De dagen rondom de New York Marathon

Een week geleden was ik in New York tijdens de Marathon, hoe dat was ga ik proberen te vangen in woorden. Owh ja, nog even voor de duidelijkheid, ik liep de Marathon zelf niet. Let’s go!

Het is donderdag ochtend en ik stap in de trein richting Schiphol, daar zal onze vlucht via IJsland later op de dag in New York aankomen. Op Schiphol ontmoet ik al een aantal reizigers die bij Marathonworld* geboekt hebben. De vraag of ze er zin in hebben wordt natuurlijk door iedereen met een volmondig ja beantwoord. Ze gaan de Marathon lopen en ik mag daar getuige van zijn. Hoe vaak krijg je de kans om de vetste Marathon ter wereld, die ik zelf liep, nog eens mee te maken maar dan vanuit een ander perspectief. Tijdens onze vlucht kijk ik eerst mijn favoriete film “The Greatest Showman” en maak ik daarna al wat beter kennis met een aantal lopers en zo hoor ik ieders verhaal aan. Iedereen heeft een ander verhaal waarom ze in New York gaan lopen, mooi om te horen.

Later op de avond check ik in en beland op tijd in bed, het kingsize bed in The Watson hotel bevalt me meer dan prima op dit tijdstip. Dat er geen wekker gezet hoeft te worden mag duidelijk zijn, leve het tijdsverschil, om 4 uur in de nacht heb ik een staarwedstrijd met het palfond die ik vlekkenloos win. Laat de dag maar beginnen.

Vandaag staat een parcoursverkenning in Central Parc op het programma. Omdat ik hier ben om een toffe video te maken van de reis sta ik in hardloopkleding en camera op een gimball op tijd klaar in de lobby. Op Colombus Circle bij Central Parc komen alle lopers samen vanuit de verschillende hotels. Hier staan nu bijna alle reizigers van Marathonworld bij elkaar in hun opvallende oranje shirts.

Jeroen van den Nieuwelaar* is de hardloopspecialist op deze reis en spreekt iedereen toe met nuttige tips over het laatste deel van het Marathon parcours. We wandelen naar de finish zodat iedereen al heel even kan zien waar ze zondag over heen zullen komen na hun ruim 42 kilometer. Vandaag kun je alleen de finish nog maar zien en er niet echt over, de magie blijft nog even bewaard wat dat betreft.

Rennen door Central Parc blijft bijzonder en zeker als je er nog nooit bent geweest. Onderweg film ik tijdens het hardlopen en klets wat met diverse mensen, uiteraard over de komende Marathon. Na 6 kilometer is het mooi geweest en gaan we even opfrissen om daarna onze startnummers met zijn allen op te halen. Ja met zijn allen, inclusief mezelf. De dag voor de Marathon wordt er een 5 kilometer run georganiseerd en ik doe daar aan mee, supertof! Ik mag dus ook mijn startnummer ophalen.

Bij de Expo film ik een aantal mensen en zie hun ogen twinkelen op het moment dat ze hun nummer in ontvangst nemen, nu is het echt, nu is het for real, zie ik ze denken. Ik geniet van wat ik zie en hoop het goed op beeld te hebben. We bezoeken nog even de rest van de expo die veel weg heeft van een mierennest waar een verhuizing op komst is. Iedereen loopt door elkaar en pakt van alles uit kledingrekken, een kakafonie van geluid is wat overheerst. Ik hou het voor gezien en met aan aantal mensen gaan we ergens lekker lunchen. De rest van de dag zie ik nog behoorlijk wat van New York en later op de avond dineer ik op Times Square met fijne mensen waar het gespreks onderwerp weer hardlopen is.

