Hardlopen in de herfst

Ik zou hier de beste hardlooptips kunnen geven van hardlopen in de herfst, maar ik kan je ook gewoon vertellen hoe fijn het is om nu naar buiten te gaan. Ik neem je gewoon mee naar de zondagochtend van afgelopen week.

Vaak neem ik mezelf voor om vroeg op te staan en dan meteen mijn schoenen aan te trekken en te gaan lopen. In de praktijk gebeurd dit zelden en zo ook deze zondag. Koffie, een ontbijtje en even goed wakker worden. Ik heb wat opstarttijd nodig zullen we maar zeggen, dat vroeg vertrekken ging het ook deze ochtend niet worden. Het wakker worden gaat vaak gepaard met een douche ook als ik daarna ga hardlopen en daarna dus weer, ja je raad het al, weer moet douchen.

Maar goed het is inmiddels half elf en ik sta aangekleed voor een herftsrondje klaar. Als het onder de 10 graden is loop ik in een lange tight en dat is vandaag weer de eerste keer sinds de zomer, weer even wennen denk ik bij mijzelf.

Ik woon in een straat met hele oude en enorme populieren, de herfst is in de straat echt al zichtbaar. De stoep ligt vol met bladeren die net vers gevallen zijn. Ik adem diep in en voel de zuurstof die in de lucht hangt, de herfst begint voor de deur, mijn GPS en ik zijn klaar voor een mooi rondje.

Met het indrukken van de startknop op mijn horloge vertrek ik. Mijn route gaat eerst door het oude stadscentrum en ik vervolg mijn weg langs de eeuwenoude Sint Jans Kathedraal. De stad is stil, weinig mensen zijn er nu op straat en dat maakt het alleen maar mooier. Ik loop met muziek en vandaag heb ik een soudtrack van een film aanstaan, de sfeer van de muziek vult het uitzicht onderweg perfect aan.

Na twee kilometer loop ik het natuurgebied het Bossche Broek in, dauw hangt boven de velden en een lauw zonnetje probeert door de wolken te breken. Op dit stuk zijn nog veel fietsers en wandelaars maar al snel wordt dit minder en kom ik nauwelijks nog iemand tegen.

Daar waar de stad steeds verder weg is komt de natuur steeds dichterbij. Langs het water en weilanden. De koeien lijken te beseffen dat ze binnenkort weer op stal gaan en grazen nog snel het groene gras weg, ik loop er langs en maak uiteraard totaal geen indruk op ze. Hier is het fijn en heerlijk lopen, ik kijk niet hoe hard ik ga, ik heb geen doel en loop puur op gevoel.

Ook al ben ik een fan van de zomer de omstandigheden zijn nu beter om te lopen en dat merk je. Geen gezweet of gepuf door warmte, gewoon op een lekker tempo een worden met je omgeving én met je zelf. Mijn gedachten verdwalen al snel en de route wordt langer dan ik had ingeschat maar het is niet erg ik heb de tijd.

Via het landgoed Haanwijk waar een huis uit 1649 tegenwoordig dienst doet als koffie en thee huis loop ik over een gigantische oprijlaan met statige bomen richting Kasteel Nieuw-Herlaer. De laan ligt vol met bladeren in alle kleurschakeringen, van lichtbruin tot donkerrood. Niemand loopt hier verder en dat voelt als uniek. Normaal als het koffie en theehuis open is loop je hier nooit alleen, Covid brengt op sommige momenten rust en nu is dat fijn.

Langzaam moet ik weer terug richting de stad, dat is geen straf want vanuit de omliggende polders zie je Den Bosch altijd prachtig liggen. Met nog wat grijze wolken tekent de historische stad zich af tegen de achtergrond, daar is mijn thuis, daar moet ik zijn.

Dertien kilometer later ben ik weer thuis en heb intens van dit rondje kunnen genieten. Wat was er zo speciaal, ik denk dat de herfst misschien wel het fijnste jaargetijde om in te lopen. Bij voorkeur is het dan wel droog eerlijk is eerlijk.

Lopen in de herfst, ja ik kan tips geven over regenjasjes, lampjes en nog meer dingen maar weet je, ga gewoon lekker naar buiten als de omstandigheden ideaal zijn. Het is dan genieten met een grote en dit geval zachte G.

Keep on running in a free world