Doe eens gek, ga eens vreemd!

Altijd maar hetzelfde is saai, verandering van spijs doet eten en meer van dat soort clichés. Ja, toch zit er een kern van waarheid in, zo ook bij mij. Al jaren doe ik hetzelfde en ga ik spannende dingen uit de weg totdat ik haar tegenkwam.

Maar natuurlijk is het bovenstaande intro Clickbait tot en met, maar hee, sex sells. Maar het intro zegt wel wat er gebeurde op een mooie zondagochtend in de herfst. Normaal loop ik op zondag een stuk tussen de 10 en 20 kilometer en start dan vanuit mijn eigen huis. Bijna iedere denkbare route heb ik hier wel gelopen, bij iedere afstand weet ik een passend parcours te vinden. Op zich niks mis mee maar heel spannend is het niet altijd. Sterker nog in de donkere maanden zijn de avond routes redelijk saai, veilig verlicht en verharde weg dat wel, maar tevens dodelijk saai.

Met dat in gedachten spreek ik dus vaak af met andere mensen om samen hard te lopen. Op zondag lekker de week door nemen onderweg, bijkletsen over wat er in hardlopend Nederland gebeurd en natuurlijk de laatste roddels uit het dorp of stad doornemen.  Heerlijk gewoon een uur of twee rennen als sociale bezigheid.

Dit weekend was het tijd voor de Zevenheuvelenloop en de meeste lopers waren dus niet in de buurt. Op vrijdag avond stuurde ik een bevriende hardloopster een appje met de vraag of ze zondag zin had een stukje te rennen. Het antwoord kwam snel binnen en was positief. Meteen daarna kwam er extra info, “zullen we dan bij de Oisterwijkse Vennen gaan rennen”. Ehh dat is een half uur met de auto en ik ben daar nooit geweest had ik kunnen antwoorden maar de boodschap was zo gestuurd dat NEE eigenlijk niet het juiste antwoord leek. Bovendien, de bevriende hardloopster is fijn gezelschap dus was het antwoord ja. We gaan onverhard in de bossen lopen en niet het bekende rondje hier om mijn huis.

Om half elf zou ze voor de deur staan en het was prachtig loopweer. De zon zorgde er voor dat het net boven het vriespunt was en de lucht was strak blauw. Oisterwijk was met navigatie zo gevonden en voor we het wisten stonden we met startklaar GPS gereed om te vertrekken vanaf de parkeerplaats.

De route stond aangegeven met paaltjes waarop blauwe pijlen zijn geplaatst en is 9,4  kilometer lang. Officieel heet het de 14 Vennenroute en is vanuit het bezoekers centrum zo gevonden. Waarom de route zo heet werd mij al vrij snel duidelijk, vennen waarom heen de onverharde paden liggen is het hoofd bestandsdeel van de 9,4 kilometer.

Prachtig is het er en je loopt van het ene ven naar het andere. De blauwe lucht stak mooi boven het natuurgebied uit en zo in de ochtend was het echt nog niet druk. De paden waren ook breed genoeg om lekker met zijn twee naast elkaar te lopen en zo konden we gewoon gezellig doen wat we altijd doen, kletsen, kletsen en nog eens kletsen. Doordat de route nieuw is voor mij leken de kilometers voorbij te vliegen. Onderweg stoppen we af en toe om een foto maken en genieten we van dit mooie herfst tafereel. Het is ideaal loopweer en de lucht zit vol met zuurstof. Op de route komen we genoeg mensen tegen waarvan we allemaal een vrolijk “goedemorgen” te horen krijgen. Het lijkt trouwens wel of er een maximum hoogte voor hondjes is in dit bos, we zien echt niemand lopen met een hond die hoger is dan 30 centimeter. Het is een prachtig bos en de waterpartijen zorgen echt voor afwisseling. het is trouwens wel oppassen met alle boomwortels die net boven de grond uitkomen, lopen en kijken waar je je voeten neerzet. Voor we het weren zijn we al weer bij het einde en staan we weer op de parkeerplaats van waar we uit zijn gestart en ik voel me superfijn.

Vandaag besefte ik me des te meer dat op een andere plaats lopen, en dan juist niet met een wedstrijd, heel ontspannend is. Heerlijk de natuur in en dwalen door het bos, weg van de stad, weg van de gebaande paden.

Ik ben heel blij met de looproutes in mijn eigen stad hoor, laat daar geen misverstand over bestaan, maar vandaag ging ik vreemd en dat was me toch fijn! Op vreemde paden is het extra lekker lopen. Natuurlijk bedank ik haar bij terugkomst, een zoen op haar wang en kijk ondertussen uit naar de volgende loopdate.

Keep on running i a free world