Hardlopen, mijn stairway to heaven

In het begin besef je het niet eens, later heb je het vaak niet in de gaten maar soms, soms voel je het ineens. Vandaag was het een dag waar ik tijdens een loopje mij zo verdomd goed besefte wat hardlopen met je kan doen.

Hoe kwam dat dan vraag je jezelf misschien af, was ik ergens op een uitzonderlijk mooie locatie aan het rennen? Was ik bezig met een wedstrijd en was PR in het zicht? Nee, niets van dit al, ik liep een “gewoon” rondje in mijn eigen woonplaats.

Deze zondag begon in ons gezin met een bezoekje aan Zooparc in Overloon, daar waren we nog nooit geweest en dat leek ons leuk. Zo gezegd en zo gedaan en 50 minuten later stonden we aapjes te kijken in een alleraardigste omgeving. Het park is niet super groot maar je bent zo drie uur aan het wandelen. Terwijl er in Utrecht de marathon werd gelopen en de kwart marathon lopers net wat meer renden bedacht ik mezelf dat ik bij thuiskomst best nog een stukje kon gaan lopen.

En zo begon dit rondje, schoenen aan, naar buiten, wachten op GPS en een rustig rondje stond in het verschiet. Geen route gepland maar gewoon links en rechts op gevoel, in mijn oren muziek, in dit geval radio twee. Na een aantal kilometer door de stad waar de dagjesmensen nog volop aanwezig waren liep ik het centrum uit en kwam in de rust van de omliggende polders. Geen razende wielrenners meer op de fietspaden want daar was het al te laat voor. Die starten op zondagochtend vroeg en zaten waarschijnlijk allemaal nog in hun stamkroeg waar ze iedere week verzamelen in hun kekke wielren outfitjes.

Het was heerlijk rustig en vreemd genoeg zorgde Led Zeppelin voor de gedachte kronkel die op dat moment begon. Radio twee starte het nummer Stairway to heaven in, met als opmerking dat dit niet alleen in de top 2000 op oudjaarsavond gedraaid hoeft te worden. Ik ben geen fan van het nummer, eerlijk is eerlijk, maar ik zat nu in een flow dat alles beter binnenkomt. Niet letten op hoe hard ik loop, totaal niet belangrijk op dit moment, gewoon lopen en voelen wat er gebeurd. Nu voelde ik Stairway to heaven binnen komen en het eerste gedeelte van de plaat was een perfect looptempo. Die beat paste precies in mijn gevoel maar ik ken het nummer en de drummer in mij wist wat er ging komen. Die drummer in mij zal er nooit helemaal uitgaan en ik wachtte op de bombastische triolen fills* van drumlegende John Bonham. * (fills zijn vaak de overgangen in een nummer die door de drummer worden ingezet). Die fills waren de overgang naar een andere beat in een andere maatsoort maar toch bleef ik in de constante pace van hiervoor door lopen.

Het lopen ging vanzelf en ik besefte me opeens wat hardlopen met me doet. Stoppen met roken was natuurlijk het begin om gezonder te worden en hardlopen was een leuke extra bezigheid om dit voor elkaar te krijgen. Nu is hardlopen onderdeel van mijn leven geworden en het heeft me inmiddels zoveel gebracht. Nee, ik heb het niet over spullen die wel eens mijn kant op worden geschoven, ver van dat. Ik heb het over de mensen die ik heb leren kennen door deze sport te delen en met anderen gelijkgestemden te beleven.

Maar ook dat ik door het hardlopen veel meer balans in mijn hoofd heb gekregen, het lost niets op maar het helpt mij wel om gedachten op zijn plaats te laten vallen. Het helpt me ontspannen na een te drukke werkweek. Het geeft energie als ik eigenlijk te moe ben om iets te doen. Als ik verdrietig bent kan ik me verliezen in een 20 kilometer lange saaie weg en mijn tranen laten lopen in hetzelfde tempo als dat ik loop, kom ik dan thuis dan heeft het geholpen. Als ik boos ben kan ik mijn negatieve energie omzetten in positieve energie of in ieder geval weer op het nul punt krijgen. Mijn beste creatieve ideeën ontstaan tijdens het hardlopen en de meeste ben ik weer vergeten als ik eenmaal thuis ben. Ik ben er van overtuigd dat ik een ander mens ben geworden door alleen maar te gaan hardlopen.

Wat superfijn is dat ze thuis mij de vrijheid geven om deze “hobby” uit te oefenen. Als ik bijvoorbeeld weer eens ga trainen voor een langere afstand is het handig als de rest van het gezin er mee eens is. Een marathon training gaat nu eenmaal fijner als je weet dat ze er thuis achter staan. Ook als ik weer eens weg ben voor een hardloop activiteit is daar altijd begrip voor.

Zo kwam dit vanmiddag allemaal samen tijdens een normaal rondje hardlopen. Het geluk dat ik dit kan en mag doen was op dat moment zaligmakend, het was mijn Stairway to heaven.

Keep on running i a free world