Dash To The Finish Line

Fast Forward naar zaterdag ochtend, ik mag vandaag zelf rennen. The Abbot Dash To The Finish line 5k staat op het programma. Vanuit het hotel nemen we de Subway richting het United Nations gebouw waar de start is. Aan deze run doen 10.000 lopers mee, best een seriues aantal voor een relatief korte afstand. Ik sta in startvak H wat redelijk vooraan is. De start locatie is simpel, paaltjes met linten ertussen en maar twee vrijwilligers bij iedere ingang. Iedereen is relaxed en dringen, voorkruipen of gemopper is er niet bij. Het is 8:45 uur als ik van start mag. Ik heb besloten heel, heel erg rustig te lopen want anders is het veel te snel voorbij. Kilometer één loop ik heel rustig in 6:15 minuten. Op het moment dat ik 42nd street opdraai wordt het magisch. De brede straten van New York worden verlicht door de opkomende zon en de lange schaduwen van de lopers voor mij vormen een fantastisch schouwspel. Ik besef me hoe bevoorrecht ik ben om hier te kunnen en mogen lopen. Dat rustig lopen is even helemaal weg en loop kilometer twee in vier minuten, de adrenaline spuit mijn oren uit en ik geniet van iedere stap. Veel te snel is dit rondje voorbij en kom ik vol energie over de finish. In plaats van een medaille wacht er een goodiebag met eten en drinken, ook fijn al was een piepklein medailletje ook leuk geweest. Omdat ik redelijk vooraan starte en snel binnen was heb ik de kans om de andere lopers te zien. Superleuk om te zien hoe iedereen ervan genoot. Het was een te gekke ochtend waar ik intens van genoot.

Van bovenstaande maakte ik een hele kleine video die je hier onder vind.

Later op de dag ben ik nog fijn gaan lunchen met Celeste en inmiddels onze gezamenlijke Insta vriendin Laura Hermans, die de dag daarna een fantastische tijd (2:57:03) op de Marathon liep. Heel gezellig middagje was dit.

Marathonworld organiseert op zaterdag avond de pasta party met aansluitend een Q&A met Jeroen die alle ins en outs van het parcours weet. Met diversen vragen werden ook diversen twijfels weg genomen. Op tijd naar bed want de volgende dag zou de bus om 5:15 uur vertrekken richting het startterein.

De Marathondag verliep meer dan prima, van 5 uur in de ochtend tot 6 uur in de avond was ik met mijn camera in de weer en liep 15 kilometer langs het parcours. Deze dag ga ik in een aparte blog uitlichten omdat er zoveel gebeurde. Wordt vervolgd dus.

Uitslapen was er de dag na de Marathon niet bij, nog steeds met dank aan het tijdsverschil. Al zou dit wel fijn zijn geweest omdat de afterparty echt wel heel gezellig was en de biertjes in de kroeg, genaamd Valhalla, rijkelijk stroomden. Honger, dus mijn bed uit en ontbijten. In het Watson kun je ontbijten maar om de hoek zit “The Flame” een typisch Amerikaanse diner die 24/7 open is. Daar ging ik vandaag in mijn eentje heen, omdat het aan de tafels redelijk druk was schoof ik aan bij de bar. Tussen de Amerikanen zat ik een stapel pancakes waar je U tegen zegt met siroop naar binnen schuiven. Dat is best een uitdaging op de vroege ochtend maar voor de derde dag achter elkaar was dit weer gelukt, slokje water, slokje koffie en nog maar een hap.

Na het onbijt ben ik een stuk gaan hardlopen langs de Hudson Rivier, ongeveer negen kilometer door een prachtig aangelegd stuk langs het water. Het zonnetje scheen en terwijl ik in korte broek heerlijk rende, liepen de Amerikanen in dikke winterjassen te rennen.

