Geslaagde Engelenrun

Als je in ‘s-Hertogenbosch woont én hardloper bent treft je het in de maanden mei en juni. De Harloopevenementen vliegen je om de oren. Zo ook de Engelenrun, die dit jaar op maandag 10 juni plaatsvond en ik was erbij.

De weersvoospelling bleek vandaag gelukkig niet te kloppen en hardlooptechnisch gezien was het gewoon een prachtige dag om een rondje te rennen. De Engelenrun biedt diversen afstanden en voor de renners die zich te groot voelen voor de kidsrun was er de optie om 6 of 12 kilometer te hollen.

Ik had me zelf niet heel erg goed ingelezen ten tijde van inschrijving en besloot 6 kilometer te rennen. Dat was gebaseerd op het feit dat ik vorig jaar ook mee deed en toen was de 12 kilometer twee keer hetzelfde rondje. Hoe zeer je jezelf kunt vergissen als je er van uit gaat dat niets veranderd. De Engelenrun had van alles nieuw, een compleet andere start- en finishlocatie en totaal andere routes. Maar goed, ik had nu eenmaal ingeschreven voor de 6 en die zou ik dan ook maar doen.

Na een paar drukke, zeg maar hectische, weken wist ik niet goed waar ik stond wat conditie en tempo betreft. Al sinds de Stevensloop had ik niet meer echt structureel getraind dus deze dag kwam op een goed moment om te kijken waar ik stond. 6 kilometer leek mij in mijn hoofd een mooie afstand om dit te testen.

Engelen is prima te bereiken op de fiets vanaf mijn woonplaats dus ruim op tijd besteeg ik mijn stalen ros en had mijn warming up onderweg gratis. De startlocatie was op de driving range van de golfclub, als je nooit golft was het toch even zoeken waar je precies moest zijn. Eenmaal op de juiste plek was alles overzichtelijk op een mooi aangekleed terrein. Voor de kids was er van alles te doen, leuk om te zien dat ook daar aan gedacht was. Nadat ik mijn startnummer had gehaald was het een gaan en komen van bekenden. De tijd vloog voorbij en op het moment dat er een gezamenlijk warming up was rende ik in mijn eentje wat warm om kort daarna in het startvak plaats te nemen.

Ik wilde zeker niet achternaam starten maar vooraan is ook niet mijn favoriete plaats dus zocht een mooi plekje uit tussen de eerste 50 lopers. Het deelnemersveld was niet enorm groot maar met een paar honderd mensen prima om je zelf op te trekken aan anderen.

Had ik een plan voor deze 6 kilometer, jazeker, al was het ambitieus. Het doel voor vandaag zou zijn 28 minuten. Op de app pace calculator waar ik fan van ben had ik het berekend, ik zou op 4:40 moeten lopen om die 28 minuten te halen. Dat tempo had ik al heel lang niet gelopen dus het was een uitdaging.

Daar was de start en de jongens voor me gingen er snel vandoor, ik moest mijn tempo zoeken en kon dat ook niet vinden! De eerste kilometer liep ik in 4:18 een tempo wat natuurlijk veel te hoog was. Niet mauwen, maar doorlopen dacht ik bij mezelf, het is maar 6 kilometer. Gek genoeg ga je in je hoofd een beetje uit van 5 kilometer omdat dit een afstand is die je veel vaker loopt. Dat was best wel een inschattingsfout zou ik snel genoeg achter komen. Het parcours was niet heel spannend maar de organisatie had gezorgd voor genoeg entertainment langs de kant dus dat maakte veel goed.

Na veel muziekjes, DJ’s en zelfs de Cheering Zone van de Running Junkies was ik ruim over de helft en de koek was op. Die eerste kilometer begon zicht te wreken en de verzuring spoot uit mijn oren. Niet gek zag ik later, mijn maximale hartslag is 18o slagen per minuut en deze 6 kilometer rende ik op een gemiddelde hartslag van 175. Niet gek dat het een beetje pijn deed in mijn lijf, constant boven je omslag punt lopen is zwaar, best wel. Mijn tempo daalde omdat het gewoon iet harder meer ging en de stemmen in mijn hoofd, je kent ze wel, hadden 300 meer redenen om te stoppen dan ook maar 1 om door te gaan. Dat duiveltje in mijn hoofd zat er best wel even. Toch, liep ik door omdat de afstand te overzien was, en de finish kwam tergend langzaam dichterbij. Nog 1 kilometer Mari dat is minder dan 5 minuten sprak ik mezelf toe.

Daar was inderdaad binnen die 5 minuten het finish terrein en de meeste renners kregen nog wat energie en versnelden, ik was blij dat ik überhaupt nog liep dus liet ze gewoon gaan. Geen eindsprint, geen versnelling, over de streep en in het gras liggen dat wilde ik en zo gebeurde het ook.

Man o man, diepgaan kan zo leuk zijn! Ik klokte af op 27;13 en was dik tevreden met dit resultaat. Tijd om even bij te komen, de meer dan leuke medaille op te halen en daarna met de Running Junkies nog een paar biertjes drinken om de dag mooi af te sluiten.

De organisatie had het perfect voor elkaar, klein evenement grootdenkend georganiseerd, top gedaan. Mooi om te zien dat de Engelenrun ook buiten de regio aantrekkingskracht heeft, veel bekenden gezien van ver buiten het dorp Engelen.

Mocht je volgend jaar mee willen rennen, ik voorspel dat het snel is uitverkocht! Volgend jaar 14 juni kun je meedoen, schrijf je dan op tijd in op http://www.engelnrun.nl