Coming up next, de CPC loop, Den Haag

Na een schema va drie maanden is het aanstaande zondag dan zover, de halve marathon in Den Haag. Heb ik er zin in, wat doe ik deze laatste week aan trainingen en ben ik er klaar voor, vragen die ik mezelf nog eens hardop stel.

Het is alweer even geleden, het begin van dit doel. Door een uitnodiging van Runner’s World magazine mocht ik na gaan denken over mijn voorjaarsdoel. Dat was niet zo moeilijk op zich. Een voorjaar marathon is niets voor mij dus een ander pittig doel was zo gevonden, een PR op de halve marathon.

Nu is het begin maart en heb ik met een schema van top trainer Rob Veer 3 maanden getraind. Geholpen met fantastische materialen van Brooks en Polar ga ik op 10 maart proberen dat PR te halen. Hoe sta ik ervoor dat is een goede vraag.

Rob heeft mij een 3 maanden schema gegeven waarin ik alles op lage intensiteit moest lopen. Dus vrijwel alle lange afstanden liep ik in de laagste hartslag zone. De kortere trainingen, daar zaten dan wel wat snellere stukken in maar nooit ging het in dit schema met vol gas open. Wat gaat dit doen zondag en wat doet het in mijn hoofd? Het is lastig in te schatten omdat ik dus 21 kilometer op een tempo moet gaan lopen wat in het schema nauwelijks werd aangetikt. Nu ben ik voor de afstand niet bang dat lukt wel, maar dat tempo…. Tja ik kan niet ontkennen dat er op dit moment vraagtekens door mijn hoofd zweven.

Aan de andere kant, ook veel vertrouwen en dat is al het halve werk. Waar het op neer zal komen in Den Haag is mentaliteit. Dat het zwaar gaat worden is een ding wat zeker is, hoe zwaar het gaat worden merk ik onderweg en dan is het een knop omzetten en doorgaan. Ik hoor wel eens om me heen van andere lopers, “het mag een beetje pijn doen hoor, dat hardlopen”. Als je diep gaat, is dat ook zeker het geval, de truc is om dit onderweg aan te gaan en te relativeren. Over de finish is die pijn zo verdwenen.

De laatste 2 weken had ik overigens wel wat moeite met mijn schema, op een of andere manier zat ik niet helemaal lekker in mijn vel. Een onderhuids verkoudheidje of iets anders, lichamelijk was het allemaal net wat minder zeg maar. Dat zag ik terug in mijn motivatie en stelde mijn training toch echt een paar keer uit tot het laatste moment van de dag en sloeg zelfs een keer over. Is dat erg, nee dat denk ik niet. Als je lichaam aangeeft dat het even niet wil is het soms goed om daar aan toe te geven. Ik geloof ook niet dat het mijn conditie of vorm in gevaar bracht. Ik moet aan de andere kant wel realistisch blijven. Mijn schema, ook voor dit doel, bestaat uit 3 trainingen per week. Dat is natuurlijk best minimaal om optimaal te presteren. Met 1 keer meer trainen in de week, dus 4 keer, kun je natuurlijk veel meer vorm en conditie bereiken.

De laatste weken nam de intensiteit alweer af zodat ik volledig fit aan de start sta. Ook was het hier zuiden afgelopen week carnaval en dus schoolvakantie. Dat carnaval heb ik overgeslagen maar ben wel een aantal dagen extra thuis met junior en heb daardoor extra rustdagen. Opladen om zondag vol energie te starten.

Deze laatste week doe ik eigenlijk niet veel anders dan anders. Wel ga ik de dagen voor de wedstrijd nog meer op mijn eten letten. Nu eten wij altijd al gezond en vers, maar drie dagen voor de wedstrijddag, ga ik geen chili of ander pittig eten nuttigen. Ik vermijd koolsoorten en kies voor goed verteerbaar eten. De dag voor de race kies ik altijd voor pannenkoeken, helpt dat, geen idee maar ik ga daar goed op.

De vraag die blijft staan, heb ik er zin in? Ja, een volmondig ja kan ik zeggen. Ik heb er ontzettend veel zin in en merk dat ik ook best wat gespannen ervoor ben. Dat is lang geleden dat ik dit voelde. Gezonde wedstrijdspanning en dat is leuk. Het gevoel van vlinders in je buik, niet voor je lief maar voor een stukje hardlopen, best gek.

Voor mij is aanstaande zondag de definitieve afsluiting van een periode waar ik niet met plezier op terug kijk. Het begin van deze trainingen was het afscheid van dat moment en daar ben ik dankbaar voor. Ik ga voor dat PR maar als ik het niet haal heb ik toch gewonnen.

De halve Marathon tijdens de CPC in Den Haag, nog nooit daar gelopen en ook dat draagt bij aan de beleving. Die beleving daar ga ik voor aanstaande zondag, op hoog tempo. Als je me ziet zondag, zeg me gedag, geef high fives, we gaan er een mooie dag van maken!

Keep on running i a free world