig. Het weerzien met alle bekenden deed me oprecht goed. Stevige knuffels en gemeende woorden maakten het welkom meer dan fijn.

Alle frontrunners hadden hun nieuwe teamkleding aan, de dames een licht jasje en de mannen een knal geel jasje. Met al het rumoer dat er binnen was waande ik me even een hele grote volière vol met gele kanaries. Snel naar buiten voor de groepsfoto’s. Na de foto’s was het mijn beurt en nam ik de leiding over het rondje door mijn stad.

Op een rustig tempo renden we richting de Citadel, een van de bolwerken die onze vestingstad rijk is. De vestingwerken zijn in mijn routes altijd wel een gedeelte waar we langs lopen en door het rijke verleden is daar veel over te vertellen. Dwars door het centrum, over de markt waar de schilder Jeroen Bosch woonde. Via de parade langs de statige Sint Jan’s Kathedraal om vervolgens weer een paar kilometer langs de stadsmuur te hollen.

Onder de weg door en door naar het moderne gedeelte van de stad, het Paleis kwartier. Ondertussen veel gezelligheid en de passie voor “onze” sport straalde er vanaf. Op de Paleis brug, die gebaseerd is op de High Line in New York, kon ik de in mijn rugzak verstopte Urban Ears boombox aanzetten. Alicia Keys met Empire state of mind was een bonus voor iedereen die in ons gezelschap in New York de Marathon had gelopen.

Het laatste stukje door de nieuwbouw wijk waar alweer de nodige foto’s werden gemaakt bracht ons bij het Station. Vanaf daar was het nog een kort stukje naar de Tramkade waar we alweer bij het einde waren.

Hier stond een heerlijke BBQ te wachten waar al het eten voor ons bereid werd. Met een lekker bordje en de nodige drankjes brachten we nog een paar uur gezellig met elkaar door. Ik heb de nieuwe Frontrunners ontmoet en het team is nog completer geworden. Een hele familie, een obstacle runner, korte afstand lopers, lange afstandslopers er zit weer van alles bij, zelfs iemand die verdacht veel op Mega Toby leek. Al ben ik geen Frontrunner, ik voelde me heel erg thuis bij deze mensen. Hardlopen verbind dat was ook vandaag weer duidelijk.

Keep on running i a free world.