Dé Fietstocht

Omdat de Marathon lopers wel weer wat beweging konden gebruiken stond er een fietstocht op het programma. Met meer dan vijftig man weer in de subway en op weg naar de start van de route. Iedereen was dit keer weer superherkenbaar door de oranje “fietstocht” jasjes. Bij aankomst werden we in kleinere groepjes verdeel en wij kregen de Engels sprekende Italiaan Kevin toegekend. Van de buitenwijken van de stad maakten we een tocht richting Manhattan. Kevin wist paadjes en wegen waar je anders nooit zou komen, spraakzaam vertelde hij over alles wat we zagen. Van de oude havens tot dichtbij het vrijheidsbeeld, dan weer een stukje verder en dan om de hoek zie je ineens de skyline van Manhattan aan de overkant van het water opdoemen. Man wat een inpakt heeft die stad. Ik was er nu voor de tweede keer, door de grootheid én intensiteit heeft New York echt een adembenemende indruk op mij. Met regelmaat kijk ik naar de stad met een brok in mijn keel. Door, met Kevin voorop het mooiste gaat namelijk nog komen, eerst een brug op en dan door het oude stadscentrum. Het laatste stuk gaat nu komen en dat is de kers op de taart, de Brooklyn Bridge. Met de fiets daar fietsen is een uitdaging omdat het smalle stuk gedeeld moet worden met wandelaars en fietsers, Kevin gromde en siste de wandelaars aan de kant en voor we het wisten waren we boven. Fiets aan de kant en genieten van het uitzicht. De zon was langzaam aan het zakken en het gouden uur was in full swing. Zo mooi had ik de skyline nog niet gezien en ondanks dat er honderden mensen liepen had ik het idee dat dit echt alleen voor mij was, prachtig!

Na 22 kilometer waren weer bij het fiets depot en konden we terug kijken op een prachtig ritje met een fantastisch bevlogen gids. Dit tripje is echt een dikke aanrader en wordt dus ieder jaar door Marathonworld georganiseerd

Aan alles komt een eind

Vandaag was het al weer de laatste dag maar we zouden pas laat in de middag worden opgehaald. Ik had nog een paar opnames die ik moest maken maar daarna had ik nog tijd. De opnames gingen soepel en besloot om naar Ground Zero te gaan samen met Patric en Tamara die ik daarvoor had gefilmd. Mijn vorige trip in New York heb ik deze plek niet gezien, vandaag ging het dan gebeuren. Ik denk dat iedereen de beelden van 9/11 nog wel in zijn hoofd heeft en waarschijnlijk weet wat je die dag deed. Als je daar dan staat in een soort serene stilte in die hectische stad, dan komt dat binnen, keihard binnen. Je kijkt in de diepte van de plaatsen waar ooit de Twin Towers stonden, je leest de namen die zijn gegraveerd en ziet de rozen bij hen die vandaag jarig zouden zijn. Je leest een naam en daar achter staat, “with unborn child” dat voel je in je maag. Dan kijk je omhoog en ziet een vliegtuig vliegen, vandaag had het ook kunnen gebeuren, morgen ook weer… Het was goed om het te zien, ook fijn om er weer weg te kunnen, eerlijk is eerlijk.

De rest van de dag wandelde ik nog wat in de buurt van Time Square op zoek naar een cadeautje voor junior thuis en voor ik het wist was daar de bus die ons naar het vliegveld bracht. uren later zette ik voet op oer Hollandse vlakke bodem met koeien in de wei en niet één echt hoog gebouw. Ik hoorde niet de oneindige sirenes en zag dertig kilometer zones waar mensen zich aan hielden, ik was weer thuis.

New York was wéér te gek, de stad ademt op de Marathon dag, hardlopen en dat is fantastisch om mee te mogen maken.

Keep on running in a free world

*Marathonworld is een reisorganisatie en al dertig jaar gespecialiseerd in Marathon reizen. Het team zorgt ervoor dat je op de reis niets te kort komt en de grote kracht is dat ze iedereen persoonlijk benaderen en er proberen een fijne groep van te maken. Mocht je een custom made Marathon reis willen kun je ook bij hun terecht.

*Jeroen van den Nieuwelaar begeleid mensen met méér dan alleen hardlopen. Deze trip in New York heeft Jeroen intensief een aantal mensen een jaar begeleid. Allen haalden zei de finisch en hebben in dit jaar veel meer dan alleen maar hardlopen geleerd. Mocht jij ook een Marathon willen lopen, zonder blesures en gegarandeerd uitlopen, neem dan contact op met Jeroen.