Hardlopen in het buitenland

Wij “buiten” hardlopers laten ons niet snel tegenhouden. Ieder weer is hardloop weer, ieder uur is geschikt om naar buiten te gaan. De vroege vogels, de nightrunners, de mooi weerlopers, de regen renners. Wij lopen altijd en overal maar in het buitenland moet je wel aan een aantal zaken denken voordat je vertrekt.

Ik zit op dit moment in Spanje en maak hier mijn kilometers. De laatste keer dat ik hier verbleef was ik nog niet zo lang aan het hardlopen en maakte heel voorzichtig mijn eerste Spaanse kilometers langs de boulevard met uitzicht op zee. Slalommend door de toeristen liep ik dan hooguit 5 kilometer. Nu 6 jaar later ben ik op de zelfde locatie en loop meer en verder, dat is dus even de locatie opnieuw bekijken, nu als die hard hardloper.

Thuis had ik op de website afstandmeten al bekeken of er redelijke afstanden te lopen waren via voetpaden. Omdat ik ook echt wilde gaan trailen zocht ik via de app AllTrails naar routes in de buurt.

Vanuit Torrox Costa, waar ik verblijf, is het beperkt met routes via bovenstaande manieren. Toch wilde ik thuis mezelf voorbereiden en zocht op Strava naar lopers die hier in de buurt hun rondjes renden. Zo vond ik een aantal routes die ik vervolgens als GPX bestand kon downloaden en daarna kon uploaden naar mijn horloge.

Zo had ik bedacht dat mijn eerste rondje door de droogstaande rivier “Rio Costa” zou gaan. Vanaf de kust door de droge rivier naar boven richting het dorp Torrox. De eerste kilometer ging prima, over stenen en zand kwam ik verder. Daarna was er al wat stromend water van ongeveer een meter breed, niks aan de hand ik kon er langs, er over en door. Die meter werd al snel twee meter en later stond ik voor een kleine maar heuse waterval, daarachter was die twee meter opeens vier meter. Niet doorheen te komen of je moet aan het trainen zijn voor een triatlon en verder willen zwemmen. Voor mij was het uit de rivier bedding klimmen en via de paden er naast verder naar boven. Op gevoel slingerde ik verder, soms steil omhoog soms weer wat naar beneden. Langs steile bergwanden en langs boomgaarden waar gemeen uitziende honden aan kettingen stonden te blaffen. Langzaam maar zeker kwam ik uiteindelijk aan in het dorp en kon mijn weg naar beneden beginnen. Via het aanwezige trottoir was ik in no time weer beneden aan het strand en was rondje numero uno een feit.

Rondje numero dos had een geheel andere sfeer, het dorpje Nerja ligt 7 kilometer verder op en daar wilde ik wel naar toe rennen. De route voert langs de kust en langs die kust gaat ook de autoweg, je raad het al, als loper moet je daar ook gaan lopen. In Spanje zie je opeens weer hoe wij in Nederland verwend zijn met fietspaden en trottoirs. Op deze route is de scheidslijn tussen loper en razende auto’s alleen maar een witte lijn op de grond. Het is even wennen om zo dicht lang auto’s te lopen die echt met een rotgang voorbij je razen. Langs deze weg was ik vrij snel in het dorpje aan de kust waar ik via de winkelstraatjes vol toeristen mijn weg vond naar het Balkon van Europa. Dit is een uit de kluiten gewassen terras met uitzicht over zee, als je er nooit bent geweest, geloof me het is geen bucketlist item. Na het “verplichte” fotootje begon ik aan mijn terugweg die ook weer langs dezelfde weg terug ging, ander opties waren er niet. Deze keer koos ik wel voor het grootste gedeelte om achter de vangrails te lopen, een singletrack net langs de rotsen die steil naar beneden liepen richting de zee. Na 14 kilometer was ik weer terug van dit rondje met de nodige hoogte meters.

Nu houd ik er niet van om vaak hetzelfde rondje te lopen maar de opties zijn hier in deze omgeving al snel op. De bergen in is niet echt een optie, veel paden zijn doodlopend en komen uit bij een huis. Andere paden staan niet op de kaart en waarschijnlijk loop je tot aan het eind der dagen ergens rond te dolen. Dan zijn er nog, hoorde ik van iemand die hier heel vaak komt, de wilde honden in de bergen, daar wil je ook niet tussen belanden. Ik heb nog één loopje op de planning en waarheen dat leid weet ik nog niet precies.

Pas jezelf aan, kijk naar de omgeving waar je loopt. Kijk naar de weersverwachting, zodat je niet met 30 graden dertig kilometer gaat lopen. Ik loop hier niet met muziek dat is gewoon niet veilig langs de autoweg en neem genoeg drinken mee voor onderweg. Op ieder punt waar ik stil sta kijk ik even op google maps via mijn telefoon of ik echt nog goed zit. Vertel tegen je reisgezelschap welke kant je op gaat, hoever je gaat en hoelang je er ongeveer over denkt te doen. Als laatste tip, neem wat geld mee, je weet maar nooit of je het nodig hebt. Lopen in het buitenland is de leukste manier om de omgeving te ontdekken maar bereid je wel een klein beetje voor. In het buitenland moet je genieten voorop zetten, dat PR komt wel tijdens een wedstrijdje ergens anders.

Keep on running in a free world, ook in het buitenland.